TY - JOUR ID - 2044 TI - تدوین بسته ی روان درمانگری وجودی بر اساس اندیشۀ جلال الدین محمد مولوی و بررسی اثربخشی آن در درمان افسردگی و افزایش سطح تحول من JO - مطالعات روان‌شناسی بالینی JA - JCPS LA - fa SN - 2322-3189 AU - تقی یاره, فاطمه AU - اسکندری, حسین AU - اعوانی, غلامرضا AU - دلاور, علی AU - سهرابی, فرامرز AD - دکتری روانشناسی دانشگاه علامه طباطبائی AD - استادیار دانشگاه علامه طباطبائی AD - استاد و عضو هیئت علمی موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران AD - . استاد دانشگاه علامه طباطبایی AD - دانشیار دانشگاه علامه طباطبایی Y1 - 2012 PY - 2012 VL - 3 IS - 9 SP - 1 EP - 28 KW - بسته ی روان درمانگری وجودی KW - اندیشه ی جلال الدین محمد مولوی KW - افسردگی KW - و سطح تحول من DO - N2 - پژوهش حاضر به منظور صورت بندی چارچوب ارجاع معنایی برای روان درمانگری وجودی و تدوین بسته ی روان درمانگری وجودی مبتنی بر اندیشه ی مولانا به انجام رسید. همچنین، آزمون درمان پیشنهادی در کاهش افسردگی، به عنوان یکی ازشایع ترین اختلالات روان؛ و افزایش سطح تحول من، به عنوان یکی از مهم ترین سازه های شخصیت  از جمله اهداف این تحقیق بود.  طرح از دو بخش کیفی (مفهومی) و کمی تشکیل شد. روش تحقیق در بخش کیفی، استنتاج تحلیلی؛ و در بخش کمی، آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این پژوهش را مراجعان به مراکز بهداشت روان دانشگاه های تهران در تابستان و پاییز 1389 تشکیل دادند. 32 نفر با گزینشی تصادفی خوشه ای در پژوهش شرکت کردند. گروه آزمایشی، درمان پیشنهادی این پژوهش را دریافت کردند و گروه کنترل، در انتظار دریافت درمان قرار گرفتند. در بخش کیفی نتایج زیر به دست آمد: استخراج تعاریفی از سلامت و بیماری روان از آثار مولانا؛ استخراج تعاریفی از زبان وجودی؛ تدوین مولفه های درمان وجودی؛ و تدوین چارچوب ارجاع معنایی جهت درمانگری وجودی. بر اساس چارچوب معنایی استخراج شده می توان گفت، انگیزه ی اساسی در انسان اراده ی ربط نامتناهی است. درمان مورد نظر مدعی این اندیشه است که گسست در وجه ربطی خاص       می تواند از جمله علل اساسی بیماری های روان باشد؛ و لذا، پیشرفت در شکل دهی مجدد آن، منجر به کاهش افسردگی می گردد. همچنین، اختلال در وجه ربطی می تواند از جمله علل اختلال در تحول شخصیت به شمار آید، و لذا، پیشرفت مورد نظر منجر به ارتقای سطح تحول من می گردد. در بخش کمی، نتایج آزمون های کوواریانس و t  مستقل نشان داد که درمان پیشنهادی در کاهش افسردگی درمانجویان و همچنین افزایش سطح تحول "من" آنان موثر بوده است. این نتیجه از سویی با توجه به لزوم دستیابی به یک روش توانا جهت درمان اختلالات روان؛ و از سوی دیگر با توجه به اهمیت و تغییر ناپذیری طول عمری سطح تحول من و لزوم دستیابی به روشی جهت ارتقای آن قابل توجه می باشد. UR - https://jcps.atu.ac.ir/article_2044.html L1 - https://jcps.atu.ac.ir/article_2044_8286a087fe53e111387c47f5ee0bab0f.pdf ER -