نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 . کارشناس ارشد، روانشناسی بالینی، دانشگاه اصفهان

2 استادیار، روانشناسی، دانشگاه اصفهان

3 استادیار، روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک

4 استادیار، روانشناسی کودکان با نیازهای خاص، دانشگاه اصفهان

چکیده

آسیب‌ها و رنجش‌های بین فردی نقش مهمی در شکل گیری و تداوم اختلالات روانشناختی دارند. با توجه به یافته‌های پژوهشی مبنی بر ارتباط بین بخشیدن آسیب‌های بین فردی گذشته و کاهش علائم افسردگی، پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر بخشش بر علائم افسردگی و نشخوار فکری زنان مبتلا به افسرده خویی پرداخت. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با حجم نمونه 16 زن بود. آزمودنی‌ها با روش نمونه‌گیری در دسترس از یک مرکز درمانی روانپزشکی، بر اساس ملاک‌های ورود و تشخیص روانپزشک انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه 8 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در گروه آزمایش درمان مبتنی بر بخشش به صورت گروهی در قالب 6 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای یک بار) برگزار شد. اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت ننمود. اطلاعات پژوهش از طریق پرسشنامه افسردگی بک (BDI)، مقیاس انگیزه‌های بین فردی مرتبط با آسیب (TRIM-12) و مقیاس نشخوار فکری درباره یک ناراحتی بین فردی (RIO) جمع آوری شد. برای تحلیل داده‌های این پژوهش، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. ارزیابی پس از درمان نشان داد که درمان گروهی مبتنی بر بخشش بر کاهش علائم افسردگی و نشخوار فکری زنان مبتلا به افسرده خویی مؤثر بوده است و این تأثیر از لحاظ آماری (05/0 p<) معنادار بود. از یافته‌های بدست آمده از این مطالعه چنین نتیجه گیری ‌می‌شود که ‌می‌توان از درمان گروهی مبتنی بر بخشش برای کاهش علائم افسردگی و نشخوارفکری سود جست.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Effect of Forgiveness Group Therapy on the Symptoms of Depression and Rumination of Dysthymic Women

نویسندگان [English]

  • Zohreh Shirinkar 1
  • Kurosh Namdari 2
  • Hamid Reza Jamilian 3
  • Ahmad Abedi 4

1 M.A. in Clinical Psychology, University of Isfahan, (Corresponding Author)

2 Assistant Professor, Department of Psychology, University of Isfahan

3 Assistant Professor, Department of Psychiatric, Arak University of Medical Sciences

4 Assistant Professor, Department of Psychology of Exceptional Children, University of Isfahan

چکیده [English]

Interpersonal transgressions and suffering have an important role in the formation and persistence of psychological disorders. This study evaluates the effect of forgiveness group therapy on the symptoms of depression and rumination of dysthymic women according to the findings about the relationship between forgiveness of interpersonal transgressions in the past and reduction of depression symptoms. This research was a quasi-experimental study with a sample of 16 women. Subjects were selected from samples available in a psychiatric clinic. Subject selection was based on the entry criteria and psychiatric diagnosis. Patients were randomly assigned to control and experimental groups. In experimental group, the treatment based on forgiveness was held in 6 ninety-minute sessions (once a week). The control group did not receive the intervention. The research data were collected by the Beck Depression Inventory (BDI) questionnaire, Transgression-Related Interpersonal Motivations Scale (TRIM-12) and Rumination about an Interpersonal Offense Scale (RIO).Covariance analysis was used to analyze data of this study. Evaluations after treatment showed that, forgiveness group therapy was significantly effective (alpha <0.05) in reducing depression symptom and rumination in dysthymic women. It is concluded from the findings of this study that forgiveness group therapy can benefit for reducing depression symptom and rumination.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Keywords: Dysthymic
  • Forgiveness group therapy
  • Rumination
  • women
پالاهنگ، حسن؛ نصر، مهدی؛ براهنی، محمدتقی و شاه محمدی، داود. (1375). بررسی همه‌گیر شناسی اختلالات روانی در کاشان. مجله اندیشه و رفتار، (4): 27-19.
حسینی فرد، سید مهدی. (1390). اثر بخشی طرحواره درمانی در درمان زنان مبتلا به اختلال افسرده خویی:کاهش شدت افسردگی، ناامیدی، طرحواره ناسازگار اولیه، افزایش عزت نفس و خودکارآمدی. پایان نامه دکترای تخصصی روانشناسی بالینی. دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
خجسته مهر، رضا؛ کرایی، امین و عباس پور، ذبیح الله. (1389). ارزشیابی ویژگی‌های روانسنجی پرسش نامه انگیزه‌های بین فردی مرتبط با آسیب. مجله تحقیقات علوم رفتاری، 8(1):10-1.
سیوندی پور، مریم و عبداللهی، عبدالحسین. (1390). بررسی تأثیر رویارویی با شاخصه‌های علمی شادی برکاهش علایم افسردگی، مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، (11): 520-513.
فتاحی، راضیه. (1389). بررسی اثر بخشی گروه درمانی منوی اسلامی بر علائم افسرده خویی و کیفیت زندگی دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان، پایان نامه کارشناسی ارشد بالینی. دانشگاه اصفهان.
کاپلان و سادوک. (2007). خلاصه روانپزشکی. ترجمه فرزین رضاعی. جلد دوم، تهران : انتشارات ارجمند.
مارنات، گری گراث. (1384). راهنمای سنجش روانی، ترجمه حسن پاشا شریفی و محمدرضا نیکخو. نشر سخن: تهران.
نامداری، کوروش. (1389). هنجاریابی آزمون توانمندی‌ها و ارزش‌ها در عمل و اثربخشی آموزش شناختی ارتقای امید بر سطح توانمندی‌های شخصیتی مراجعین افسرده خو، پایان نامه دکتری روانشناسی عمومی. دانشگاه اصفهان.
نوربالا، احمدعلی؛ محمد، کاظم؛ باقر یزدی، سید عباس. (1378). بررسی شیوع اختلال‌های روان پزشکی در شهر تهران. مجله حکیم، 2(4): 223-212.
American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders : DSM-5 (pp. 168-171). Washington, DC: American Psychiatric Publishing.
Baskin, T. W. Rhody, M. Schoolmeesters, S. & Ellingson, C. (2011). Supporting Special-Needs Adoptive Couples: Assessing an Intervention to Enhance Forgiveness, Increase Marital Satisfaction, and Prevent Depression, The Counseling Psychologist, 1–23.
Beck, A. T. Steer, R. A. (1993). Manual for the Beck Depression Inventory. San Antonio, TX: Psychological Coporation.
Beck, A. T. Steer, R. A. & Garbin, M. G. (1988). Psychometric properties of the Beck Depression Inventory: twenty-five years later .Clinical Psychological Review, 8, 77-100.
Berry, J. W. Worthington, E. L. O’Connor, L. E., Parrott, L. III, & Wade, N. G. (2005). Forgivingness, vengeful rumination, and affective traits. Journal of Personality, 73, 1-43.
Bono, G. McCullough, M. E. & Root, L. M. (2008). Forgiveness, feeling connected to others, and well-being: Two longitudinal studies. Personality and Social Psychology Bulletin, 34(3), 182-195.
Brown, R. P. (2003). Measuring individual differences in the tendency to forgive: Construct validity and links with depression. Personality and Social Psychology Bulletin, 29, 759-771.
Browne, P. E. (2009). Forgiveness therapy: A qualitative study of the forgiveness experience of people who have undergone forgiveness as a counseling intervention. Counseling psychology doctoral dissertation. Capella University.
Coyle, C. T. & Enright, R. D. (1997). Forgiveness intervention with postabortion men. Journal of Counseling and Clinical Psychology, 65, 1042-1046.
Downey, G. Feldman, S. I. (1996). Implications of rejection sensitivity for intimate relationships. PersSocPsychol, 70, 1327-43.
Emmons, R. A. (2006). Editorial. Journal of Positive Psychology, 1: 1-2.
Enright, R. D. & The Human Development Study Group. (1996). Counseling within the forgiveness triad: On forgiving, receiving forgiveness, and self-forgiveness. Counseling and Values, 40, 107-146.
Exline, J. J. & Baumeister, R. F. (2000).Expressing forgiveness and repentance: Benefits and barriers. New York: Guilford Press.
Fitzgibbons, R. P. (1986). The cognitive and emotive uses of forgiveness in the treatment of anger. Psychotherapy, 23, 629-633.
Goldman, D. B. (2009). Gender role orientation and the role of empathy in interventions promoting the development of interpersonal forgiveness. Counseling psychology doctoral dissertation. Iowa State University, Ames, Iowa.
Harris, A. H. S. Luskin, F. Norman, S. B. Standard, S. Bruning, G. Evans, S. & Thoresen, C. E. (2006).Effects of a Group Forgiveness Intervention on Forgiveness, Perceived Stress, and Trait-Anger. J Clin Psychol, 62, 715–733.
Hirsch, J. K. Webb, J. R. & Jeglic, E. L. (2011). Forgiveness, Depression, and Suicidal Behavior Among a Diverse Sample of College Students. Journal of Clinical Psychology, 67, 1–11.
Lo, C. S. L. Ho, S. M. Y. Hollon, S. D. (2010).The Effects of Rumination and Depressive Symptoms on the Prediction of Negative Attributional Style Among College Students. Cogn Ther Res, 34, 116–123.
Lyubomirsky, S. Caldwell, N. D. & Nolen-Hoeksema, S. (1998). Effects of ruminative and distracting responses to depressed mood on retrieval of autobiographical memories. Journal of Personality and Social Psychology, 75(1): 166-177.
Maltby, J. Liza, D. & Barber L. (2005). Forgiveness and happiness. The differing contexts of forgiveness using the distinction between hedonic and eudemonic happiness. J Happiness Studies, 6, 1-13.
Maltby, J. Macaskill, A. & Day, L. (2001). Failure to forgive self and others: A replication and extension of the relationship between forgiveness, personality, social desirability, and general health. Personality and Individual Differences, 30(5), 881- 885.
McCullough, M. E. Bellah, C. G. Kilpatrick, S. D. & Johnson, J. L. (2001). Vengefulness: Relationships with forgiveness, rumination, well-being, and the big five. Personality and Social Psychology Bulletin, 27(5), 601-610.
McCullough, M. E. Rachal, K. C. Sandage, S. J. Worthington, E. L. Jr. Brown, S. W. & Hight, T. L. (1998). Interpersonal forgiving in close relationships II: Theoretical elaboration and measurement. Journal of Personality and Social Psychology, 75(6).
Nolen-Hoeksema, S. & Jackson, B. (2001).Mediations of the gender difference in rumination. Psychology of Women Quarterly, 25: 37-47.
Nolen-Hoeksema, S. Wisco, B. E. Lyubomirsky, S. (2008). Rethinking Rumination. Pers Psychol Sci, 3, 400-424.
Ramirez, E. Ortega, A. R. Chamorro, A., & Colmenero, J. M. (2013). A program of positive intervention in the elderly: memories, gratitude and forgiveness. Aging & Mental Health, 18(4), 463-470.
Reed, G. L. & Enright, R. D. (2006). The Effects of Forgiveness Therapy on Depression, Anxiety, and Posttraumatic Stress for Women After Spousal Emotional Abuse. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 74, 920–929.
Rye, M. S. & Pargament, K. I. (2002). Forgiveness and romantic relationships in college: Can it heal the wounded heart? Journal of Clinical Psychology, 54, 419-441.
Peterson, C. Seligman, M. E. (2004). Character strengths and virtues: A handbook and classification (American Psychological Association, Washington D.C).
Seligman, M. E. (2008). Positive health‚ applied psychology‚ an international review. 57, 3-18.
Seligman, M. E. & Csikszentmihalyi, M. (Eds.). (2000) Positive psychology. An introduction. Am Psychol, 55(1), 5-14.
Seligman, M. E. Rashid T, Parks AC. (2006).  Positive psychotherapy. Am Psychol, 61(8), 774-88.
Skinner, E. A. Edge, K. Altman, J. & Sherwood, H. (2003). Searching for the structure of coping: A review and critique of category systems for classifying ways of coping. Psychological Bulletin, 129(2), 216-269.
Wade, N. G. & Meyer, J. E. (2009). Comparison of Brief Group Interventions to Promote Forgiveness: A Pilot Outcome Study. International journal of group psychotherapy, 59 (2).
Wade, N. G. Bailey, D. C. & Shaffer, P. (2005). Helping clients heal: Does forgiveness make a difference? Professional Psychology: Research and Practice, 36(6), 634- 641.
Wade, N. G. Vogel, D. L. Liao, K. Y., & Goldman, D. B. (2008). Measuring state-specificrumination: Development of the Rumination about an Interpersonal Offense scale. Journal of Counseling Psychology, 55(3), 419-426.
Worthington EL. (2001). Five steps to forgiveness. NewYork: Crown Publishers.
Worthington, E. L. Jr. & Scherer, M. (2004). Forgiveness as an emotion-focused coping strategy that can reduce health risks and promote health resilience: Theory, review, and hypotheses. Psychology and Health, 19,385–405.
Worthington, E. L. Wade, N. G. (1999). The social psychology of unforgiveness and forgiveness and implications for clinical practice. Soc Clin Psychol, 18, 385-418.