محمود نجفی؛ حسن احدی؛ فرامرز سهرابی؛ علی دلاور
چکیده
هدف پژوهش حاضر، ارائه مدل پیشبین رضامندی زندگی بر اساس سازههای روانشناسی مثبتگرا بود. بدین منظور 1000 نفراز کارکنان دانشگاههای تهران با روش نمونهگیرى خوشهاى چندمرحلهاى انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامههای بهزیستی معنوی، دینداری، امیدواری، خوش بینی، عزت نفس، خودکارآمدی و رضامندی زندگی ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، ارائه مدل پیشبین رضامندی زندگی بر اساس سازههای روانشناسی مثبتگرا بود. بدین منظور 1000 نفراز کارکنان دانشگاههای تهران با روش نمونهگیرى خوشهاى چندمرحلهاى انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامههای بهزیستی معنوی، دینداری، امیدواری، خوش بینی، عزت نفس، خودکارآمدی و رضامندی زندگی بود. دادهها با استفاده از نرمافزار لیزرل8/7 به روش تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل اولیه ارائه شده، تنها در بعضی شاخصها برازش داشت و بنابراین مدل تعدیلشده، برازش بهتری با دادهها نشان داد. نتایج حاکی از آن بود که متغیرهای معنویت، دینداری، امیدواری، عزتنفس و خودکارآمدی رابطه مستقیم معناداری با رضامندی زندگی دارند. همچنین بین متغیرهای معنویت و دینداری به واسطه متغیرهای امیدواری، خوشبینی، عزتنفس، و خودکارآمدی با رضامندی زندگی رابطه غیرمستقیم معنیداری بهدست آمد. بین متغیرهای جنس، وضعیت تأهل و وضعیت اقتصادی با رضامندی زندگی رابطه معناداری وجود نداشت. در نهایت در پژوهش حاضر نقش سازههای روانشناسی مثبتگرا در رضامندی زندگی تأیید شد که این یافته بیانگر اهمیت سازههای روانشناسی مثبتگرا در رضامندی زندگی است.