فریده سادات حسینی؛ یاسر امیدوار؛ نرجس عباسی
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین نقش کارکردهای اجرایی به عنوان عامل شناختی/ عصب‌شناختی و افکار خود آیند منفی به عنوان عامل شناختی/ روان‌شناختی در دشواری در تنظیم هیجان نوجوانان است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانشآموزان پسر متوسطهی دوره اول شهر بوشهر که در سال تحصیلی 94 – 95 مشغول به تحصیل بودند. از بین این دانشآموزان تعداد ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین نقش کارکردهای اجرایی به عنوان عامل شناختی/ عصب‌شناختی و افکار خود آیند منفی به عنوان عامل شناختی/ روان‌شناختی در دشواری در تنظیم هیجان نوجوانان است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانشآموزان پسر متوسطهی دوره اول شهر بوشهر که در سال تحصیلی 94 – 95 مشغول به تحصیل بودند. از بین این دانشآموزان تعداد 128 نفر (دامنه سنی آن‌ها حداقل 12 و حداکثر 16 بود) از طریق نمونهگیری خوشهای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان، پرسشنامه افکار خود آیند منفی و نرمافزارهای کامپیوتری ویسکانسین، استروپ و عملکرد مداوم جهت سنجش کارکردهای اجرایی استفاده شد. برای تحلیل دادههای این پژوهش نیز از روش آماری رگرسیون همزمان و گام‌به‌گام استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که از بین مؤلفه‌های کارکردهای اجرایی، بازداری شناختی پیش‌بینی کننده فقدان آگاهی هیجانی بود و همچنین از بین مؤلفه‌های افکار خود آیند منفی ناسازگاری شخصی پیش‌بینی کننده تمام ابعاد شامل عدم پذیرش پاسخ هیجانی، دشواری در رفتار هدفمند، فقدان آگاهی هیجانی، دسترسی محدود به راهبردها و عدم وضوح هیجانی است و همچنین خود پنداشت منفی پیش‌بینی کننده فقدان آگاهی هیجانی است. نتایج پژوهش حاضر، نقش افکار خود آیند منفی و کارکردهای اجرایی را در دشواری‌های تنظیم هیجانی نوجوانان را برجسته می‌کند، لذا یافته‌های این پژوهش می‌تواند کاربردهای بالینی داشته و در برنامه‌های آموزشی مربوط به تنظیم و کنترل هیجان مؤثر واقع شود.
افسر خلیلی صدرآباد؛ فرامرز سهرابی؛ اسماعیل سعدی پور؛ علی دلاور؛ زهرا خوشنویسان
چکیده
هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی و میزان پایداری اثر برنامه ایمنسازی تربیتی– اجتماعی با رویکردآموزههای اسلامی با ایمنسازی در برابر استرس بر خطرپذیری دانشآموزان است. روش تحقیق روش تجربیبا طرح پیشآزمون – پسآزمون با دو گروه آزمایشی و گروه آزمایش بود. نمونهی پژوهش 94 دانشآموزدارای رفتار پرخطر بود که به صورت تصادفی خوشهای انتخاب شدند. ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی و میزان پایداری اثر برنامه ایمنسازی تربیتی– اجتماعی با رویکردآموزههای اسلامی با ایمنسازی در برابر استرس بر خطرپذیری دانشآموزان است. روش تحقیق روش تجربیبا طرح پیشآزمون – پسآزمون با دو گروه آزمایشی و گروه آزمایش بود. نمونهی پژوهش 94 دانشآموزدارای رفتار پرخطر بود که به صورت تصادفی خوشهای انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری مقیاس رفتارهایپرخطر زادهمحمدی و همکاران بود. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس کاهش معنادار را در میانگین نمرههایخطرپذیری دو گروه آزمایش، و نتایج آزمون توکی تفاوت معنادار در نتایج دو گروه را نشان داد. همچنینآزمون t زوجی نشان داد که اثر آموزش ایمنسازی تربیتی- اجتماعی مبتنی بر آموزههای اسلامی به مدتشش ماه پایدار است. این پایداری در برنامه ایمنسازی در برابر استرس ثابت نشد. یافتهها حاکی از آن استکه هر دو برنامه ایمنسازی تربیتی– اجتماعی مبتنی بر آموزههای اسلامی و ایمنسازی در برابر استرس رامیتوان به عنوان گزینههایی برای کاهش خطرپذیری دانشآموزان در نظر گرفت؛ لیکن برنامه ایمنسازیمبتنی بر آموزههای اسلامی پایداری اثر بیشتری دارد .
پروانه علائی؛ منصور بیرامی
چکیده
خشم و تجربهی آن در محیط مدرسه از هیجانهای رایج دورهی نوجوانی است که همواره مورد توجه روانشناسان بوده است. بر اساس نظریهی تانگنی، احساس شرمساری پیشزمینهی بروز هیجان خشم محسوب میشود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مدیریت شرم در کاهش خشم نوجوانان دختر در محیط مدرسه انجام گرفت. برای تحقق آن، از روش تحقیق نیمه آزمایشی، ...
بیشتر
خشم و تجربهی آن در محیط مدرسه از هیجانهای رایج دورهی نوجوانی است که همواره مورد توجه روانشناسان بوده است. بر اساس نظریهی تانگنی، احساس شرمساری پیشزمینهی بروز هیجان خشم محسوب میشود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مدیریت شرم در کاهش خشم نوجوانان دختر در محیط مدرسه انجام گرفت. برای تحقق آن، از روش تحقیق نیمه آزمایشی، طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل استفاده شد. در این راستا، دانشآموزان دورهی راهنمایی دو مدرسهی دولتی دخترانهی شهر تبریز با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحله‌ای انتخاب و غربال شدند. در نهایت، سی نفر از هر مدرسه به روش نمونهگیری هدفمند و مبتنی بر نتایج مقیاس خشم چندبعدی مدرسه انتخاب شدند. در هر مدرسه دو گروه 15 نفری تشکیل شد؛ مدارس به صورت تصادفی، گروههای آزمایشی و کنترل فرض شدند و به ترتیب بستهی آموزشی و پلاسیبو را دریافت کردند. نتایج تحلیل کوواریانس تکمتغیرهی یکراهه پس از بررسی و تحقق پیشفرضهای آن، نشان داد که مداخله اثربخش بوده (04/11 = F ، 01/0 >P) و آموزش مدیریت شرم در طی هشت جلسهی هفتگی 75 دقیقهای، 17% تغییرات خشم مدرسهای را تبیین می‌کند. همچنین، بر اساس نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیرهی یکراهه از میان مولفههای خشم چندبعدی (خشم، خصومت و مقابلهی سازنده و مخرب)، نمرهی خردهمقیاس خشم کاهش معنیداری یافت (15/0= Eta ، 82/8 = F ، 01/0 >P). مطابق با یافته‌های پژوهشی و با در نظر گرفتن محدودیتهای آن، بکارگیری بستهی آموزشی حاضر برای کاهش خشم مدرسهای نوجوانان دختر پیشنهاد میشود.
زهرا ودادیان؛ بهرام علی قنبری هاشم آبادی؛ علی مشهدی
دوره 1، شماره 4 ، بهمن 1390، ، صفحه 18-42
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی گروه درمانی چند خانوادهای بر حل تعارض والدین و نوجوانان و کاهش پرخاشگری فرزندان انجام شد. روش تحقیق از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پسآزمون با گروه گواه و اندازهگیری مکرر بود. نمونه پژوهش، شامل 25 نوجوان دختر 14- 15 ساله به همراه والدینشان بودند که بصورت داوطلب از میان دیگر نوجوانان مراجعه کننده ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی گروه درمانی چند خانوادهای بر حل تعارض والدین و نوجوانان و کاهش پرخاشگری فرزندان انجام شد. روش تحقیق از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پسآزمون با گروه گواه و اندازهگیری مکرر بود. نمونه پژوهش، شامل 25 نوجوان دختر 14- 15 ساله به همراه والدینشان بودند که بصورت داوطلب از میان دیگر نوجوانان مراجعه کننده به کلینیکهای روان‌شناختی نواحی 4 و 6 آموزش و پرورش انتخاب شدند. در این پژوهش به منظور جمعآوری دادههای اولیه از مصاحبه بالینی، جهت سنجش میزان تعارضات از مقیاس رتبه بندی والد کودک (PCRS[1]) و برای ارزیابی میزان پرخاشگری نوجوانان، از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری ([2]AQ) استفاده شد. از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD، برای مقایسه میانگینها استفاده شد. نتایج حاکی از اثربخشی گروه درمانی با چند خانواده بر حل تعارضات میان والدین و نوجوانان بود (05/0>P). نتایج نشان دادند که گروه درمانی با چند خانواده در مقایسه با دو گروه کنترل دیگر، عاطفه مثبت و گفت و شنود میان نوجوانان و والدینشان را به صورت معناداری افزایش داده است (05/0> P). با اینحال، فرض تأثیر گروه درمانی درکاهش پرخاشگری نوجوانان از لحاظ آماری (05/0 > P) مورد تأیید واقع نشد.
[1]. Parent Child Relationship Srvey
[2]. Aggression Questionnaire
