آقاگل‌زاده، فردوس، (1390). تحلیل گفتمان انتقادی: تکوین تحلیل گفتمان در زبان‌شناسی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
ابراهیمی دینانی، غلامحسین، (1389). فلسفه و ساحت سخن. تهران: هرمس.
اوکانو، دی. جی، (1985). تاریخ تحلیلی فلسفه غرب. (ترجمه خشایار دیهیمی). تهران: نقش جهان.
بژه، دیوید، (2001). تحلیل روایت و پیشاروایت: روش‌های روایی در تحقیقات اجتماعی. (ترجمه حسن محدثی). تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاونت مطبوعاتی و اطلاع‌رسانی، دفتر مطالعات و توسعه رسانه‌ها.
پوپر، کارل، (1994). اسطوره چارچوب؛ در دفاع از علم و عقلانیت. ( ترجمه علی پایا). تهران: طرح نو.
تودوروف، تزوتان. (1984). منطق گفتگویی میخائیل باختین. ترجمه داریوش کریمی. تهران: نشر مرکز.
تولان، مایکل، (2001). درآمدی نقادانه-زبان شناختی بر روایت. (ترجمه ابوالفضل حری). تهران: انتشارات بنیاد سینمایی فارابی.
جینز، جولیان، (2005). خاستگاه آگاهی در فروپاشی ذهن دوجایگاهی. (ترجمه خسرو پارسا). تهران: آگه.
دامت، مایکل (1994). خاستگاه‌های فلسفه تحلیلی. (ترجمه عبدالله نیک‌سیرت). تهران: حکمت.
دیلتای، ویلهلم، (1989). به فهم درآوردن جهان انسانی. (ترجمه منوچهر صانعی دره بیدی). تهران: ققنوس.
ریکور، پل، (1984). زمان و حکایت1: پیرنگ و حکایت تاریخی. (ترجمه مهشید نونهالی). تهران: گام نو.
ریکور، پل، (1984). زمان و حکایت2: پیکربندی زمان در حکایت داستانی. (ترجمه مهشید نونهالی). تهران: گام نو.
فروید، زیگموند، (1900). تفسیر خواب. (ترجمه شیوا رویگران). تهران: نشر مرکز.
فی، برایان، (1996). فلسفه امروزین علوم اجتماعی؛ نگرشی چند فرهنگی. (ترجمه خشایار دیهیمی). تهران: طرح نو.
گروندن، ژان، (1994). درآمدی به علم هرمنوتیک فلسفی. (ترجمه محمد سعید حنایی کاشانی). تهران: مینوی خرد (1994).
لان، کریس، (2004). ویتگنشتاین و گادامر به‌سوی فلسفه پساتحلیلی. (ترجمه مرتضی عابدینی فرد). تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه.
مارتین، والاس، (1986). نظریه‌های روایت. (ترجمه محمد شهبا). تهران: هرمس.
مکوئیلان، مارتین، (2000). گزیده مقالات روایت. (ترجمه فتاح محمدی). تهران: مینوی خرد.
ملاصدرا، صدرالمتالهین محمد بن ابراهیم شیرازی، (1386). مفاتیح الغیب.(مصحح نجفقلی حبیبی). تهران: بنیاد حکمت ملاصدرا.
مولانا بلخی رومی، جلال‌الدین محمد، (1388). مثنوی معنوی. تهران: انتشارات کاروان.
موللی، کرامت، (1383). مبانی روانکاوی فروید-لکان. تهران: نشر نی.
Bruner, J. (1986). Actual minds, possible worlds. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Bruner, J. (1990). Acts of meaning. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Bruner, J. (2002). Making Stories: Law, literature, Life. New York Farrar, Straus& Giroux.
Bruner, J. (2003). The narrative construction of reality.Narrative Intelligence. Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.
Robbins, D. (2001). Vygotsky, s psychology – philosophy: A Metaphor for Language Theory and Learning. New York: Kluwer Academic/Plenum Publishers.
Freud, S. (1989). Beyond the pleasur Principle. NewYork: Norton.
Giniun, Ch. (1998). Narrative Explanation in Psychotherapy. American Behavioural Scientist.41 (4).
Kearney, R. (2002). On Stories. London and NewYork: Routledge.
Marcus, S. (1990). Freud and Dora: story, history, case history. NewYork: University of Columbia Press.
Mateas, M. & Sengers, P (2003). Narrative Intelligence. Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.
Phillips, A. (1994). The Telling of selves. London: Faber.
Ricoeur, P. (1988). Time and narrative. Chicago: Chicago University Press.
Ricoeur, P. (1991). Narrative and interpretation. Ed. David Wood. London and NewYork: Routledge.
Ricoeur, P. (1996). The Hermeneutics of Action. Ed. R. Kearney. London: Sage.
Sheehan, J. (1995). Psychology as Narrative: A Critical Application of Paul Ricoeur’s Philosophy of Narrative to Psychotherapy. Dublin University Press.
)