علی فرنام؛ محمد حمیدی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مثبتنگری بر افزایش امید با تأکید بر قرآن و آموزههای اسلامی در کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان بود. پژوهش از نوع نیمه تجربی همراه با گروه تجربی و گواه بود. روش نمونهگیری ابتدا کل جامعه آماری به تعداد 300 نفر پرسشنامهی امید اسنایدر را تکمیل کردند و شرکت کنندگانی که پایینترین ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مثبتنگری بر افزایش امید با تأکید بر قرآن و آموزههای اسلامی در کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان بود. پژوهش از نوع نیمه تجربی همراه با گروه تجربی و گواه بود. روش نمونهگیری ابتدا کل جامعه آماری به تعداد 300 نفر پرسشنامهی امید اسنایدر را تکمیل کردند و شرکت کنندگانی که پایینترین نمره را اخذ کردند تعداد 50 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در گروه تجربی و گواه جایگزین شدند. به گروه تجربی هشت جلسهی نود دقیقهای به صورت هفتگی، آموزش مثبتنگری با تأکید بر قرآن و آموزههای دینی ارائه گردید. در پایان آموزش، از هر دو گروه خواسته شد پرسشنامه مذکور را مجدداً تکمیل نمایند. در مرحلهی بعد، پس از دو ماه آزمون پیگیری امید برای سنجش ماندگاری آموزشهای داده شده اجرا گردید. برای تحلیل دادهها علاوه بر استفاده از آمار توصیفی از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) و تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) استفاده شد. نتایج آزمونهای تجزیه و تحلیل کواریانس چند متغیری و تک متغیری نشان داد که تفاوت معنیداری بین دو گروه در افزایش امید در مرحله پس آزمون وجود دارد. و در مرحلهی پیگیری نیز ثبات داشته است. نتایج نشان میدهد که آموزش گروهی مثبتنگری با تأکید بر قرآن و آموزههای اسلامی در گروه تجربی نسبت به گروه گواه باعث افزایش متغیر امید و زیر مقیاسهای آن شده است. این نتایج در مرحلهی پیگیری نیز ثبات داشته و مورد تأیید قرار گرفت.