خدیجه زال پور؛ شهریار شهیدی؛ فریبا زرانی؛ محمدعلی مظاهری؛ محمود حیدری
چکیده
شواهد موجود حاکی از وجود دو نوع مجزا از خودشیفتگی به شکل خودشیفتگی خودبزرگبین و آسیبپذیر میباشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه میزان پرخاشگری و مشکلات بینفردی در این دو نوع از خودشیفتگی و نیز مقایسه آنها با افراد فاقد ویژگیهای خودشیفتهوار بود. تعداد 90 نفر آزمودنی از بین دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاهها تهران که بر ...
بیشتر
شواهد موجود حاکی از وجود دو نوع مجزا از خودشیفتگی به شکل خودشیفتگی خودبزرگبین و آسیبپذیر میباشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه میزان پرخاشگری و مشکلات بینفردی در این دو نوع از خودشیفتگی و نیز مقایسه آنها با افراد فاقد ویژگیهای خودشیفتهوار بود. تعداد 90 نفر آزمودنی از بین دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاهها تهران که بر اساس غربالگری به وسیله پرسشنامه خودشیفتگی مرضی، در سه گروه 30 نفره دارای رگههای خودشیفتگی خودبزرگبین، آسیبپذیر و فاقد رگههای خودشیفتگی قرار میگرفتند، توسط پرسشنامه پرخاشگری باس و پری و سیاهه مشکلات بینفردی مورد ارزیابی قرار گرفتند. دادهها به وسیله روش آماری تحلیل واریانس چندراهه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از تفاوت معنادار بین گروههای دارای رگه های خودشیفتگی و فاقد رگهها در مقیاسهای پرخاشگری بدنی، خشم و خصومت و نیز همه خرده مقیاسهای سیاهه مشکلات بینفردی بهجز مقیاس فقدان جامعه پذیری بود. در خردهمقیاس اخیر تفاوت تنها بین گروه آسیبپذیر با گروه فاقد رگهها معنادار بود. نتایج از یک سو تأیید کننده پرخاشگری و نقص در حوزه بینفردی در افراد دارای رگههای خودشیفتگی و از سوی دیگر حاکی از شباهت دو نوع خودشیفتگی میباشد.