ریحانه شیخان؛ عزتاله قدمپور؛ رضا آقابررگی
چکیده
دریافت تشخیص سرطان سینه و درمان آن رویدادی استرسزا میباشد و بر جنبههای گوناگون سلامت روان اثر میگذارد از آن-جمله تصویر بدنی و کیفیت زندگی را میتوان مطرح کرد. از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش خودشفقتی بر تصویر بدنی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان سینه بدون متاستاز تحت شیمی درمانی بود. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی ...
بیشتر
دریافت تشخیص سرطان سینه و درمان آن رویدادی استرسزا میباشد و بر جنبههای گوناگون سلامت روان اثر میگذارد از آن-جمله تصویر بدنی و کیفیت زندگی را میتوان مطرح کرد. از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش خودشفقتی بر تصویر بدنی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان سینه بدون متاستاز تحت شیمی درمانی بود. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پسآزمون با گروه گواه بود. به صورت دردسترس با مراجعه به مطب پزشکان آنکولوژیست و بیمارستان آیتالله خوانساری در شهر اراک در سال 1397، 20 زن (با توجه به ملاکهای ورود) انتخاب شده و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. شرکت کنندگان به عنوان پیشآزمون به پرسشنامههای تصویر بدنی در بیماران مبتلا به سرطان سینه و کیفیت زندگی پاسخ دادند. گروه آزمایش به طور گروهی خودشفقتی را طی 8 جلسه 60 دقیقهایی آموزش دیدند. در آخر، شرکتکنندگان هر دو گروه به عنوان پسآزمون به پرسشنامههای مذکور پاسخ دادند. نتایج نشان داد آموزش خودشفقتی با تاکید بر سه مولفه مهربانی با خود، اشتراکات انسانی و ذهنآگاهی بر بهبود تصویر بدنی اثر مثبت و معنادار داشته است همچنین بر اساس یافتهها، کیفیت زندگی زنان به ویژه در حیطههای جسمانی و روانی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه بعد آموزش افزایش مثبت و معناداری داشت. بر اساس یافتههای حاصل، میتوان نتیجه گرفت تدوین برنامههای آموزشی و درمانی مبتنی بر خودشفقتی میتواند به سلامت روان و کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان کمک نماید.
کامران شیوندی؛ ابراهیم نعیمی؛ محمدرضا فرشاد
چکیده
ارتقاء بهزیستی روانشناختی افراد جامعه، از اهداف مهم هر کشور است. پژوهش حاضر باهدف تدوین مدل ساختاری خود- دلسوزی و بهزیستی روانشناختی با میانجی عزتنفس و تصویر بدنی در دانشجویان دختر دانشگاه شیراز انجام شد. جامعهی پژوهش حاضر دانشجویان دختر دانشگاه شیراز بودند، به این منظور 280 دانشجو با روش نمونهگیری خوشهای یک مرحلهای انتخاب ...
بیشتر
ارتقاء بهزیستی روانشناختی افراد جامعه، از اهداف مهم هر کشور است. پژوهش حاضر باهدف تدوین مدل ساختاری خود- دلسوزی و بهزیستی روانشناختی با میانجی عزتنفس و تصویر بدنی در دانشجویان دختر دانشگاه شیراز انجام شد. جامعهی پژوهش حاضر دانشجویان دختر دانشگاه شیراز بودند، به این منظور 280 دانشجو با روش نمونهگیری خوشهای یک مرحلهای انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از مقیاسهای تصویر بدنی، بهزیستی روانشناختی، خود دلسوزی، عزتنفس استفاده شد. دادههای پژوهش با استفاده از روش تحلیل مسیر نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخورداراست. بر اساس نتایج مدل ساختاری، خود دلسوزی پیشبینی کنندهی تصویر بدنی و عزتنفس، تصویر بدنی پیشبینی کنندهی بهزیستی روانشناختی و همچنین عزتنفس پیشبینی کنندهی تصویر بدنی است. تأثیرات غیرمستقیم شامل تأثیر خود دلسوزی بر عزتنفس، تصویر بدنی و خود دلسوزی بر تصویر بدنی و بهزیستی روانشناختی میباشد. لذا پژوهش حاضر اهمیت عزتنفس، تصویر بدنی و خود- دلسوزی را در بهزیستی روانشناختی نشان میدهد.