نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

2 دانشیار گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه سمنان

چکیده

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه بر سبک‌های عشق‌ورزی، بهزیستی روانشناختی، آزار عاطفی و تنش زناشویی در زنان متأهل بود. روش ﭘﮋوﻫﺶ، ﻧﯿﻤﻪ آزﻣﺎﯾﺸﯽ از ﻧﻮع ﭘﯿﺶآزﻣﻮن - ﭘﺲآزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه گواه ﺑﻮد. جامعه‌آماری پژوهش شامل تمامی زنان متاهل مراجعه‌کننده به پایگاه‌های سلامت شهرستان مهدیشهر در سال 1399 بود. از این بین 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان هر دو گروه پرسشنامه سبک‌های عشق ورزی، بهزیستی روانشناختی، آزار عاطفی و تنش زناشویی را در پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل کردند. آموزش عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه در 10جلسه 90 دقیقه‌ای با فراوانی یک جلسه در هفته بر روی گروه آزمایش اجرا شد. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیه‌ و تحلیل شدند. نتایج نشان داد آموزش عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه باعث کاهش آزار عاطفی و تنش زناشویی و بهبود بهزیستی روانشناختی و سبک‌های عشق‌ورزی در گروهی شد که مورد آموزش قرار گرفته بودند اما در سبک عشق‌ورزی دوستانه تفاوت معناداری مشاهده نشد. در نتیجه از این روش می‌توان جهت کاهش تعارضات و ارتقا کیفیت زندگی زناشویی در زوجین استفاده کرد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Practical Application of Intimate Relationship Skills (PAIRS) on Love styles, Psychological Well-being, Emotional Abuse and Marital Stress in Married women

نویسندگان [English]

  • faezeh asadi 1
  • Mohammad Ali Mohammadifar 2

1 M.A of general psychology, Semnan University, Semnan, Iran.

2 Associate professor of educational psychology department, Semnan University, Semnan, Iran

چکیده [English]

The purpose of this research was to investigate the effectiveness of practical training of intimate communication skills on love styles, psychological well-being, emotional abuse and marital tension in married women. The research method was a semi-experimental pre-test-post-test type with a control group. The socio-statistics of the research included all married women who referred to the health centers of Mahdishahr city in 2019. Among these, 30 people were selected by available sampling method and were randomly divided into two experimental (15 people) and control (15 people) groups. The participants of both groups completed questionnaires of lovemaking styles, psychological well-being, emotional abuse and marital tension in the pre-test and post-test. The practical training of sincere communication skills was carried out in 10 sessions of 90 minutes with the frequency of one session per week on the experimental group. Data were analyzed by multivariate analysis of covariance. The results showed that the practical training of intimate communication skills reduced emotional abuse and marital tension and improved psychological well-being and love styles in the group that was trained, but no significant difference was observed in the friendly love style. As a result, this method can be used to reduce conflicts and improve the quality of married life in couples.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Intimate Relationship Skills
  • Love styles
  • Psychological Well-being
  • Emotional Abuse
  • Marital Stress
منابع
اسماعیل نیا، آسیه (1390). بررسی اثربخشی آموزش غنی‌سازی ازدواج به روش PAIRS بر سبک‌های دلبستگی و هوش هیجانی زوجین. پایان نامه کارشناسی‌ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد.
براهیمی، نسترن؛ احمدی، احمد و عابدی، محمدرضا (1388). رابطه ساده و چندگانه آزار عاطفی و اختلال روانی در زنان شهر اصفهان. مطالعات اجتماعی و روان‌شناختی زنان، 7(2)، 95-77.
بشارت، محمدعلی؛ شمسی‌پور، حمید و براتی، نازنین (1385). پایایی و اعتبار مقیاس استرس زناشویی استکهلم- تهران. مجله علوم شناختی، 5(19)، 225-217.
بیات، مریم (1387). تأثیر ایماگوتراپی بر سبک‌های عشق ورزی زوجین شهر اصفهان. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، دانشگاه اصفهان.
جزایری، رضوان السادات و شریفی، مرضیه (1390). مقایسه میزان همسرآزاری عاطفی و ادراک حمایت اجتماعی در بیماران مبتلا به سردردهای مزمن تنشی و میگرن با افراد سالم. مجله علمی پزشکی قانون، 17(2)، 94-87.
حسینی، امین؛ رسولی، محسن؛ داورنیا، رضا و بابایی گرمخانی، محسن (1395). تأثیر آموزش گروهی بر اساس برنامه کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه بر کیفیت روابط زناشویی. مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایلام، 24(2)، 17-8.
خانجانی، مهدی؛ شهیدی، شهریار؛ فتح‌آبادی، جلیل؛ مظاهری، محمدعلی و شکری، امید (1393). ساختار عاملی و ویژگی‌های روان‌سنجی فرم کوتاه (18 سؤالی) مقیاس بهزیستی روان‌شناختی ریف در دانشجویان دختر و پسر. اندیشه و رفتار، 8(32)، 36-27.
خدادادی، مریم (1390). کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه PAIRS و اثربخشی آن بر کیفیت زندگی و محیط اجتماعی ادراک‌شده زوجین در انتظار فرزند. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، دانشگاه فردوسی.
خدمتگزار، فریده (1397). مقایسه اثربخشی آموزش غنی‌سازی روابط زوجین به شیوه گاتمن با آموزش کاربرد عملی مهارت ارتباط صمیمانه در کاهش تعارضات و دلزدگی زناشویی زنان حاشیه شهر مشهد. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد.
دلاور، علی (1398). روش تحقیق در روان‌شناسی و علوم تربیتی. تهران: نشر ویرایش.
ساکی زادی، فاطمه؛ زهراکار، کیانوش؛ ثنایی ذاکر، باقر و احمدی، مجید (1393). تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های زناشویی بر اساس مدل گاتمن بر شادمانی زناشویی. پژوهش‌های مشاوره، 13(53)، 50-37.
کشت کار، زهرا (1391). بررسی مقایسه‌ای زوج‌درمانی هیجان‌مدار به شیوه گروهی و آموزش عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه در کاهش خشونت خانگی زوجین شهر مشهد. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد.
کیانی‌پور، فاطمه و امینی‌ها، آزاده (1398). اثربخشی زوج‌درمانی متمرکز بر هیجان بر طلاق هیجانی و کیفیت رابطه با خانواده همسر. مشاوره و روان‌درمانی خانواده، 9(2)، 212-195.
کیمیایی، سـید علی، گرجیان مهلبانی، حسن. (1394). اثربخشی مشاوره زناشویی مبتنی بر مدل PAIRS بر بهبود عملکرد خانوادگی زوج‌های دارای ناسازگاری زناشوئی. مجله خانواده‌درمانی کردستان، 5(2)، 100-83.