ORIGINAL_ARTICLE
طرحوارههای هیجانی (ESs) در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه (PTSD): به عنوان یک عامل خطر در PTSD
به نظر میرسد مبتلایان به اختلال استرس پس از ضربه در راهبردهای تنظیم هیجانی و چگونگی کنار آمدن با هیجانهای دشوار دچار مشکلاتی هستند. مدل طرحوارههای هیجانی ممکن است به عنوان یک مدل یکپارچه برخی از این ویژگیها را توضیح دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی طرحوارههای هیجانی در بیماران مبتلا به PTSD است. تعداد 20 نفر بیمار مبتلا به PTSD بر اساس معیارهای DSMIV-TR و20 نفر افرادی که تجربه تروما را داشتند (Non PTSD) و 20 فرد بهنجار که در متغیرهای جنس و سن همتا شده بودند در مطالعه شرکت کردند. ابزار پژوهش شامل مصاحبه بالینی ساختاریافته برای اختلالات محور I در DSM-IV (SCID-I)، سیاهه افسردگی بک نسخه2[1] (BDI II)، سیاهه اضطراب بک (BAI)، مقیاس طرحوارههای هیجانی لیهی (LESS)[2]، مقیاس خودسنجی تاثیر رویداد (IES-R) بود. دادهها از طریق روش تحلیل واریانس یکراهه و t مستقل مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که افراد مبتلا به PTSD در مقایسه با دو گروه دیگر، بطور معناداری در طرحواره های هیجانی ناسازگارانه (نشخوارذهنی، احساس گناه، غیرقابل کنترل بودن، سرزنش) نمره بالاتر و در طرحواره های هیجانی سازگارانه (خودآگاهی هیجانی، پذیرش و توافق، قابل درک بودن) نمره پایینتری گزارش دادند. همچنین بیماران مبتلا به PTSD بطور معناداری در سیاهه BDI و BAI نمره بالاتری گرفتند. این نتایج علاوه بر فراهم نمودن طرحوارههای هیجانی سازگارانه جایگزین، اهمیت بالینی مورد هدف قرار دادن و کاهش استفاده از طرحوارههای هیجانی ناکارآمد در بافتار درمان اختلال PTSD را برجسته کردهاست. [1] .Beck depression interview (BDI-II) [2]. Leahy emotional schema scale (LESS)
https://jcps.atu.ac.ir/article_3888_220147edcbb585cd288f5ffdc3fc74ff.pdf
2016-04-20
1
22
10.22054/jcps.2016.3888
طرحوارههای هیجانی
اختلال استرس پس از ضربه
یزدان
نادری
yazdan.nr66@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری روان شناسی، مرکز تحقیقات روان پزشکی و علوم رفتاری، پژوهشکده اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی مازندران
LEAD_AUTHOR
علیرضا
مرادی
moradi90@yahoo.com
2
اﺳﺘﺎد، روانﺷﻨﺎﺳﯽ، داﻧﺸﮕﺎه ﺧﻮارزﻣﯽ، ﻣﺮﮐﺰﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺗﺮوﻣﺎ وﺟﺮاﺣﯽﺳﯿﻨﺎ
AUTHOR
فاطمه
رمضان زاده
framezanzadeh@yahoo.com
3
ﮐﺎرﺷﻨﺎس ارﺷﺪ، روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، دانشگاه ﺧﻮارزﻣﯽ
AUTHOR
مائده
واقفی نژاد
mvaghefinezhad@gmail.com
4
. کارشناس ارشد، روان شناسی، مرکز تحقیقات روان پزشکی و علوم رفتاری، پژوهشکده اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی مازندران.
AUTHOR
خانزاده، مصطفی. ادریسی، فروغ. محمدخانی، شهرام و سعیدیان، محسن. (1391). بررسی ساختار عاملی و مشخصات روانسنجی مقیاس طرحوارههای هیجانی بر روی دانشجویان. مجله مطالعات روانشناسی بالینی. 11(3)، 119- 91
1
Kessler, R. C. Sonnega, A. Bromet, E. Hughes M. & Nelson, C. B. (1995). Posttraumatic stress disorder in the National Comorbidity Survey. Archives of general psychiatry. 52(12), 1048-1060.
2
Leahy, R. L. & Holland, S. J. (2000). Treatment plans and interventions for depression and anxiety disorders, New York: Guilford Press.
3
Leahy, R. L. (2002). A model of emotional schemas. Cognitive and Behavioral Practice. 9(3), 177–190.
4
Leahy, R. L. (2009). Resistance: An emotional schema therapy (EST) approach. In G. Simos (Ed.), Cognitive behavior therapy: A guide for the practicing clinician, (2), 187–204. London: Routledge
5
Leahy R. L. (2007). Emotional schemas and resistance to change in anxiety disorders. Cognitive and Behavioral Practice. 14(1), 36-45.
6
Silberstein, L. R. Tirch, D. Leahy, R. L. & McGinn, L. (2012). Mindfulness, psychological flexibility and emotional schemas. International Journal of Cognitive Therapy. 5(4), 406-419.
7
Leahy, R. L. (2012). Introduction: Emotional Schemas, Emotion Regulation and Psychopathology. International Journal of Cognitive Therapy. 5(4), 359-361.
8
Gottman, J. M. Katz, L. F. & Hooven, C. (1996). Parental meta-emotion philosophy and the emotional life of families: Theoretical models and preliminary data. Journal of Family Psychology, 10(3), 243–268.
9
Taylor, G. J. (1984). Alexithymia: Concept, measurement and implications for treatment. The American Journal of Psychiatry, 141, 725–732.
10
Boden, M. T. Westermann, S. McRae, K. Kuo, J. Alvarez, J. Kulkarni, M. R. & Bonn-Miller, M. O. (2013). Emotion regulation and posttraumatic stress disorder: a prospective investigation. Journal of Social and Clinical Psychology, 32(3), 296-314.
11
Wegner, D. M. & Zanakos, S. (1994). Chronic thought suppression. Journal of Personality, 62, 615-640.
12
Purdon, C. & Clark, D. A. (1994). Obsessive intrusive thoughts in nonclinical subjects: II. Cognitive appraisal, emotional response and thought control strategies. Behaviour Research and Therapy, 32, 403-410.
13
Salkovskis, P. M. Clark, D. M., Hackmann, A. Wells, A. & Gelder, M. G. (1999). An experimental investigation of the role of safety-seeking behaviours in the maintenance of panic disorder with agoraphobia. Behaviour Research and Therapy, 37, 559–574.
14
Nolen-Hoeksema, S. (2000). The role of rumination in depressive disorders and mixed anxiety/depressive symptoms. Journal of Abnormal Psychology, 109, 504 – 511.
15
Papageorgiou, C. & Wells, A. (2001). Metacognitive beliefs about rumination in major depression. Cognitive and Behavioral Practice, 8, 160–163.
16
Tirch, D. D. Leahy, R. L. Silberstein, L. R. & Melwani, P. S. (2012). Emotional schemas, psychological flexibility, and anxiety: the role of flexible response patterns to anxious arousal. International Journal of Cognitive Therapy, 5(4), 380-391.
17
Schore, A. N. 2001. “The effects of early relational trauma on right brain development, affect regulation, and infant mental health.” Infant mental health journal, 22(1), 201-269.
18
Roemer, L. Litz, B. T. Orsillo, S. M. & Wagner, A. W. (2001). A preliminary investigation of the role of strategic withholding of emotions in PTSD. Journal of Traumatic Stress, 14, 149–156.
19
American Psychiatric Association. Diagnostic and statistical manual of mental disorders (4th ed.). Washington, D.C. : APA; 2000.
20
Mohammadkhani, P. Jokar, M. Jahani Tabesh, O. & Tamanaieefar, Sh. (1389). Clinical Structured Interview for DSM-IV-TR Disorders. Tehran: Danje press.
21
Fata, L. Birashk, B. Atif Waheed, MK. Dobson, K. (1384). By means of this scheme, the state of emotional and cognitive processing of emotional information. Thought and Behavior in Clinical Psychology, (2), 20-5.
22
Moradi, A. R. Herlihy, J. Yasseri, G. Shahraray, M. Turner, S. Dalgleish, T. Specificity of episodic and semantic aspects of autobiographical memory in relation to symptoms of posttraumatic stress disorder (PTSD). ActaPsychologica 2008; 127, 645-653.
23
Kaviani, H. Mousavi, A. S. (1387). Psychometric properties of the Persian version of Beck Anxiety Inventory (BAI). Tehran University Medical Journal, 66(2), 136140.
24
ORIGINAL_ARTICLE
اثربخشی آموزش مثبت نگری در افزایش امید با تأکید بر قرآن و آموزههای اسلامی
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مثبتنگری بر افزایش امید با تأکید بر قرآن و آموزههای اسلامی در کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان بود. پژوهش از نوع نیمه تجربی همراه با گروه تجربی و گواه بود. روش نمونهگیری ابتدا کل جامعه آماری به تعداد 300 نفر پرسشنامهی امید اسنایدر را تکمیل کردند و شرکت کنندگانی که پایینترین نمره را اخذ کردند تعداد 50 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در گروه تجربی و گواه جایگزین شدند. به گروه تجربی هشت جلسهی نود دقیقهای به صورت هفتگی، آموزش مثبتنگری با تأکید بر قرآن و آموزههای دینی ارائه گردید. در پایان آموزش، از هر دو گروه خواسته شد پرسشنامه مذکور را مجدداً تکمیل نمایند. در مرحلهی بعد، پس از دو ماه آزمون پیگیری امید برای سنجش ماندگاری آموزشهای داده شده اجرا گردید. برای تحلیل دادهها علاوه بر استفاده از آمار توصیفی از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) و تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) استفاده شد. نتایج آزمونهای تجزیه و تحلیل کواریانس چند متغیری و تک متغیری نشان داد که تفاوت معنیداری بین دو گروه در افزایش امید در مرحله پس آزمون وجود دارد. و در مرحلهی پیگیری نیز ثبات داشته است. نتایج نشان میدهد که آموزش گروهی مثبتنگری با تأکید بر قرآن و آموزههای اسلامی در گروه تجربی نسبت به گروه گواه باعث افزایش متغیر امید و زیر مقیاسهای آن شده است. این نتایج در مرحلهی پیگیری نیز ثبات داشته و مورد تأیید قرار گرفت.
https://jcps.atu.ac.ir/article_3889_28ef32fdfa41e47414c9b3b5ca1ef355.pdf
2016-04-20
1
24
10.22054/jcps.2016.3889
واژگان کلیدی: آموزش مثبتنگری
امید
قرآن و آموزههای اسلامی
علی
فرنام
farnam@ped.usb.ac.ir
1
. استادیار، روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان/ ایران
LEAD_AUTHOR
محمد
حمیدی
mohammadhamidi14@yahoo.com
2
. کارشناس ارشد، روانشناسی تربیتی، زاهدان/ ایران
AUTHOR
قرآن کریم
1
اسدالهی، حسین. (1386). بررسی تأثیر درمانهای شناختی، با تکیه بر درمان عقلانی- عاطفی الیس و خوشبینی سلیگمن، بر کاهش ناامیدی و افسردگی دانشآموزان دبیرستانهای دخترانه تهران. نشریه علمی پژوهشی دانشگاه شاهد، 3 : 97-89.
2
اعتمادی، عذرا. (1387). ایمان و معنویت در مشاوره و رواندرمانی. نشریه تازههای رواندرمانی، 35:136-134
3
بهاری، فرشاد. (1390). مبانی امید وامید درمانی(راهنمای امید آفرینی). تهران: نشر دانژه.
4
تمیمیآمدی، عبدالواحد.(540 ق). غررالحکم و دررالکلم. ترجمه: سید هاشم رسولیمحلاتی.(1308). چاپ اول، تهران : نشر دفتر فرهنگ.
5
خدایاریفرد، محمد وغباری بناب، باقر.(1391). ساخت و بررسی ویژگیهای روانسنجی مقیاس مثبت نگری، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران.
6
خدایاریفرد، محمد، سهرابی، فرامرز، شکوهی یکتا، محسن، غباری بناب، باقر، به پژوه، احمد، فقیهی، علی نقی، اکبری زردخانه، سعید و عابدینی، یاسمین. (1386). روان درمانگری و توانبخشی زندانیان و بررسی اثربخشی آن در زندان رجایی شهر. مجله روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، سال دوازدهم: 23-45.
7
سلیگمن، مارتین.(1998). خوشبینی آموخته شده. ترجمه قربانعلی خدایی، (1386). تهران: نشرچنار.
8
سیدرضی، محمد.(406). نهجالبلاغه. ترجمه سیدجعفر شهیدی، (1368). چاپ هشتم، تهران: علمی فرهنگی.
9
طیب، عبدالحسین.(1374). اطیب البیان فی تفسیر القرآن، چاپ دوم. تهران: انتشارات اسلام.
10
علاءالدینى، زهره. (1382). بررسى امید درمانى گروهى بر میزان افسردگی دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان. پایان نامه کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه اصفهان: 6-9.
11
علیپور، احمد، و اعراب شیبانی، خدیجه. (1390). رابطه امیدواری و شادکامی با رضایت شغلی معلمان. فصلنامه پژوهشهای نوین روانشناختی، 22: 58-56.
12
عبادی، ندا، سودانی، منصور، فقیهی، علینقی و حسین پور، محمد.(1379). بررسی اثربخشی آموزش مثبتنگری با تاکید برآیات قرآن بر افزایش امید به زندگی زنان مطلقه شهر اهواز. یافتههای نو در روانشناسی، 84-72.
13
قرائتی، محسن.(1383). تفسیر نور. چاپ دوم، تهران: انتشارات مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن.
14
کار، آلان.(1957). روانشناسیمثبت: علمشادمانیونیرومندیهایانسان، ترجمه حسن پاشاشریفی و جعفر نجفیزند،(1385). چاپ سوم، تهران: انتشارات سخن.
15
کاویانی، محمد، و پناهی، علی احمد. (1393). مفاهیم روانشناختی در قرآن. چاپ اول، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
16
کرمی نوری، رضا. (1377). روانشناسی تربیتی. تهران: چاپ و نشر کتابهای درسی ایران.
17
کلینی، محمدیعقوب. (329 ق). اصول کافی. ترجمه سیدجواد مصطفوی،(1377). چاپ دوم، تهران: انتشارات گلگشت.
18
کویلیام، سوزان. (2003). مثبت اندیشی و مثبت گرایی. ترجمه فریده براتی سده و افسانه صادقی، (1386). تهران: انتشارات رشد
19
گُلمن، دانیل. (1995). هوش هیجانی. ترجمه نسرین پارسا، (1380). چاپ اول، تهران: انتشارات رشد.
20
لیمن، آوریل. و مکماهن، گلادیانا. (1952). روانشناسی مثبت. ترجمه فریبا مقدم، (1393). چاپ دوم، تهران: انتشارات آوند دانش.
21
مکارم شیرازی، ناصر.(1388). قرآن حکیم و شرح آیات منتخب. محقق، محمد فقیهی رضایی، چاپ اول، قم : انتشارات اسوه.
22
مگیار، جینیا. و مویی، ال.(2009). فنون روانشناسی مثبتگرا. ترجمه فریده براتیسده، (1391). چاپ اول، تهران: انتشارات رشد.
23
مجلسی، محمدباقر. (1404ق). بحارُ الانوارِ الجامعهی لِدُّرَرِ اخبارِ ائمهی الاطهار(ع). المکتبه الاسلامیه، ترجمه محمدی، جلد3، قم : نشرافق.
24
محققیان، زهرا و پرچم، اعظم. (1390). بررسی تطبیقی راهکارهای ایجاد و افزایش امید از دیدگاه روانشناسی مثبتنگر و قرآن کریم. نشریه معرفت، شماره164، صفحات 113-99.
25
موحد، احمد. (1382). بررسی رابطهی علی بین نگرشهای مذهبی، خوشبینی، سلامت روانی و سلامت جسمانی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز. پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه شهید چمران اهواز.
26
منصوری، خلیل. (1391). آثار و کارکرد امید در زندگی انسان. سایت مرکز فرهنگ و معارف قرآن، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، قم: تاریخ به روز رسانی 27/11/1393. http://www.maarefquran.com
27
نامداری،کورش. مولوی، حسین. ملکپور، مختار وکلانتری، مهرداد. (1390). تاثیر آموزش ارتقاء امید بر توانمندیهای رفتاری مراجعین مبتلا به افسرده خوئی. مجلهدانشگاهعلومپزشکیشهرکرد، دوره13، 2: 60-52.
28
نصیرى، حبیباله و جوکار، بهرام. (1387). معناداری زندگی، امید، رضایت از زندگی و سلامت روان در زنان. پژوهشزنان، 6: 176-175.
29
نوری، نجیبالله و سقای بیریا، ناصر.(1388). بررسی رابطه بین خوش بینی سرشتی و خوش بینی از دیدگاه اسلام با رضایت مندی از زندگی. روانشناسی و دین، 7: 67-29.
30
وست، ویلیام.(1991). روان درمانی و معنویت. ترجمه شهریار شهیدی وسلطانعلی شیرافکن، (1387). ویرایش اول، چاپ دوم، تهران: انتشارات رشد.
31
Alberto, J. & Joyner, B. ( 2008). Hope, optimism, and self-care among Better Breathers Support Group members with chronic obstructive pulmonary disease. Applied Nursing Research, V.21, I.4, p.212-217.
32
Bryan T, Bryan, j. (1991). Positive mood and math performance. j Learn Disabil.
33
Cathrine, C. L. et al. (2001). Supportive expressive group therapy and distress in patient with metastatic breast cancer. Journal of Medical psychology, vol. 122, No.1, pp.52-57.
34
Forster, J. R. (1991). Facilitating positive changes. International Journal of personal construct psychology, vol. (pp. 281-292).
35
Ho, M. Y; Cheung, F. M & Cheung, S. F. (2000). The role of meaning in life and optimism in promoting well-being. The Chinese University of Hong Kong: Shatin, University of Macau, China.
36
Lawson, D. (1994). ldentifying pretreatment change. Journal of Counseling & Development, 72; 244-248
37
Lee, V. Cohen, S. R. Edgar, L. Andrea M. L. & Gagnon A. J. (2006). Meaning-making intervention during breast or colorectal cancer treatment improves self-esteem, optimism, and self-efficacy.Social Science & Medicine, Vol. 62, Is. 12, Pages 3133-3145.
38
Mikulincer, M. (1997). adult attachment style and information processing: individual differences in curios ity and cognitive closure. Journal of personality and social psychology, 72:1217-1230.
39
Peterson, C. (Values in Action VIA) classification of strength shttp://www. positive psychology.org /taxonomy.htm.
40
Seligman M.E.P. (1990). Learned optimism. NewYork: Simon & Schuster. p: 117-35.
41
Snyder, CR. ( 2002). Hope theory: rainbows in the mind. Psychological Inquiry; 13(4): 249-75.
42
Snyder, C. R; sympson, Sc; ybaco, fc; Borders, Tf; Babyak MA & Higgins RL. (1996). evelopment and validation of the state hope scale . Journal of personality and social psychology; 70:321-335.
43
Snyder CR, Harris C, Anderson JR, Holleran SA, Irving LM, Sigmon ST, et al. (1991). The will and the ways: development and validation of an individual-differences measure of hope. Journal of personality and social psychology; 60(4): 570-85.
44
Snyder, C. R. & Lopez, S. J. (2007). Positive psychology: the scientific and practical explorations of human strengths. New York, Sage publication Inc.
45
Snyder, C.R & Peterson, C. (2000). Handbook of hope: theory, measures & applications. San Diego: Academic Press.
46
Snyder, C. R; Ilardi, S; Mechael, ST& cheavens J. (2000). Hope Iheory: updating a common process for psychological change. In: Snyder, C. R, Ingram RE, eds. Handbook of psychological change: psycholherapy processes and practices for Ihe 21 st century. new York: john wiley and sons,128-153.
47
Spiegel, D. Bloom, J. R. & Gotthehi, E. (1997). Family environment as of predictor of adjustment to metastatic breast carcinoma. Journal of psychology, 103, 102-105.
48
Khaledian, M. & hasanpour, S. (2012). A Survey on the Comparison of Mental Health and Life Expectancy in Employed and Unemployed People. International Journal of Applied Psychology. 2 (6): 137 – 141.
49
Taylor, S. Kemeny, M. Reed, G. Bower, J. & Gruenewald, T. (2000). Psychological resources, Positive illusions and health. American Psychologists, 55: 99-109.
50
Wong, S. & Lim, T. (2006). Hope versus optimism in Singaporean adolescent: Contribution to depression and life satisfaction. Psychological Studies Academic Group, National Institute of Education, Nan Yang Technological University, 1 Nan Yang Walk, Singapore 637616, Republic of Singapore.
51
ORIGINAL_ARTICLE
اثربخشی آموزش تاب آوری و مدیریت استرس (SMART) بر کاهش استرس ادراک شده و تغییر نگرش به مصرف مواد در بین زندانیان مرد وابسته به مواد
استرس ادراک شده در زندانیان می تواند باعث مشکلات جسمی، روانی و همچنین نگرش مثبت و گرایش به مصرف مواد در آنها شود. این پژوهش به منظور کاهش استرس ادراک شده و همچنین تغییر نگرش به مصرف مواد در میان زندانیان وابسته به مواد انجام شده است. اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت نیمه آزﻣﺎﻳﺸﻲ ﺑﺎ ﭘﻴﺶآزﻣﻮن، ﭘﺲآزﻣـﻮن و ﭘـﻲﮔﻴـﺮی ﻫﻤـﺮاه ﺑـﺎ ﮔﺮوه کنترل اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ. جامعه آماری این پژوهش، زندانیان مرد معتاد شهرستان رفسنجان بود که تحت درمان نگه دارنده متادون بودند. 30 نفر از آنها به صورت تصادفی انتخاب شدند و مجددا به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983) و نگرش به مصرف مواد نظری (1378) استفاده شد. برنامه آموزش طی 10 جلسه و هر جلسه به مدت 90 دقیقه بر روی آزمودنیهای گروه آزمایش انجام شد. بعد از اتمام جلسات، پس آزمون گرفته شد و 2ماه بعد نیز آزمون پیگیری اجرا شد. میانگین نمرات دو مقیاس هم در دوره پس آزمون و هم پیگیری کاهش معنی داری در گروه آزمایش نشان داد، اما در گروه کنترل چنین نبود.با توجه به یافتهها میتوان گفت مداخله اخیر هم در کوتاه مدت و هم در طولانی مدت، تاثیر معنی داری در کاهش استرس ادراک شده داشته و همچنین موجب تقویت نگرش منفی به مصرف مواد شده است.
https://jcps.atu.ac.ir/article_3890_e0d5c64c2f470850e7cb7b232e34ec3a.pdf
2016-04-20
1
19
10.22054/jcps.2016.3890
واژگان کلیدی: تاب آوری
مدیریت استرس
استرس ادراک شده
نگرش به مصرف مواد
تغییر نگرش
کاوه
رحیمی
bihamta1364@gmail.com
1
. کارشناس ارشد، روانشناسی عمومی، دانشگاه علامه طباطبائی
LEAD_AUTHOR
فریده
حسین ثابت
farideh_hosseinsabet@yahoo.com
2
. استادیار، روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبائی
AUTHOR
فرامرز
سهرابی
asmar 567@yahoo.com
3
. استاد، روانشناسی بالینی، دانشگاه علامه طباطبائی
AUTHOR
اسماعیلی، عبدالرحمن؛ قایدی، حیدر. (1391). زندان و مواد مخدر. اصلاح و تربیت، سال دهم، شماره 125، صص 17-19.
1
حیدری، صفر. (1389). بررسی تکرار جرم و بازگشت مجدد به زندان در میان زندانیان شهرستان آمل. اصلاح وتربیت، 99، صص 8-16.
2
زرین کلک، حمیدرضا. (1388). اثر بخشی آموزش مؤلفه های تاب آوری برکاهش آسیب پذیری نسبت به اعتیاد و تغییر نگرش دانش آموزان نسبت به مصرف مواد. اعتیاد پژوهی، سال سوم، شماره 11، صص 115-137.
3
ستوده ناورودی، سید امید؛ زینعلی، شینا و خستگانان، نوشین. (1391). رابطه بین همسر آزاری، حمایت اجتماعی و استرس ادراک شده در زنان دارای همسران معتاد و غیر معتاد شهر رشت. پرستاری و مامایی جامع نگر، سال 22، شماره 68، صص 25-32.
4
سهرابی، فرامرز؛ هادیان، مینا؛ دائمی، حمیدرضا؛ اصغرنژاد فرید، علی اصغر. (1387). اثر بخشى برنامه آموزشی رفتارهای سالم در نگرش دانشجویان نسبت به سوء مصرف مواد. مجله علوم رفتاری، سال دوم، شماره 3، صص 209-220.
5
کاوه، منیژه؛ علیزاده، حمید؛ دلاور، علی؛ برجعلی، احمد. (1390). تدوین برنامه افزایش تاب آوری در برابر استرس و تأثیر آموزش آن بر مؤلفههای کیفیت زندگی والدین دارای کودک کم توان ذهنی خفیف. فصلنامهایرانیکودکاناستثنایی، سال یازدهم، شماره 2، صص 119-140.
6
فرقدان، علی اصغر. (1391). سازمان بهداشت جهانی سلامت روان و زندان، چالشهای پیش رو. ماهنامه اصلاح و تربیت، سال دهم، ش 125، صص 3-6.
7
متین نژاد، سیده اعظم؛ موسوی، سیدعلی محمد؛ شمس اسفندآباد، حسن. (1389). مقایسه شیوههای حل مسأله و سبکهای تفکر در افراد مصرف کننده مواد و افراد غیر معتاد. اعتیاد پژوهی، سال سوم، شماره 11، صص 11-24.
8
ملک پور، مختار؛ قربانی، بیژن. (1383). تاثیر روشهای تغییر نگرش و ابراز وجود بر عدم گرایش به مصرف مواد معتادان داوطلب. دانش و پژوهش در روانشناسی، سال ششم، شماره 19و 20، صص 109- 128.
9
محمدی، منوچهر؛ شقاقی، فرهاد؛ زارع، حسین. (1387). نقش آموزش مهارتهای زندگی بر دانش و نگرش نسبت به مواد مخدر و عزت نفس دانش آموزان. پیک نور،سال هشتم، شماره اول، 66-83.
10
محمدی، عطاء الله. (1387). تاثیر زندان بر سلامت روان. اصلاح و تربیت، سال هفتم، شماره 81 (پیاپی 166)، صص 41-47.
11
Abby L. Goldsteina, Breanne Faulkner, Christine Wekerle. (2013). The relationship among internal resilience, smoking, alcohol use, and depression symptoms in emerging adults transitioning out of child welfare. Child Abuse & Neglect, 37, 22– 32.
12
Alvord, M. K. & Grados, J. J. (2005). Enhancing Resilience in Children: A Proactive Approach. Professional psychology: research and practice, 36(3), 238.
13
Antoni, M. H. Pereira, D. B. Marion, I. Ennis, N. Andrasik, M. P., Rose, R. & O'Sullivan, M. J. (2008). Stress management effects on perceived stress and cervical neoplasia in low-income HIV-infected women. Journal of psychosomatic research, 65(4), 389-401.
14
Cohen,S., Kamarck,T. & Mermelstein, R. (1983). A global measure of perceived stress. Journal of Health and Social Behavior, 385–396.
15
Connor, K. M. & Davidson, J. R. (2003). Development of a new resilience scale: The Connor‐Davidson resilience scale (CD‐RISC). Depression and anxiety, 18(2), 76-82.
16
Cooper, M. L. Russell, M. Skinner, J. B. Frone, M. R. & Mudar, P. (1992). Stress and alcohol use: moderating effects of gender, coping, and alcohol expectancies. Journal of abnormal psychology, 101(1), 139.
17
Drake, C. Richardson, G. Roehrs, T. Scofield, H. & Roth, T. (2004). Vulnerability to stress-related sleep disturbance and hyperarousal. SLEEP-NEW YORK THEN WESTCHESTER-, 27(2), 285-292.
18
Elger, B. S. (2009). Prison life: Television, sports, work, stress and insomnia in a remand prison. International journal of law and psychiatry, 32(2), 74-83.
19
Friborg, O. Hjemdal, O. Rosenvinge, J. H. Martinussen, M. Aslaksen, P. M. & Flaten, M. A. (2006). Resilience as a moderator of pain and stress. Journal of psychosomatic research, 61(2), 213-219.
20
Gary R. Plaford. (2009). Sleep and learning. published in the United States of America, by Rowman & Littlefield Educationp, p, 59.
21
Jennings, D. A. (2002). The effect of resiliency training on physical activity participation job satisfaction, and protective factors among non managerial females at the worksite. Unpublished dissertation. University of Utah, salt lake city.
22
GEORGE, FINK. (2000). Encyclopedia of STRESS, vol, 1, p, 526-528 & vol, 2, p, 241-243.
23
Lotfi, Y. Ayar, A. (2011). The Effects of Informative Programs on the Change of Attitude and Consumption of Drugs. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 35 (2012) 195 – 204.
24
Loprinzi, C. E. Prasad, K. Schroeder, D. R. & Sood, A. (2011). Stress management and resilience training (SMART) program to decrease stress and enhance resilience among breast cancer survivors: a pilot randomized clinical trial. Clinical breast cancer, 11(6), 364-368.
25
Luthar, S. S. Cicchetti, D. & Becker, B. (2000). The construct of resilience: A critical evaluation and guidelines for future work. Child development, 71(3), 543-562.
26
Masten, A. S. Morison, P. Pellegrini, D. & Tellegen, A. (1993). 11 Competence under stress: risk and protective factors. Risk and protective factors in the development of psychopathology, 236.
27
Nicholls, A. R. Polman, R. C. Levy, A. R. & Backhouse, S. H. (2008). Mental toughness, optimism, pessimism, and coping among athletes. Personality and Individual Differences, 44 (5), 1182-1192.
28
Rutter, M. (1987). Psychosocial resilience and protective mechanisms. Am J Ortopsychiatry, 57, 316–31.
29
Snyder, C. R. (2002). Hope theory: rainbows in the mind. Psychological Inquiry, 13(4), 249–275.
30
Spada, M. M. Nikčević, A. V. Moneta, G. B. & Wells, A. (2008). Metacognition, perceived stress, and negative emotion. Personality and Individual
31
Differences, 44(5), 1172-1181.
32
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه مشکلات بینفردی و پرخاشگری در دانشجویان دارای رگههای خودشیفتگی بیمارگون خودبزرگبین، آسیبپذیر و افراد فاقد این رگهها
شواهد موجود حاکی از وجود دو نوع مجزا از خودشیفتگی به شکل خودشیفتگی خودبزرگبین و آسیبپذیر میباشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه میزان پرخاشگری و مشکلات بینفردی در این دو نوع از خودشیفتگی و نیز مقایسه آنها با افراد فاقد ویژگیهای خودشیفتهوار بود. تعداد 90 نفر آزمودنی از بین دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاهها تهران که بر اساس غربالگری به وسیله پرسشنامه خودشیفتگی مرضی، در سه گروه 30 نفره دارای رگههای خودشیفتگی خودبزرگبین، آسیبپذیر و فاقد رگههای خودشیفتگی قرار میگرفتند، توسط پرسشنامه پرخاشگری باس و پری و سیاهه مشکلات بینفردی مورد ارزیابی قرار گرفتند. دادهها به وسیله روش آماری تحلیل واریانس چندراهه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از تفاوت معنادار بین گروههای دارای رگه های خودشیفتگی و فاقد رگهها در مقیاسهای پرخاشگری بدنی، خشم و خصومت و نیز همه خرده مقیاسهای سیاهه مشکلات بینفردی بهجز مقیاس فقدان جامعه پذیری بود. در خردهمقیاس اخیر تفاوت تنها بین گروه آسیبپذیر با گروه فاقد رگهها معنادار بود. نتایج از یک سو تأیید کننده پرخاشگری و نقص در حوزه بینفردی در افراد دارای رگههای خودشیفتگی و از سوی دیگر حاکی از شباهت دو نوع خودشیفتگی میباشد.
https://jcps.atu.ac.ir/article_3891_8fd0ab60e78d1b19b1b8f14c3bba921c.pdf
2016-04-20
1
18
10.22054/jcps.2016.3891
واژگان کلیدی: خودشیفتگی
خودبزرگبین
آسیبپذیر
پرخاشگری
مشکلات بینفردی
خدیجه
زال پور
k.zalpour@gmail.com
1
دکترای روانشناسی بالینی، موسسه افقهای نوین تحول، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
شهریار
شهیدی
s-shahidi@sbu.ac.ir
2
دانشیار دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی. تهران، ایران
AUTHOR
فریبا
زرانی
fzarani@yahoo.com
3
استادیار دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی. تهران، ایران
AUTHOR
محمدعلی
مظاهری
m-mazaheri@sbu.ac.ir
4
استاد دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی. تهران، ایران
AUTHOR
محمود
حیدری
m-heydari@sbu.ac.ir
5
دانشیار دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی. تهران، ایران
AUTHOR
سلیمانی، مهدی. پاست، نگین. مولایی، مهری. محمدی، ابوالفضل. دشتی پور، معصومه. صفا، یاسمن. پینکس، آیرون. (در دست انتشار). مطالعه اعتباریابی پرسشنامه خودشیفتگی مرضی در نمونه دانشجویان ایرانی. مجله روانشناسی معاصر.
1
لطیفیان، مرتضی و سیف، دیبا. (1386). بررسی تأثیر خودآگاهی بر اختلالات روابط بینفردی دانشجویان، مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز. 26، 150-137
2
محمدی، نورالله. (1385). بررسی مقدماتی شاخص های روانسنجی پرسشنامه پرخاشگری باس-پری. مجله علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه شیراز. 49. 151-135
3
Akhtar, S. (2003). New clinical realms. London, England: Jason Aronson; 234-243.
4
American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition, Arlington: American Psychiatric Association.
5
Ansell, E. B. (2006). An integrative two-dimensional model of adaptive and maladaptive narcissism. Presented at Annual Meeting of American Psychological Association. 114th, New Orleans, L A.
6
Bachar, E. Hadar, H. & Shalev A. Y. (2005). Narcissistic vulnerability and the development of PTSD: a prospective study. Journal of Nervous Mental Diseases, 193:762–65.
7
Cain, N. M. Pincus, A. L. & Ansell, E. B. (2008). Narcissism at the crossroads: phenotypic description of pathological narcissism across clinical theory, social/personality psychology, and psychiatric diagnosis. Clinical Psychology Review, 28, 638-656.
8
Campbell, W. K. (2001). Is narcissism really so bad? Psychological Inquiry, 12:214–16.
9
Cooper, A. M. (2005). The Quiet Revolution in American Psychoanalysis: Selected Works of Arnold M. Cooper. New York: Brunner-Routledge.
10
Dickinson, K. A & Pincus, A. L. (2003). Interpersonal analysis of grandiose and vulnerable narcissism. Journal of PersonalityDisorders, 17:188–207.
11
Heisel, M. J, Links P. S. Conn D. Van Reekum, R. & Flett, G. L. (2007) Narcissistic personality and vulnerability to late-life suicidality. American Journal of Geriatric Psychiatry, 15:734–41.
12
Kernberg, O. F. (1992). Aggression in personality disorders and perversions. New Haven, CT: Yale University Press.
13
Kernis, M. H. (2003). Toward a conceptualization of optimal self-esteem. Psychological Inquiry, 14, 1-26.
14
Kim, Y. Pilkonis, P. A. and Barkham, M. (1997). Confirmatory Factor Analysis of the Personality Disorder Subscales from the Inventory of Interpersonal Problems. Journal of Personality Assessment, 69, 284-296.
15
Krizan, Z. & Bushman, B. J. (2011). Better than my loved ones: social comparison tendencies among narcissists. Personality and Individual Differences, 50,212-216.
16
Miller, J. D. Dir, A. Gentile, B. Wilson, L. Pryor, L. R. & Campbell, W. K. (2010). Searching for a vulnerable dark triad: Comparing factor 2 psychopathy, vulnerable narcissism, and borderline personality disorder. Journal ofPersonality, 78, 1529–1564.
17
Perez, M. Vohs, K. D. & Joiner T. E. (2005). Discrepancies between self and other esteem as correlates of aggression. Journal of Social and Clinical Psychology, 24, 607-620.
18
Pincus A. L. (2005). A contemporary integrative interpersonal theory of personality disorders, In Major Theories of Personality Disorder, ed. M. F. Lenzenweger, J. F. Clarkin, New York: Guilford. 282–331.
19
Pincus, A.L. Ansell, E.B. Pimentel, C.A. Cain, N. M. Wright, A. G. C. & Levy, K. N. (2009). Initial construction and validation of the Pathological Narcissism Inventory. Psychological Assessment, 21:365–79.
20
Pincus, A. L. & Lukowitsky, M. R. (2010). Pathological Narcissism and Narcissistic Personality Disorders. Annual Review of Clinical Psychology, 6: 421-446.
21
Pincus, A. L. (2013). The Pathological Narcissism Inventory. In J. Ogrodniczuk (Ed.), Understanding and treating pathological narcissism, 93–110.
22
Pincus, A. L. & Roche, M. J. (2011). Narcissistic grandiosity and narcissistic vulnerability. In Campbell, W. K., & Miller, J. D. The Handbook of Narcissism and Narcissistic Personality Disorder, Theoretical Approaches, Empirical Findings an Treatments, John Wiley and Sons, Inc. USA, 31-40.
23
Ritter, K. Dziobek, I. Preibler, S., Anke Ruter, A. Vater, A. Fydrich, T. Lammers, C. H. Heekeren, H. Roepke, S. (2011). Lack of empathy in patients with narcissistic personality disorder, Psychiatry Research, 187: 241–247.
24
Roningstem, E. (2011). Psychoanalytic Theories of Narcissism and Narcissistic Personality. In: Campbell, W. K. & Miller, J. D. The Handbook of Narcissism and Narcissistic Personality Disorder, Theoretical Approaches, Empirical Findings and Treatments, John Wiley and Sons, Inc. USA, 41-55.
25
Ronningstam, E.F (2005). Identifying and Understand the Narcissistic Personality. New York: Oxford University Press.
26
Ronningstam, E. F. (2005). Narcissistic personality disorder: a review. Clinical Psychology Review, 277–327
27
Russ E, Shedler J, Bradley R, Westen D. (2008). Refining the construct of narcissistic personality disorder: diagnostic criteria and subtypes. American Journal of Psychiatry, 165:1473–81.
28
Thomaes, S., Bushman, B. J., Stegge, H., Olthof, T. (2008). Trumping shame by blasts of noise: narcissism, selfesteem, shame, and aggression in young adolescents. Child Development, 79:1792–801.
29
Watson, P. J. (2005). Complexity of narcissism and a continuum of self-esteem regulation. In M. Maj, H. S. Akiskal, J. E. Mezzich, & A. Okasha (Eds.), Evidence and experience in psychiatry volume 8: Personality disorders, New York: John Wiley & Sons, Ltd. 336−338.
30
Wright, A. G. C., Lukowitsky, M. R., Pincus, A. L. (2008). The hierarchical factor structure of the pathological narcissism inventory (PNI). Presented at Annual Meeting of American Psychological Association, 116th, 2008; Boston, MA.
31
ORIGINAL_ARTICLE
تأثیر درمان گروهی مبتنی بر بخشش بر علائم افسردگی و نشخوار فکری زنان مبتلا به افسرده خویی
آسیبها و رنجشهای بین فردی نقش مهمی در شکل گیری و تداوم اختلالات روانشناختی دارند. با توجه به یافتههای پژوهشی مبنی بر ارتباط بین بخشیدن آسیبهای بین فردی گذشته و کاهش علائم افسردگی، پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر بخشش بر علائم افسردگی و نشخوار فکری زنان مبتلا به افسرده خویی پرداخت. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با حجم نمونه 16 زن بود. آزمودنیها با روش نمونهگیری در دسترس از یک مرکز درمانی روانپزشکی، بر اساس ملاکهای ورود و تشخیص روانپزشک انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه 8 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در گروه آزمایش درمان مبتنی بر بخشش به صورت گروهی در قالب 6 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای یک بار) برگزار شد. اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت ننمود. اطلاعات پژوهش از طریق پرسشنامه افسردگی بک (BDI)، مقیاس انگیزههای بین فردی مرتبط با آسیب (TRIM-12) و مقیاس نشخوار فکری درباره یک ناراحتی بین فردی (RIO) جمع آوری شد. برای تحلیل دادههای این پژوهش، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. ارزیابی پس از درمان نشان داد که درمان گروهی مبتنی بر بخشش بر کاهش علائم افسردگی و نشخوار فکری زنان مبتلا به افسرده خویی مؤثر بوده است و این تأثیر از لحاظ آماری (05/0 p<) معنادار بود. از یافتههای بدست آمده از این مطالعه چنین نتیجه گیری میشود که میتوان از درمان گروهی مبتنی بر بخشش برای کاهش علائم افسردگی و نشخوارفکری سود جست.
https://jcps.atu.ac.ir/article_3892_80b0cb65183d14f962fd4d253db333db.pdf
2016-04-20
1
20
10.22054/jcps.2016.3892
واژگان کلیدی: افسرده خویی
درمان گروهی مبتنی بر بخشش
زنان
نشخوارفکری
زهره
شیرین کار
z.shirinkar@yahoo.com
1
. کارشناس ارشد، روانشناسی بالینی، دانشگاه اصفهان
LEAD_AUTHOR
کوروش
نامداری
k.namdari@edu.ui.ac.ir
2
استادیار، روانشناسی، دانشگاه اصفهان
AUTHOR
حمیدرضا
جمیلیان
mjamilian@yahoo.com
3
استادیار، روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک
AUTHOR
احمد
عابدی
a.abedi@edu.ui.ac.ir
4
استادیار، روانشناسی کودکان با نیازهای خاص، دانشگاه اصفهان
AUTHOR
پالاهنگ، حسن؛ نصر، مهدی؛ براهنی، محمدتقی و شاه محمدی، داود. (1375). بررسی همهگیر شناسی اختلالات روانی در کاشان. مجله اندیشه و رفتار، (4): 27-19.
1
حسینی فرد، سید مهدی. (1390). اثر بخشی طرحواره درمانی در درمان زنان مبتلا به اختلال افسرده خویی:کاهش شدت افسردگی، ناامیدی، طرحواره ناسازگار اولیه، افزایش عزت نفس و خودکارآمدی. پایان نامه دکترای تخصصی روانشناسی بالینی. دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
2
خجسته مهر، رضا؛ کرایی، امین و عباس پور، ذبیح الله. (1389). ارزشیابی ویژگیهای روانسنجی پرسش نامه انگیزههای بین فردی مرتبط با آسیب. مجله تحقیقات علوم رفتاری، 8(1):10-1.
3
سیوندی پور، مریم و عبداللهی، عبدالحسین. (1390). بررسی تأثیر رویارویی با شاخصههای علمی شادی برکاهش علایم افسردگی، مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، (11): 520-513.
4
فتاحی، راضیه. (1389). بررسی اثر بخشی گروه درمانی منوی اسلامی بر علائم افسرده خویی و کیفیت زندگی دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان، پایان نامه کارشناسی ارشد بالینی. دانشگاه اصفهان.
5
کاپلان و سادوک. (2007). خلاصه روانپزشکی. ترجمه فرزین رضاعی. جلد دوم، تهران : انتشارات ارجمند.
6
مارنات، گری گراث. (1384). راهنمای سنجش روانی، ترجمه حسن پاشا شریفی و محمدرضا نیکخو. نشر سخن: تهران.
7
نامداری، کوروش. (1389). هنجاریابی آزمون توانمندیها و ارزشها در عمل و اثربخشی آموزش شناختی ارتقای امید بر سطح توانمندیهای شخصیتی مراجعین افسرده خو، پایان نامه دکتری روانشناسی عمومی. دانشگاه اصفهان.
8
نوربالا، احمدعلی؛ محمد، کاظم؛ باقر یزدی، سید عباس. (1378). بررسی شیوع اختلالهای روان پزشکی در شهر تهران. مجله حکیم، 2(4): 223-212.
9
American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders : DSM-5 (pp. 168-171). Washington, DC: American Psychiatric Publishing.
10
Baskin, T. W. Rhody, M. Schoolmeesters, S. & Ellingson, C. (2011). Supporting Special-Needs Adoptive Couples: Assessing an Intervention to Enhance Forgiveness, Increase Marital Satisfaction, and Prevent Depression, The Counseling Psychologist, 1–23.
11
Beck, A. T. Steer, R. A. (1993). Manual for the Beck Depression Inventory. San Antonio, TX: Psychological Coporation.
12
Beck, A. T. Steer, R. A. & Garbin, M. G. (1988). Psychometric properties of the Beck Depression Inventory: twenty-five years later .Clinical Psychological Review, 8, 77-100.
13
Berry, J. W. Worthington, E. L. O’Connor, L. E., Parrott, L. III, & Wade, N. G. (2005). Forgivingness, vengeful rumination, and affective traits. Journal of Personality, 73, 1-43.
14
Bono, G. McCullough, M. E. & Root, L. M. (2008). Forgiveness, feeling connected to others, and well-being: Two longitudinal studies. Personality and Social Psychology Bulletin, 34(3), 182-195.
15
Brown, R. P. (2003). Measuring individual differences in the tendency to forgive: Construct validity and links with depression. Personality and Social Psychology Bulletin, 29, 759-771.
16
Browne, P. E. (2009). Forgiveness therapy: A qualitative study of the forgiveness experience of people who have undergone forgiveness as a counseling intervention. Counseling psychology doctoral dissertation. Capella University.
17
Coyle, C. T. & Enright, R. D. (1997). Forgiveness intervention with postabortion men. Journal of Counseling and Clinical Psychology, 65, 1042-1046.
18
Downey, G. Feldman, S. I. (1996). Implications of rejection sensitivity for intimate relationships. PersSocPsychol, 70, 1327-43.
19
Emmons, R. A. (2006). Editorial. Journal of Positive Psychology, 1: 1-2.
20
Enright, R. D. & The Human Development Study Group. (1996). Counseling within the forgiveness triad: On forgiving, receiving forgiveness, and self-forgiveness. Counseling and Values, 40, 107-146.
21
Exline, J. J. & Baumeister, R. F. (2000).Expressing forgiveness and repentance: Benefits and barriers. New York: Guilford Press.
22
Fitzgibbons, R. P. (1986). The cognitive and emotive uses of forgiveness in the treatment of anger. Psychotherapy, 23, 629-633.
23
Goldman, D. B. (2009). Gender role orientation and the role of empathy in interventions promoting the development of interpersonal forgiveness. Counseling psychology doctoral dissertation. Iowa State University, Ames, Iowa.
24
Harris, A. H. S. Luskin, F. Norman, S. B. Standard, S. Bruning, G. Evans, S. & Thoresen, C. E. (2006).Effects of a Group Forgiveness Intervention on Forgiveness, Perceived Stress, and Trait-Anger. J Clin Psychol, 62, 715–733.
25
Hirsch, J. K. Webb, J. R. & Jeglic, E. L. (2011). Forgiveness, Depression, and Suicidal Behavior Among a Diverse Sample of College Students. Journal of Clinical Psychology, 67, 1–11.
26
Lo, C. S. L. Ho, S. M. Y. Hollon, S. D. (2010).The Effects of Rumination and Depressive Symptoms on the Prediction of Negative Attributional Style Among College Students. Cogn Ther Res, 34, 116–123.
27
Louden-Gerber, G. M. (2008).A group forgiveness intervention for adult male homeless individuals: Effects on forgiveness, rumination, and social connectedness (pp.1-6).United States.
28
Lyubomirsky, S. Caldwell, N. D. & Nolen-Hoeksema, S. (1998). Effects of ruminative and distracting responses to depressed mood on retrieval of autobiographical memories. Journal of Personality and Social Psychology, 75(1): 166-177.
29
Maltby, J. Liza, D. & Barber L. (2005). Forgiveness and happiness. The differing contexts of forgiveness using the distinction between hedonic and eudemonic happiness. J Happiness Studies, 6, 1-13.
30
Maltby, J. Macaskill, A. & Day, L. (2001). Failure to forgive self and others: A replication and extension of the relationship between forgiveness, personality, social desirability, and general health. Personality and Individual Differences, 30(5), 881- 885.
31
McCullough, M. E. Bellah, C. G. Kilpatrick, S. D. & Johnson, J. L. (2001). Vengefulness: Relationships with forgiveness, rumination, well-being, and the big five. Personality and Social Psychology Bulletin, 27(5), 601-610.
32
McCullough, M. E. Rachal, K. C. Sandage, S. J. Worthington, E. L. Jr. Brown, S. W. & Hight, T. L. (1998). Interpersonal forgiving in close relationships II: Theoretical elaboration and measurement. Journal of Personality and Social Psychology, 75(6).
33
Nolen-Hoeksema, S. & Jackson, B. (2001).Mediations of the gender difference in rumination. Psychology of Women Quarterly, 25: 37-47.
34
Nolen-Hoeksema, S. Wisco, B. E. Lyubomirsky, S. (2008). Rethinking Rumination. Pers Psychol Sci, 3, 400-424.
35
Ramirez, E. Ortega, A. R. Chamorro, A., & Colmenero, J. M. (2013). A program of positive intervention in the elderly: memories, gratitude and forgiveness. Aging & Mental Health, 18(4), 463-470.
36
Reed, G. L. & Enright, R. D. (2006). The Effects of Forgiveness Therapy on Depression, Anxiety, and Posttraumatic Stress for Women After Spousal Emotional Abuse. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 74, 920–929.
37
Rye, M. S. & Pargament, K. I. (2002). Forgiveness and romantic relationships in college: Can it heal the wounded heart? Journal of Clinical Psychology, 54, 419-441.
38
Peterson, C. Seligman, M. E. (2004). Character strengths and virtues: A handbook and classification (American Psychological Association, Washington D.C).
39
Seligman, M. E. (2008). Positive health‚ applied psychology‚ an international review. 57, 3-18.
40
Seligman, M. E. & Csikszentmihalyi, M. (Eds.). (2000) Positive psychology. An introduction. Am Psychol, 55(1), 5-14.
41
Seligman, M. E. Rashid T, Parks AC. (2006). Positive psychotherapy. Am Psychol, 61(8), 774-88.
42
Skinner, E. A. Edge, K. Altman, J. & Sherwood, H. (2003). Searching for the structure of coping: A review and critique of category systems for classifying ways of coping. Psychological Bulletin, 129(2), 216-269.
43
Wade, N. G. & Meyer, J. E. (2009). Comparison of Brief Group Interventions to Promote Forgiveness: A Pilot Outcome Study. International journal of group psychotherapy, 59 (2).
44
Wade, N. G. Bailey, D. C. & Shaffer, P. (2005). Helping clients heal: Does forgiveness make a difference? Professional Psychology: Research and Practice, 36(6), 634- 641.
45
Wade, N. G. Vogel, D. L. Liao, K. Y., & Goldman, D. B. (2008). Measuring state-specificrumination: Development of the Rumination about an Interpersonal Offense scale. Journal of Counseling Psychology, 55(3), 419-426.
46
Worthington EL. (2001). Five steps to forgiveness. NewYork: Crown Publishers.
47
Worthington, E. L. Jr. & Scherer, M. (2004). Forgiveness as an emotion-focused coping strategy that can reduce health risks and promote health resilience: Theory, review, and hypotheses. Psychology and Health, 19,385–405.
48
Worthington, E. L. Wade, N. G. (1999). The social psychology of unforgiveness and forgiveness and implications for clinical practice. Soc Clin Psychol, 18, 385-418.
49
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه اثر بخشی بازی درمانگری کودک محور و بازی درمانگری والدینی بر کاهش نشانههای اختلالهای برونی سازی شده در کودکان
اختلالهای برونی سازی شده با مشکلات زیادی همراه بوده و روشهای متعددی برای درمان کودکان مبتلا به این اختلال ارایه شده است.پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی بازی درمانگری کودک محور و بازی درمانگری والدینی درکاهش مشکلات برونی سازی شده کودکان انجام شد. طرح پژوهش حاضر از نوع سریهای زمانی با چند گروه است.پس از غربالگری اولیهی300 کودک 8-7 ساله از دو مدرسه شهر اصفهان، 12 کودک 8-7 ساله (مبتلا به اختلال برونی سازی شده) به شیوه تصادفی چند مرحله ای به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. به منظور تشخیص این اختلال از دو ابزار فرم سیاهه رفتاری کودکآیبرگ (آیبرگ وراس، 1978) و فهرست رفتاری کودک آخنباخ(آخنباخ و رسکورلا، 2001)استفاده شد.این کودکان به تصادف در دو گروه مداخله بازی درمانگری کودکمحور و والدینی قرار داده شدند. درگروه بازی درمانگری کودک محور،هرکودک در 16 جلسه بازی درمانگری و درگروه بازی درمانگری والدینی، مادران در 8 جلسه درمان گروهی شرکت کردند.مادران کودکان گروه بازی درمانگری کودک محوردر پایان جلسههای چهارم، هشتم، دوازدهم و شانزدهم و والدین شرکت کننده در بازیدرمانگری والدینی در پایان جلسههای دوم، چهارم، ششم و هشتم، باردیگر پرسشنامه آخنباخراتکمیل کردند. به منظور تحلیل دادهها از تحلیل واریانس اندازه گیریهای مکرر استفاده شد. نتایج نشان میدهد، بین میانگینهای متغیربرونیسازی شدهدر دوگروه بازیدرمانگری کودک محور و بازی درمانگری والدینی تفاوت معنادار وجود داشت، بدین معنا که روش بازی درمانگری والدینی موجب کاهش بیشتر رفتارهای برونیسازیشده کودکان شده است و این تفاوت در همه مراحلآزمون قابل مشاهده است. در نتیجه میتوان بازیدرمانگری والدینی را جایگزین مناسب تری برای بازی درمانگری کودک محور در کاهش مشکلات برونی سازی شده کودکان در نظر گرفت.
https://jcps.atu.ac.ir/article_3915_67314a73459b85f6e22db9e1d7e525c1.pdf
2016-04-20
1
23
10.22054/jcps.2016.3915
بازی درمانگری کودک محور
بازی درمانگری والدینی
مشکلات برونیسازی شده
الهه
آقایی
elahe_aghayi@yahoo.com
1
. کارشناس ارشد، روانشناسی تربیتی،دانشگاه خوارزمی
LEAD_AUTHOR
علی
عسگری
aasgarya@alumni.ut.ac.ir
2
استادیار، روانشناسی تربیتی، دانشگاه خوارزمی
AUTHOR
مریم
بیات
maryam_bayat_1001@yahoo.com
3
. دانشجوی دکتری، روانشناسی بالینی،دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
آخنباخ،ت.و رسکورلا،ل.(1384). کتابچه راهنمای فرمهای سن مدرسه نظام مبتنی بر تجربه آخنباخ (ASEBA)، ترجمه شده توسط ا. مینایی،تهران: پژوهشکده کودکان استثنایی. (تاریخ انتشار اثر اصلی 2001).
1
بیات، م. (1387).بررسی اثربخشی بازی درمانی گروهی کودک محور برکاهش نشانههای برونی سازی شدهی کودکان. پایان نامهی کارشناسی ارشد. دانشگاه شهیدبهشتی.
2
طالعی،ع. (1388). بررسیاثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت برمشکلات رفتاری دختران وخود کارامدی والدینی مادران. پایان نامه کارشناسی ارشد ورانشناسی مشاوره مدرسه، تهران: دانشگاهشهید بهشتی.
3
غباری بناب، ب. پرند، ا. فیروزجاه، ع. موللی، گ. و نعمتی، ش.(1388). میزان شیوع مشکلات رفتاری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرتهران. پژوهش درحیطه کودکان استثنایی. 9، 238-233.
4
لندرث،گ. (1390).بازی درمانی هنربرقراری ارتباط.ترجمه ف.داورپناه. تهران: رشد. (تاریخ انتشار اثر به زبان اصلی، 2002).
5
هومن، ح. (1380). شناخت روش علمی در علوم رفتاری (چ. چهارم). تهران: نشر پارسا.
6
Achenbach, T.M.& Rescorla, L.A. (2001).ASEBA school age forms profiles. Burlington: University of Vermont, research center for children, youth & families.
7
Alivand-Vafa, M. Ismaili, H. (2010). Parents as agents of change: what filial therapy has to offer? Social and Behavioral Sciences, 5, 2165-2173.
8
Baggerly, J. & Parker, M. (2005). Child-centered group play therapy with African American boys at the elementary school level. Journal of Counseling & Development, 83, 387-396.
9
Bratton, S. Ray, D. Rhin, T. & Jones, L. (2005). The efficacy of play therapy whit children: A meta–analytic review of treatment outcomes. Professional Psychology: research and practice, 36(4), 376-390.
10
Broidy, L. M. Nagin, D. S. Tremblay, R. E. Bates, J. E. Brame, B. Dodge, K. A.Fergusson, D. Horwood, J. L. Loeber, R. Laird, R. Lynam, D. R. Moffitt, T. E. Pettit, G. S, & Vitaro, F.)2003). Developmental Trajectories of Childhood Disruptive Behaviors and Adolescent Delinquency: A Six-Site, Cross-National Study. Developmental Psychology, 39, 222-245.
11
Carnes-Holt, K. (2012). Child–Parent Relationship Therapy for Adoptive Families. The Family Journal,20 (4),419-426.
12
Garza, Y. Brruhn, R. A. (2011). Empathy in Play Therapy: A Case Analysis through Two Theoretical Perspectives. Pyschology of empathy. Danielle,J (EDITOR). Nova sciense publisher. 167-184.
13
Garza, Y.& Bratton, S. C. (2005). School-based child-centered play therapy with Hispanic children: Outcomes and cultural considerations. International Journal of Play Therapy,14(1), 51-79
14
Garza,Y. Watts,R.E.&Kinsworthy,S.(2007).Filial Therapy: A Process for Developing Strong Parent-Child Relationships. Counseling and theray for couples and families, 15(3), 277-281.
15
Grskovic, J. A. & Goetze, H. (2008). Short-term filial therapy with German mothers: Findings from a controlled study. International Journal of Play Therapy, 17(1), 39-51.
16
Guerney,B.Jr. (1964). Filial therapy: Description and rationale, Journal of Consulting Psychology, 28(4), 304-310.
17
Guerney, B. Jr. (2003). Filial play therapy. In C. Schaefer (Ed.), Foundations of play therapy (pp. 99-142). Canada: John Wiley & Sons
18
Jafari, N. Mohamadi, M. R. Khanbani, M. Farid, S.Chiti,P.(2011). Effect of play therapy on behavioral problems of maladjusted preschool children, Iranian j psychiatry, 6, 37-42.
19
Jong, M. (2000). Effectiveness of filial therapy for Korean parents. International Journal of Play Therapy, 9(2), 21-38.
20
Jongsma, A. E. Petersone, A. Mclinns, W.P. & Berghise, D. (2003).The child psychotherapy, progress notes planner, (2ed). New Jersy: John Wiley & Sons.
21
Kendall, P. C. (2006).Child and adolescent therapy, cognitive-Behavioral Procedures. New York: The Guilford Press.
22
Khodayarifard, M. Rehm, L.P. & khodayarifard, S. (2007). Psychotherapy in Iran: A case study of cognitive behavioral family for Mrs. A Journal of Clinical Psychology, 63(8), 745-753.
23
Landreth, G. L. & Bratton, S. C. (2006).Child parent relationship therapy (CPRT): A 10-session filial therapy model. New York: Routledge.
24
Landreth, G. L.& Kidron,M. (2010). Intensive child parent relationship therapy with Israeli parents in Israel.International Journal of Play Therapy, 19(2), 64-78.
25
Leblance, M. &. Ritchie, M. (2001). Ameta-analysis of play therapy outcomes. Counseling Psychology Quarterly.14(2). 149-163.
26
Ray, D. (2006). Evidence-Based Play Therapy In C. E. Schaefer & H.G. Kaduson (Ed.), Contemporary Play Therapy: Theory, Research, and Practice. (pp. 136-157). New York, London: The Guilford Press.
27
Smith, N. (2000). A comparative analysis of filial therapy: Intensive individual play therapy and intensive sibling group play therapy with child witnesses of domestic violence.Doctoral dissertation, University of North Texas, Denton.
28
Sweeny. D,S. Skurja, C. (2001). Filial therapy as a cross-cultural family intervention.Asian Journal of Counseling, 8(2), 175-208.
29
Taylor,D. D. Purswell, K. Lindo, N. Jayne, k. & Fernando, D. (2011).The impact of child parent relationship therapy on child behavior and parent-child relationships: An examination of parental divorce. International Journal of Play Therapy, 20(3), 124-137.
30
Tew, K. Landreth, G, L. Joiner, K, D.& Solt, M, D.(2002). Filial therapy with parents of chronically ill children. International Journal of Play Therapy, 11(1), 79-100.
31
Topham, G. L. & VanFleet, R. (2011). Filial therapy: A structured and straightforward approach to including young children in family therapy. Australian and New Zealand Journal of Family Therapy, 32, 144-158.
32
Vanfleet, R. (2011). Filialtherapy: what every play therapist should know? British Association of Play Therapy .67, 18-24.
33
VanFleet, R. Ryan, S. D. & Smith, S. (2005). Filial therapy: A critical review. In L. Reddy & C. E. Schaefer (Eds.), empirically based play interventions for children. (pp. 241-264). Washington, DC: American Psychological Association
34
ORIGINAL_ARTICLE
اثر بخشی شناخت رفتار درمانی بر خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن در دانشجویان دختر
از آنجاکه چاقی و اضافه وزن امروزه از مشکلات اصلی جوامع مدرن به شمار میرود و در پیشگیری و درمان آن با تناقض مواجه هستیم این مطالعه با هدف تعیین تاثیر شناخت رفتار درمانی روی خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون وگروه گواه بود.جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دختر دانشگاه بوعلی سینا که شاخص توده بدنی 25 تا 35 داشتند، بودندکه از میان آنها 20 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن بود.دادههابا استفاده از روش تحلیل کواریانس چند متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه به طور معناداری افزایش یافته است.مداخله شناخت رفتاری می تواند در افزایش خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن مفید باشد. لذا پیشنهاد میشودبا استفاده از شناخت رفتار درمانی و استفاده از نتایج این پژوهش در مراکز مشاوره به کاهش وزن کمک شود.
https://jcps.atu.ac.ir/article_3916_3bc68a62c784fa1382fc78f9d58dd458.pdf
2016-04-20
1
19
10.22054/jcps.2016.3916
شناخت رفتار درمانی
خودکارامدی
اضافه وزن.
مستانه
مراد حاصلی
mastane.moradhaseli@gmail.com
1
کارشناس ارشد، روان شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران.
LEAD_AUTHOR
حسن
شمس اسفند آباد
hshams1333@gmail.com
2
دانشیار، روان شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران.
AUTHOR
علیرضا
کاکاوند
ali.reza_kakavand@yahoo.com
3
استادیار، روان شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران.
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثربخشی درمان فراشناختی بر اندیشه خودکشی بیماران افسرده تحت درمان دارویی
درمان فراشناختی درمان نو ظهوری است که یکی از مولفههای موثر در آسیب شناسی روانی را کاهش نشخوار فکری قلمداد می کند. در پژوهش حاضر سعی شده است تا اثربخشی این نوع درمان بر اندیشه خودکشی بیماران مبتلا به افسردگی مورد بررسی قرار گیرد.این پژوهش در چارچوب طرح شبه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. از بین بیماران مبتلا به افسردگی مراجعه کننده به دو کلینیک روانپزشکی شهر تبریز 30 نفر که ملاک اندیشه خودکشی را دارا بودند بصورت تصادفی در 2 گروه آزمایش و کنترل جای گزین شدند. ابزار جمع آوری دادههامقیاس اندیشه پردازی خودکشی بک بود.از تی زوجی برای مقایسه میانگینهای دو گروه استفاده شد. سطح معناداری در این مطالعه 0.05 بود.پیش ازمون و پس آزمون در گروه کنترل18.8±3.8و18.4±2.5بود و پیش آزمون و پس آزمون در گروه ازمایش به ترتیب 18.5±4.4 و 14.7±2.2بود. نتایج حاکی از آن بود که درمان فراشناختی در بهبود اندیشه خودکشی بیماران مبتلا به افسردگی تاثیر معناداری دارد (p=0.0001).نتایجاینپژوهشنشانمی دهد، درمان فراشناختی با تمرکز بر نشخوار فکری می تواند در کاهش اندیشه خودکشی بیماران مبتلا به افسردگی موثر باشد.
https://jcps.atu.ac.ir/article_3917_22682f116bfbe0b89887aaf313dbe9bf.pdf
2016-04-20
1
13
10.22054/jcps.2016.3917
اندیشه خودکشی
افسردگی
نشخوار فکری
درمان فراشناختی
سید اسماعیل
حاتمی
ss_hatami20011@yahoo.com
1
کارشناس ارشد، اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات اعتیاد و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران.
AUTHOR
مهدی
رضایی
mehradpsy@gmail.com
2
کارشناس ارشد، روانشناسی بالینی، مرکز تحقیقات اعتیاد و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران.
AUTHOR
سید کاوه
حجت
s.kavehhojjat@gmail.com
3
استادیار، روانپزشکی، مرکز تحقیقات اعتیاد و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران.
AUTHOR
الهه
عین بیگی
elahe.beigi1371@gmail.com
4
کارشناس، روانشناسی بالینی، مرکز تحقیقات مراقبت سالمندی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران.
AUTHOR
حدیثه
منادی زیارت
hadiseh.monadi@yahoo.com
5
کارشناس ارشد پرستاری، مرکز تحقیقات اعتیاد و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران.
AUTHOR
دادستان، پریرخ. (1386).روانشناسی جنایی. تهران.انتشارات سمت:
1
گراهام گلدر،مایکل. میو، ریچارد. گلدیس، جان. (1999). درسنامه پزشکی و روانپزشکی آکسفورد. ترجمه مهدی نادری فر. تهران: تیمورزاده، (1381).
2
محمد خانی، پروانه. محمدی، محمدرضا. رضایی دوگاهه، ابراهیم. نظری، محمد علی. (1382). بررسی همه گیر شناسی افکار خودکشی، اقدام به خودکشی، عوامل زمینه ساز و آشکارساز خودکشی در نوجوانان و جوانان مناطق پر خطر ایران ، از پژوهشهای مرکز امور مشارکت زنان
3
ولز، آدرین. (1388). راهنمای عملی درمان فراشناختی اضطراب و افسردگی. شهرام محمد خانی. تهران: انتشارات ورای دانش.
4
Gavin, A. (2001). The depression: Diagnostic classification and course.Journal Affective disorder, 45(2):31-39
5
Sadock BJ, Sadock AV. Synopsis of psychiatry behavior and science clinical psychiatry, 9ed. New York: Lippincott Williams and Wilkins; 2009:1629-44.
6
Beautrais, Annete, L. (2000) “Risk factor for suicide among young people.” Australian & New Zealand,Journal of Psychiatry, Vol.34:420-436
7
Lewinsohn, PM. Rohde, P. Seeley, JR. (1994). Psychosocial risk factors for adolescent suicide attempts. Consulting and clinical psychology, 62: 297-305.
8
Dyck, MJ. (1993). Positive and negative attitudes at suicide ideation. Suicide Life Theat Behave. 30-73.
9
Weishaar ME, Beck AT. (1992). Clinical and Cognitive predictors of suicide. Assessment and prediction of suicide. In: Maris RW, Berman Al, Maltsberger JT, editors. London: Guilford Pres
10
Papageorigiou C, Wells A. (2003). An Empirical Test ofa Clinical Meta-cognitive Model of Rumination anddepression. CognTher Res. (27): 261-273.
11
Wells A, Papageorgiou C. (2004). Metacognitive therapy for depressive rumination. Depressive Rumination: Nature, theory and treatment. Chichester, UK: Wiley, 45-67.
12
Matthews G, Wells A. (2004), Rumination, depression and metacognition: The S-REF model. In C, Papageorgiou& A. Wells (Eds), Depressive
13
ORIGINAL_ARTICLE
اثربخشی آموزش مهارت خودآگاهی در کاهش اعتیاد به اینترنت، احساس تنهایی و افزایش خودکارآمدی
در تحقیق حاضر، اثربخشی آموزش مهارت خود آگاهی در کاهش اعتیاد به اینترنت، احساس تنهایی و افزایش خود کارآمدی مورد مطالعه قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه دانش آموزان دختر دوم مقطع متوسطه ماهشهر بودند که از بین آنها 50 نفر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحلهای انتخاب شدند و تنها گروه آزمایشی بود که در معرض ده جلسه آموزشی عملی قرار گرفت. برای جمع آوری دادههای تحقیق، از پرسشنامههای اعتیاد به اینترنت سواری (1391)، احساس تنهایی راسل، پیلا و کاترونا (1980) و خود کارآمدی شرر و همکاران (1982) استفاده بعمل آمد. طرح تحقیق حاضر میدانی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها، از تحلیل کواریانس چند متغیری و یک متغیری استفاده شد.نتایج تحقیق نشان داد آموزش مهارت خودآگاهی باعث کاهش اعتیاد به اینترنت و احساس تنهایی آزمودنیها گردید. همچنین آموزشهای یاد شده توانست خودکارآمدی دختران دانش آموز دوم مقطع متوسطه ماهشهر را افزایش دهد. نتایج این تحقیق حاکی از آن بود که از طریق آموزش میتوان بسیاری از عادتهای ناپسند( اعتیاد به اینترنت و احساس تنهایی) را کم و عادتهای مناسب ( خودکارآمدی) را تقویت کرد.
https://jcps.atu.ac.ir/article_5148_63c2c69e1f0fc5308bc19843e8040e34.pdf
2016-04-20
1
17
10.22054/jcps.2016.5148
خودآگاهی
اعتیاد به اینترنت
احساس تنهایی
خودکارآمدی
کریم
سواری
k_sevari@pnu.ac.ir
1
دانشیار روان شناسی تربیتی دانشگاه پیام نور واحد اهواز
LEAD_AUTHOR
سمیه
منشداوی
sima@yahoo.com
2
دانش آموخته کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی اهواز
AUTHOR