ابراهیم نعیمی؛ زهرا مظاهری
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین میزان تأثیر مشاوره مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انطباق‌پذیری دانشجویان بود. روش پژوهش شبه آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه اصفهان بود که 40 نفر به شیوه‌ی نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین میزان تأثیر مشاوره مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انطباق‌پذیری دانشجویان بود. روش پژوهش شبه آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه اصفهان بود که 40 نفر به شیوه‌ی نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در 8 جلسه، بهصورت هفتگی شرکت کردند. دادهها با استفاده از پرسشنامه انطباق‌پذیری مسیر شغلی ( (CAASگردآوری و از طریق تحلیل واریانس با اندازههای تکراری مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتهها تفاوت معناداری بین دو گروه در انطباق‌پذیری مسیر شغلی و خرده مقیاسهای آن درزمینهی دغدغه، کنجکاوی، کنترل و اعتماد در مرحله پس‌آزمون نشان داد. همچنین نتایج آزمون پیگیری حاکی از پایداری اثر مداخله مشاوره مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش انطباق‌پذیری و خرده مقیاسهای آن بود. در نهایت از مشاورهی مبتنی بر پذیرش و تعهد میتوان بهعنوان یک روش مؤثر در افزایش انطباق‌پذیری استفاده کرد.
