Gholami Hasanroudi, Motaharah, Fatehi Nazanin, Mousavi, Seyedeh Fatemeh. (2013). The mediating role of emotion regulation in the relationship between personality traits of neuroticism and conscientiousness with parental burnout in mothers in Tehran during the period 2013-2014: A descriptive study. Journal of Rafsanjan University of Medical Sciences. 22 (10): 1019-1036. Doi: 10.61186/jrums.22.10.1019. Maarefvand, Masoumeh., & Norouzi, Sara. (2014). Designing child neglect indicators in Iran. Quarterly Journal of Social Work, 3(1), 3-9.dor: 20.1001.1.1735451.1393.3.1.1.2. Alto, M., Handley, E., Rogosch, F., Cicchetti, D., & Toth, S
آلتو، م.، هندلی، ای.، روگوش، اف.، چیچتی، دی.، و توت، اس. (2018). کیفیت رابطه مادر و پذیرش اجتماعی همسالان به عنوان واسطه بین بدرفتاری با کودک و علائم افسردگی نوجوانان: تفاوت‌های جنسیتی. مجله نوجوانی، 63، 19-28. Doi: 10.1016/j.adolescence.2017.12.004 آرسنالت، ل.، کانون، م.، فیشر، اچ. ال.، پولانچیک، گ.، موفیت، تی. ای.، و کاسپی، آ. (2011). ترومای دوران کودکی و علائم روان‌پریشی نوظهور کودکان: یک مطالعه کوهورت طولی حساس به ژنتیک. مجله روانپزشکی آمریکا، 168(1)، 65-72. DOI: 10.1176/appi.ajp.2010.10040567. بلانچارد، ام. ای.، روسکام، آی.، میکولاجزاک، ام.، و هیرن، ای. (۲۰۲۱). رویکرد شبکه‌ای به فرسودگی شغلی والدین. کودک‌آزاری و غفلت، ۱۱۱، ۱۰۴۸۲۶. doi:10.1016/j.chiabu.2020.104826 کوی، ان.، شو، جی.، کانلی، سی. ای.، و لیو، جی. (۲۰۱۶). آیا جنسیت والدین یا کودک در بدرفتاری با کودک در چین اهمیت دارد؟. کودک‌آزاری و غفلت، ۵۴، ۱-۹. doi:10.1016/j.chiabu.2016.01.003. دی هیر، سی.، بی، اس.، فینکناور، سی.، آلینک، ال.، و مائس، ام. (۲۰۲۴). ارتباط بین بدرفتاری با کودک و تنهایی در طول عمر: یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز چند سطحی. بدرفتاری با کودک، 29(2)، 388-404. doi: 10.1177/10775595221103420. Egeland, B., & Susman-Stillman, A. (1996). تفکیک به عنوان واسطه کودک آزاری در طول نسل‌ها. کودک آزاری و غفلت، 20(11)، 1123-1132. DOI: 10.1016/0145-2134(96)00102-0 Feit, M., Joseph, J., & Petersen, A. C. (ویراستاران). (2014). مسیرهای جدید در تحقیقات کودک آزاری و غفلت. کمیته تحقیقات، سیاست و عمل بدرفتاری با کودک برای دهه آینده: مرحله دوم؛ هیئت کودکان، جوانان و خانواده‌ها؛ کمیته قانون و عدالت؛ موسسه پزشکی؛ شورای تحقیقات ملی. گارسیا، آ. اس.، لاوندر-استات، ای. اس.، کاروتا، سی. ال.، لیو، اچ. ال.، نگوین، وی. او.، و تیم-دیویس، ان. (2025). تنهایی، استرس فرزندپروری و اثر تعدیل‌کننده ارتباط اجتماعی. مجله خانواده، 33(1)، 93-103. DOI: 10.1177/10664807241251433. گاولیک، کی. اس.، ملنیک، بی. ام.، و تان، آ. (2025). فرسودگی شغلی و سلامت روان در والدین شاغل: عوامل خطر و پیامدهای عملی. مجله مراقبت‌های بهداشتی کودکان، 39(1)، 41-50. DOI: 10.1016/j.pedhc.2024.07.014. گریفیت، ای. کی. (2022). فرسودگی شغلی والدین و بدرفتاری با کودک در طول همه‌گیری کووید-19. مجله خشونت خانوادگی، 37(5)، 725-731. DOI: 10.1007/s10896-020-00172-2. هیز، ای. اف. (2017). مقدمه‌ای بر میانجیگری، تعدیل و تحلیل فرآیند شرطی: رویکردی مبتنی بر رگرسیون. انتشارات گیلفورد. هوبرت، اس.، و آجولات، آی. (2018). فرسودگی شغلی والدین: وقتی مادران خسته سر باز می‌کنند. مرزهای روانشناسی، 9، 1021. Doi: 10.3389/fpsyg.2018.01021. جانسون-رید، ام.، کوهل، پی. ال.، و دریک، بی. (2012). پیامدهای کودک و بزرگسالی بدرفتاری مزمن با کودک. Pediatrics، 129(5)، 839-845. DOI: 10.1542/peds.2011-2529. جونتیلا، ن.، و واوراس، م. (2009). تنهایی در میان کودکان مدرسه‌ای و والدین آنها. مجله روانشناسی اسکاندیناوی، 50(3)، 211-219.doi: 10.1111/j.1467-9450.2009.00715.x. کر، ام. ال.، فانینگ، ک. ا.، هیون، ت.، بوتو، آی.، و کیم، سی. ان. (2021). تأثیرات روانشناختی کووید-19 بر اساس گزارش والدین: ارتباط با فرسودگی شغلی والدین، رفتار کودک و درآمد. مجله روانشناسی کودکان، 46(10)، 1162-1171. DOI: 10.1093/jpepsy/jsab089. کیم، جی.، و سیچتی، دی. (2010). مسیرهای طولی مرتبط با بدرفتاری با کودک، تنظیم هیجان، روابط با همسالان و آسیب‌شناسی روانی. مجله روانشناسی و روانپزشکی کودک، 51(6)، 706-716. Doi:10.1111/j.1469-7610.2009.02202.x. لین، جی. ایکس.، گلدنبرگ، ای.، آریکان، جی.، بریتک-ماترا، ای.، چاپزور-برنات، کی.، مانریک-میلونز، دی.، ... و گراس، جی. جی. (2022). ارزیابی مجدد، حمایت اجتماعی و فرسودگی شغلی والدین. مجله روانشناسی بالینی بریتانیا، 61(4)، 1089-1102. DOI: 10.1111/bjc.12380. مدورا، ان. پی.، ویلسون، اس.، و لارسون، جی. اچ. (2001). نگرش‌ها نسبت به استراتژی‌های فرزندپروری، پتانسیل کودک‌آزاری و رضایت والدین از مادران کم‌درآمد آمریکایی با قومیت‌های متنوع. مجله روانشناسی اجتماعی، 141(3)، 335-348. doi: 10.1080/00224540109600555 میکولاجزاک، ام.، و روسکام، آی. (2018). چارچوبی نظری و بالینی برای فرسودگی شغلی والدین: تعادل بین خطرات و منابع (BR2). مرزهای روانشناسی، 9، 886. doi:10.3389/fpsyg.2018.00886 میکولاجزاک، م.، بریاندا، م. ای.، آوالوس، ه.، و روسکام، آی. (2018). پیامدهای فرسودگی شغلی والدین: تأثیر خاص آن بر غفلت و خشونت کودکان. کودک آزاری و غفلت، 80، 134-145. doi: 10.1016/j.chiabu.2018.03.025. میکولاجزاک، م.، گراس، ج. ج.، و روسکام، آی. (2019). فرسودگی شغلی والدین: چیست و چرا اهمیت دارد؟. علوم روانشناسی بالینی، 7(6)، 1319-1329. Doi:10.1177/2167702619858430. موسوی، س. ف. (2020). بهزیستی روانشناختی، رضایت زناشویی و فرسودگی شغلی والدین در والدین ایرانی: تأثیر قرنطینه خانگی در طول شیوع کووید-19. Frontiers in Psychology، 11، 553880. Doi: 10.3389/fpsyg.2020.553880. موسوی، س. ف.، میکولاجزاک، م.، و روسکام، آی. (2020). فرسودگی شغلی والدین در ایران: روان‌سنجی
)