سمیه زادهوش؛ حمید طاهرنشاطدوست؛ فرشته حقیقت؛ کاظم رسول زاده طباطبایی؛ مهرداد کلانتری
دوره 1، شماره 3 ، تیر 1390، ، صفحه 21-42
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری، بر رضایت زناشویی بانوان انجام پذیرفت. نمونه پژوهش شامل 22 نفر از بانوان مراجعه کننده به کلینیکهای شهر تهران بود که به شیوه در دسترس، انتخاب و بطور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه درمان شناختی- رفتاری با جهتگیری مذهبی دریافت کرد و گروه کنترل ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری، بر رضایت زناشویی بانوان انجام پذیرفت. نمونه پژوهش شامل 22 نفر از بانوان مراجعه کننده به کلینیکهای شهر تهران بود که به شیوه در دسترس، انتخاب و بطور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه درمان شناختی- رفتاری با جهتگیری مذهبی دریافت کرد و گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. ابزارهای به کار رفته در این پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه نگرش مذهبی، که هر دو از روایی و پایایی بالایی برخوردار بودند.
نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد گروهی که تحت درمان شناختی- رفتاری با جهتگیری مذهبی قرار گرفتند در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری (0001/0>P) نمرات بالاتری را در پس آزمون در نمرات رضایت زناشویی گزارش کردند. نتیجه پژوهش حاضر علاوه بر اینکه مؤید تحقیقات قبلی مبنی بر اثرگذاری درمان شناختی- رفتاری و راهبردهای مذهبی در درمان میباشد، راهکار جدیدی را برای درمان مناسب اختلافات زناشویی ارائه میدهد.
مژگان نیکنام؛ عباسعلی اللهیاری؛ کاظم رسول زاده طباطبایی
دوره 1، شماره 3 ، تیر 1390، ، صفحه 104-119
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی درمانگری به شیوه تنیدگیزدایی بر تنیدگی ادراک شده با توجه به سبکهای هویت میباشد.
از بین دانشجویان مونث دوره کارشناسی پس از تعیین نوع سبک هویت 67 نفرکه دارای سبکهای هویت هنجاری و سردرگم/ اجتنابی بودند به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گنترل گمارده شدند.
گروه آزمایشی در12 جلسه یک ساعت ونیمه تحت ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی درمانگری به شیوه تنیدگیزدایی بر تنیدگی ادراک شده با توجه به سبکهای هویت میباشد.
از بین دانشجویان مونث دوره کارشناسی پس از تعیین نوع سبک هویت 67 نفرکه دارای سبکهای هویت هنجاری و سردرگم/ اجتنابی بودند به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گنترل گمارده شدند.
گروه آزمایشی در12 جلسه یک ساعت ونیمه تحت درمان و پس از یک دوره سه ماهه مجدداً موردپیگیری قرار گرفتند. گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکرد.
نتایج تحلیل نشان داد که تنیدگی ادراک شده گروه آزمایش بطور معناداری نسبت به گروه گواه کاهش یافته است. همچنین یافتهها در مورد سبکهای هویت نمایانگر این بود که بر تنیدگی تأثیر داشته است اما سبکهای هویت نتوانستهاند تأثیر معناداری در اثر بخشی آموزش تنیدگی زدایی بر تنیدگی ایجاد کند. پیگیری وضعیت افراد نشان دهندۀ پایداری تغییرات ایجاد شده است.
ارزیابی و تفسیر رویدادها در تعیین میزان تنیدگی نقش مهمی دارند و روش درمانگری به شیوه آموزش تنیدگیزدایی با تأکید بر تغییرات شیوههایی که درآن فرد «خود» را مورد خطاب قرارمیدهد بر تنیدگی مؤثر است همچنین هویت نیز به عنوان معیاری نسبتاً پایدار از یگانگی خود بر تنیدگی تأثیر دارد.