محسن پاسبانی اردبیلی؛ احمد برجعلی؛ شهلا پزشک
چکیده
رابطه با والدین نقش مهمی در زندگی نوجوانان دارد. بروز تعارض در این رابطه باعث آسیبهای بلندمدت و جدی در نوجوانان میشود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان روانپویشی فشرده و کوتاهمدت بر بهبود رابطه متعارض مادر- فرزندی میباشد. این پژوهش به شیوه نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با پیگیری 2 ماهه صورت گرفت. ...
بیشتر
رابطه با والدین نقش مهمی در زندگی نوجوانان دارد. بروز تعارض در این رابطه باعث آسیبهای بلندمدت و جدی در نوجوانان میشود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان روانپویشی فشرده و کوتاهمدت بر بهبود رابطه متعارض مادر- فرزندی میباشد. این پژوهش به شیوه نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با پیگیری 2 ماهه صورت گرفت. 16 نفر از مادران به همراه فرزندانشان که ملاک ورود به تحقیق را داشتند به صورت در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای بررسی متغیر آزمایشی از پرسشنامه تعارض والد- فرزند (مروف) استفاده شد. مداخله به مدت 8 جلسه بر روی مادران انجام شد. پیشآزمون و پسآزمون و پیگیری 2 ماهه بر روی فرزندان اجرا گردید. تحلیل واریانس چند متغیره – آمیخته (درون گروهی- بین گروهی) و تحلیل واریانس چند متغیره آمیخته دو راهه نشان داد که بین پیشآزمون و پسآزمون گروه آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد ولی در پیشآزمون و پسآزمون گروه کنترل تفاوتی وجود نداشت. این تفاوت در پیگیری دو ماهه ماندگار بود. نتایج این پژوهش نشان داد که مداخله روانپویشی فشرده و کوتاهمدت در بهبود کیفیت رابطه متعارض مادر- فرزندی تأثیر مثبت دارد و این تأثیر در سه مقیاس پرسشنامه معنیدار بود. همچنین یافتهها نشان داد که اثربخشی درمان روان پویشی فشرده و کوتاه مدت بر روی هر دو جنس معنیدار بود و تفاوت معنیداری بین دختران و پسران در پیامدهای درمانی مشاهده نشد.
حامد جهان بین؛ احمد برجعلی؛ حسین اسکندری
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان روایتی- سازه گرایانه به شیوه "بازگشت به آینده" بر کاهش نشانه‌های اختلال فشار روانی حاد انجام شد. روش: جامعه آماری این پژوهش شامل زنان 18 تا 40 ساله‌ای بود، که در اثر آسیب روانی ناشی از تصادف منجر به اغماء در همسران‌شان، به اختلال فشار روانی حاد مبتلا شده بودند و همسران‌شان در سال 1392(از ابتدای خرداد ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان روایتی- سازه گرایانه به شیوه "بازگشت به آینده" بر کاهش نشانه‌های اختلال فشار روانی حاد انجام شد. روش: جامعه آماری این پژوهش شامل زنان 18 تا 40 ساله‌ای بود، که در اثر آسیب روانی ناشی از تصادف منجر به اغماء در همسران‌شان، به اختلال فشار روانی حاد مبتلا شده بودند و همسران‌شان در سال 1392(از ابتدای خرداد تا پایان مرداد)، در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان پورسینای رشت بستری بودند. از میان 42 زن، تعداد 3 زن (3n=)، با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند و بر اساس پرسشنامه واکنش فشار روانی حاد استنفورد (2000) انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از طرح تجربی تک موردی از نوع چند خط پایه غیر‌همزمان از خلال چند آزمودنی استفاده شده است. مداخله صورت گرفته شامل به کارگیری شیوه درمانی "بازگشت به آینده" بود، که به مدت 13 جلسه 60 دقیقه‌ای بر روی آزمودنی‌ها اعمال شد. بطور کلی این پژوهش از سه مرحله تشکیل شده بود، که این مراحل شامل ارزیابی سطح پایه، دوره انجام مداخله و مرحله پیگیری بود، که 5/1 و 3 ماه پس از پایان درمان صورت پذیرفت. یافتهها: نتایج حاصل از فرمول ضریب تغییرپذیری کوهن حاکی از آن بود که این شیوه درمانی، موجب کاهش معنادار در نشانگان اختلال فشار روانی حاد گردید (89/1-d= ). همچنین این برنامه درمانی موجب کاهش معنادار در خرده مقیاس‌های اختلال فشار روانی حاد، شامل نشانگان تجزیه‌ای (78/1-d= )، نشانگان تجربه مجدد (82/1-d= )، نشانگان اجتنابی (08/2-d= )، و نشانگان بیش‌انگیختگی (88/1-d= ) گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که شیوه درمانی "بازگشت به آینده" در درمان اختلال فشار روانی حاد زنان از کارایی لازم برخوردار است.
