سعید یوسفی؛ ابوالفضل قدمی؛ عنایت اله زمان پور
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر درمان گروهی روانشناسی مثبت نگر بر تابآوری و اضطراب مرگ در بین افراد مبتلابه بیماری کرونا بود.روششناسی پژوهش: این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روششناسی از نوع پژوهشهای نیمه از مایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران بستری در بیمارستان ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر درمان گروهی روانشناسی مثبت نگر بر تابآوری و اضطراب مرگ در بین افراد مبتلابه بیماری کرونا بود.روششناسی پژوهش: این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روششناسی از نوع پژوهشهای نیمه از مایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران بستری در بیمارستان قائم واقع در شهر مشهد در سال ۱۴۰۰ بود. با توجه به جامعه آماری تعداد ۳۰ نفر (هر گروه ۱۵ نفر) به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه گمارده شدند. جهت سنجش متغیرها از ابزار پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰) و تابآوری کو نور و دیوید سون (۲۰۰۳) استفاده شد. دادههای جمعآوریشده با استفاده از نرمافزار SPSS-23 و روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره (ANCOVA) تجزیهوتحلیل شدند.یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر مثبت نگری بر تابآوری با ۷۹۹/۳۱=F(1,37) و اضطراب مرگ با ۴۶۷/۴۶=F(1,37) افراد تأثیر داشته است که این مقادیر (۰٫۰۱α≤) معنادار بوده است.بحث و نتیجهگیری: با توجه به این نتایج میتوان گفت درمان روانشناسی مثبت نگر برافزایش تابآوری و کاهش اضطراب مرگ مؤثر بوده و میتوان از این درمان در جهت افزایش تابآوری و کاهش اضطراب مرگ در افراد مبتلابه بیماری کرونا استفاده کرد.