مژگان نیکنام؛ عباسعلی اللهیاری؛ کاظم رسول زاده طباطبایی
دوره 1، شماره 3 ، تیر 1390، ، صفحه 104-119
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی درمانگری به شیوه تنیدگیزدایی بر تنیدگی ادراک شده با توجه به سبکهای هویت میباشد.
از بین دانشجویان مونث دوره کارشناسی پس از تعیین نوع سبک هویت 67 نفرکه دارای سبکهای هویت هنجاری و سردرگم/ اجتنابی بودند به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گنترل گمارده شدند.
گروه آزمایشی در12 جلسه یک ساعت ونیمه تحت ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی درمانگری به شیوه تنیدگیزدایی بر تنیدگی ادراک شده با توجه به سبکهای هویت میباشد.
از بین دانشجویان مونث دوره کارشناسی پس از تعیین نوع سبک هویت 67 نفرکه دارای سبکهای هویت هنجاری و سردرگم/ اجتنابی بودند به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گنترل گمارده شدند.
گروه آزمایشی در12 جلسه یک ساعت ونیمه تحت درمان و پس از یک دوره سه ماهه مجدداً موردپیگیری قرار گرفتند. گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکرد.
نتایج تحلیل نشان داد که تنیدگی ادراک شده گروه آزمایش بطور معناداری نسبت به گروه گواه کاهش یافته است. همچنین یافتهها در مورد سبکهای هویت نمایانگر این بود که بر تنیدگی تأثیر داشته است اما سبکهای هویت نتوانستهاند تأثیر معناداری در اثر بخشی آموزش تنیدگی زدایی بر تنیدگی ایجاد کند. پیگیری وضعیت افراد نشان دهندۀ پایداری تغییرات ایجاد شده است.
ارزیابی و تفسیر رویدادها در تعیین میزان تنیدگی نقش مهمی دارند و روش درمانگری به شیوه آموزش تنیدگیزدایی با تأکید بر تغییرات شیوههایی که درآن فرد «خود» را مورد خطاب قرارمیدهد بر تنیدگی مؤثر است همچنین هویت نیز به عنوان معیاری نسبتاً پایدار از یگانگی خود بر تنیدگی تأثیر دارد.