Esmaeil Naseri
چکیده
The rate of personality disorders among drug users is estimated to be up to 50%. The co-occurrence of personality disorders among drug users can potentially lead to increased symptom severity, resistance to treatment, and increased risk of relapse. Using the systematic review method, in the present study, the efficacy of the dual focus schema therapy (DFST) in the treatment of substance use disorders with personality disorders was investigated. Using two databases, namely ScienceDirect and noormags, five eligible articles were reviewed that evaluated the efficacy of dual focus schema therapy (DFST) ...
بیشتر
The rate of personality disorders among drug users is estimated to be up to 50%. The co-occurrence of personality disorders among drug users can potentially lead to increased symptom severity, resistance to treatment, and increased risk of relapse. Using the systematic review method, in the present study, the efficacy of the dual focus schema therapy (DFST) in the treatment of substance use disorders with personality disorders was investigated. Using two databases, namely ScienceDirect and noormags, five eligible articles were reviewed that evaluated the efficacy of dual focus schema therapy (DFST) using case study and randomized controlled trial (RCT). The results showed that despite the positive and promising therapeutic results in the two case studies, three RCT studies showed the least useful results for the efficacy of the dual focus schema therapy (DFST) and that the dual focus schema therapy (DFST) is not a more effective option compared to the other forms of intervention, and more accurate evaluation requires further RCTs
یاسر رضاپور میرصالح؛ ابراهیم عینی؛ ندا آیین پرست؛ فاطمه حشمتی
دوره 4، شماره 15 ، تیر 1393، ، صفحه 105-126
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر تغییر دلبستگی برعملکرد خانواده‌ی مادران دارای سبک دلبستگی ناایمن انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی بود که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل استفاده شد. نمونه مورد مطالعه شامل 24 نفر (12 نفر در هر گروه) از مادران دانش‌آموزان پسر پایه‌های سوم و چهارم دوره ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر تغییر دلبستگی برعملکرد خانواده‌ی مادران دارای سبک دلبستگی ناایمن انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی بود که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل استفاده شد. نمونه مورد مطالعه شامل 24 نفر (12 نفر در هر گروه) از مادران دانش‌آموزان پسر پایه‌های سوم و چهارم دوره ابتدایی شهر نجف آباد بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل گماشته شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل دو مقیاس سنجش عملکرد خانواده (FAD) و پرسشنامه سبک‌های دلبستگی (RAAS) بود. برنامه مداخله ای شامل 10 جلسه هفتگی دو ساعته درمان مبتنی بر دلبستگی بود که به شرکت کنندگان گروه آزمایش ارائه شد. شرکت کنندگان گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکردند. شرکت کنندگان هر دو گروه قبل و بعد از اجرای برنامه مداخله ای و همچنین بعد از یک ماه از انجام مطالعه (مرحله پیگیری) مقیاس سنجش عملکرد خانواده را تکمیل کردند. در نهایت، داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چند راهه تحلیل شدند. نتایج نشان داد پس از انجام مداخله آموزشی، بین نمرات کلی و زیرمقیاس های عملکرد خانواده در گروه آزمایش و کنترل پس از درمان و همچنین پس از گذشت یک ماه از درمان (مرحله پیگیری)، تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارتی دیگر، عملکرد خانواده در شرکت کنندگان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون افزایش پیدا کرده بود و این افزایش تا یک ماه بعد نیز حفظ شده بود. با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گیری کرد که درمان مبتنی بر دلبستگی بر بهبود عملکرد خانواده زنان دارای سبک دلبستگی ناایمن موثر است.
