@article { author = {Dargahiyan (M. A), R. and Mohammad Khani (Ph. D), Sh. and Hassani (Ph. D), J. and Shams (Ph. D), J}, title = {The Effectiveness of Metacognitive Therapy on Improvement of Metacognitive Beliefs, Rumination and Depressive Symptoms: A Single Subject Study}, journal = {Clinical Psychology Studies}, volume = {1}, number = {3}, pages = {81-104}, year = {2011}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2322-3189}, eissn = {2476-6410}, doi = {}, abstract = {Metacognitive Therapy (MCT) is a new and emerging approach that focuses on reducing unhelpful cognitive processes and facilitating metacognitive styles of processing. The aim of this study was to investigate the efficacy of metacognitive therapy on improving of metacognitive beliefs, rumination, and depression symptoms of major depressive patient. In a single case experiment with multiple baseline design a woman suffering from MDD were treated with eighth weekly sessions of MCT and antidepressant medications. Second woman with the same diagnostic a control case only received antidepressant medications. Instruments used in this research were included MDD-S, Metacognitive beliefs, (MCQ), Ruminative style (RRS), and Beck Depression Inventory (BDI-II). Results indicated that metacognitive treatment result in improvement of subject's scores in Beck depression scale that reduced from 35 to 6 in posttest and 2 months follow up. The scores of scales of CAS and MDD-S showed remarkable reduction. But the control case who recived only antidepressant medications didn't show any significant changes in decrease of symptoms in follow up.}, keywords = {Depression,Metacognitive beliefs,Rumination,self-focused attention,and metacognitive therapy}, title_fa = {اثربخشی درمان فراشناختی بر بهبود باورهای فراشناختی، نشخوار فکری و علایم افسردگی: مطالعۀ تک آزمودنی}, abstract_fa = {درمان فراشناختی رویکرد نو ظهوری است که به جای تمرکز بر محتوای تفکر بیمار بر کاهش فرآیندهای شناختی غیرمفید و تسهیل پردازش فراشناختی تأکید می‌کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان فراشناختی برکاهش باورهای فراشناختی، نشخوار فکری و علایم افسردگی انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع طرح‏های تک آزمودنی چند خط پایه‌ی همراه با کنترل بود. دو مورد بیمار زن مبتلا به افسردگی اساسی براساس مصاحبه تشخیصی مبتنی بر DSM-IV انتخاب شدند. یکی از بیماران فقط درمان دارویی و بیمار دیگر علاوه بر درمان دارویی طی 8 جلسه 45 دقیقه‌ای برنامه‏ی درمانی فراشناختی را نیز دریافت کرد. هر دو آزمودنی در مرحله پیش از درمان (خط پایه) و بعد از پایان درمان (پس‏آزمون) مقیاس‌های اختلال افسردگی اساسی (MDD-S)، نسخه دوم افسردگی بک (BDI-II)، سبک پاسخ نشخوارینولن- هیکسما و مورو (RRS) و پرسش�‏نامه فراشناخت�‏‏های ولز و کاترایتهاتن (MCQ-30) را تکمیل نمودند. علاوه براین بیمار تحت درمان فراشناختی، مقیاس افسردگی MDD-S و مقیاس سندرم شناختی- توجهی را در طی جلسات درمانی تکمیل نمود. نتایج نشان داد که نمره بیمار تحت درمان فراشناختی در مقیاس افسردگی بک، از 35 در مرحله‌ی پیش از مداخله به 6 در مرحلۀ پس از مداخله و پیگیری کاهش یافت، در حالی که نمرۀ بیمار کنترل از 23 به 5 در پس‏آزمون و32 در مرحله‌ی پیگیری تغییر یافت. هم چنین نمرۀ بیمار تحت درمان فراشناختی در مقیاس تجدید نظر شده افسردگی اساسی (MDD-S)، سبک پاسخ نشخواری، توجه معطوف به خود و فراشناخت‌ها کاهش معناداری نشان داد. در حالی که نمرات این مقیاس‌ها در بیمار تحت درمان دارویی تغییرات معناداری مبنی بر بهبودی را نشان نداد. درمان فراشناختی با کاهش میزان نشخوار فکری، توجه معطوف به خود، باورهای فراشناختی منفی و مثبت در کاهش علایم افسردگی اساسی مؤثر است و تغییرات درمانی ایجاد شده در پیگیری دوماهه پایدار باقی می‌ماند.}, keywords_fa = {: افسردگی اساسی,نشخوار فکری,باورهای فراشناختی,توجه معطوف به خود و درمان فراشناختی}, url = {https://jcps.atu.ac.ir/article_2102.html}, eprint = {https://jcps.atu.ac.ir/article_2102_b2ed69fc42e349eb3aa916ce9496d37e.pdf} }