مطالعات روان‌شناسی بالینی

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پیوندهای مفید

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

اخبار و اعلانات

داوران 1399

داوران 1400

مقایسه اثر بخشی درمان های تکمیلی آموزش روانی-فردی وآموزش روانی-خانواده بر علایم افسردگی و شیدایی بیماران دو قطبی نوع یک تحت درمان دارویی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری روان‌شناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه سمنان

2 دانشیار روان‌شناسی دانشکده روان‌شناسی دانشگاه سمنان

3 استادیار روان‌شناسی دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه سمنان

4 استاد روان‌شناسی دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

درما‌ن‌های مکمل مانند آموزش روانی کانون توجه جامعه‌ی درمانی بیماران دوقطبی و بسیاری دیگر از بیماری‌های مزمن روانی و طبی قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر سنجش مقایسه اثر بخشی درمان‌های مکمل آموزش روانی-‌فردی و آموزش روانی-‌خانواده در کنار درمان روانپزشکی بیماران دوقطبی نوع یک، درقیاس با درمان روانپزشکی تنها در پیشگیری از بروز دوره‌های افسردگی و مانیا بوده است. پس از وارسی معیارهای ورود و خروج یک نمونه 66 نفری از بیماران دچاراختلال دوقطبی نوع یک با شیوه هدفمند انتخاب شدند. افراد به طور تصادفی در سه گروه آموزش روانی-فردی، آموزش روانی-خانواده و گروه کنترل قرار داده شدند. سنجش علایم افسردگی و شیدایی با استفاده از آزمون های سنجش شیدایی یانگ و سنجش افسرگی همیلتون صورت گرفت. افراد در سه نوبت پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری مورد سنجش واقع شدند. داده‌ها از پرسشنامه‌ها استخراج و با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شد. نتایج تحلیل‌های آماری در شیدایی تفاوت‌های معناداری را میان گروه‌های تحقیق نشان داد. گروه آموزش روانی-خانواده همراه با دارو درمانی در پس آزمون به گونه معنادار میانگین پایین‌تری از گروه کنترل (درمان روانپزشکی تنها) از نظر علایم شیدایی داشتند، اما در پی‌گیری تنها میانگین گروه آموزش روانی-خانواده از گروه کنترل در علایم شیدایی پایین‌تر بود. اثر معنادار دیگری بدست نیامد. آموزش روانی-خانواده علایم شیدایی بیماران را در کوتاه مدت و بلند مدت کنترل می‌کند. در مجموع می‌توان نتیجه گرفت که درمان مکمل آموزش روانی-خانواده در پیشگیری ازعود غیره منتظره علایم اپیسودیک شیدایی در بیماران دوقطبی نوع یک که تحت درمان روانپزشکی هستند، موثر است و در کنار درمان روانپزشکی آنان توصیه می‌شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Comparing Effectiveness of Complementary Family and Individual Psycho-Education on Depression and Maniac Episodes of the Bipolar Disordered Patients under Medical Therapy

نویسندگان [English]

  • samaneh Ghoshchian Chobmasjedi 1
  • Shahrokh Makvan Hosseini 2
  • Mahmoud Najafi 3
  • Imanollah Bigdeli 4

1 PhD Candidate

چکیده [English]

The main goal of the current research was to investigate effectiveness of the individual and family psycho-education of the bipolar1 patients in the prevention of the likely recurrence of depression and maniac episodes, compared to an isolated psychiatric treatment. After checking the inclusion–exclusion criteria, a total sample of 66 bipolar1 disordered patients were selected by purposeful sampling method and divided randomly into 3 groups. Depression and maniac symptoms were measured using the HAM-D and the YMRS instruments. Subjects of the all groups filled two scales in the pretest, posttest and follow up stages. Data were extracted from scales and analyzed by MANCOVA statistical analysis. Significantly differences were found between research groups in depression and mania scores. The depression and mania mean scores of the family psycho-education and individual psycho-education groups were significantly lower than control group in the posttest stage, whereas in the follow-up stage the therapeutic effects was only stable in the family psycho-education regarding maniac symptoms. No other significant effect was evident. It could be concluded that an individual psycho-education intervention could reduce the mania and depression symptoms in the BPD 1 patient under medication in short-term and not in the long-term. In contrast, the family psycho-education could reduce both depressive and maniac symptoms in the short-term and the therapeutic effects was stable in mania symptoms during time. In summary, the complementary family psycho-education can effectively prevent the recurrence of the likely mania episodes of the bipolar 1 patients under psychiatric treatment and is recommended for them.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Bipolar
  • Individual psycho-education
  • Family psycho-education
  • Depression
  • Mania
مراجع
بنفشه، غزاله. (1378). بررسی پاره‌ای از الگوهای شناختی در بیماران مبتلا به همبودی اضطراب و افسردگی. پایان نامه کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی. انستیتو روانپزشکی تهران. 381.
Amini, H., & Vandad, A.(2009). One Year Follow-up of Patients with Bipolar Disorder Admitted to Roozbeh Hospital. Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology,15,168-74.
Atri, A., & Sharma, M. (2007). Psychoeducation: implications for the profession of health education. Californian Journal of Health Promotion, 5,32-9.
Barekatain, M., Tavakoli, M., Molavi, H., Maroufi, M ., & Salehi, M. (2007). Standardization, reliability and validity of the Young Mania Rating Scale. Psychology, 11, 150-66.
Barnes , E., Simpson, S., Griffiths , E., Hood, K., Craddock N., & Smith, D.(2011). Developing an online psychoeducation package for bipolar disorder, Journal of mental health ,20,21-31.
Çakir, S., & Ozerdem, A. (2012). Psychotherapeutic and psychosocial approaches in bipolar disorder: a systematic literature review, Turk Psikiyatri Dergisi, 21,1-10.
Colom, F.(2011). Keeping therapies simple: psychoeducation in the prevention of relapse in affective disorders, The British Journal of Psychiatry, 198, 338-40.
Colom, F., Reinares, M., Pacchiarotti, I., Popovic, D., Mazzarini, L & ., Martínez‐Arán, A.(2010). Has number of previous episodes any effect on response to group psychoeducation in bipolar patients? A 5‐year follow‐up post hoc analysis, Acta Neuropsychiatrica, 22, 50-3.
Corsentino, E., Molinari, V., Gum, A ., & Roscoe, L.(2008). Family caregivers' future planning for younger and older adults with serious mental illness (SMI),Journal of Applied Gerontology, 27, 466-485.
Dour, H., Wiley, J., Roy‐Byrne, P., Stein, MB., Sullivan, G., & Sherbourne, C.(2014).Perceived social support mediates anxiety and depressive symptom changes following primary care intervention. Depression and anxiety,31,436-42.
Ebrahimi, A., Neshatdoost, H., Mousavi , S., Asadollahi ,G., & Nasiri ,H.(2013).Controlled randomized clinical trial of spirituality integrated psychotherapy (SIPT), cognitive behavioral therapy (CBT) and medication intervention on depressive symptoms and dysfunctional attitudes in patients with dysthymic disorder. Adv Biomed Res, 2, 1-7.
Even, C., Thuile, J., Kalck-Stern, M., Criquillion-Doublet, S., Gorwood, P., & Rouillon, F.(2010).Psychoeducation for patients with bipolar disorder receiving lithium: short and long term impact on locus of control and knowledge about lithium. Journal of affective disorders,123,299-302.
Gama, C., Kunz ,M., Magalhães, P.,& Kapczinski, F.) 2013). Staging and Neuroprogression in Bipolar Disorder: A Systematic Review of the Literature. Revista Brasileira de Psiquiatria,35,70-4.
Gaudiano, B., Weinstock, L., & Miller, I.(2008). Improving Treatment Adherence in Bipolar Disorder: A Review of Current Psychosocial Treatment Efficacy and Recommendations for Future Treatment Development. Behavior modification, 32,267-301.
Glasofer, D., Brown, A., & Riegel M. (2015), Structured Clinical Interview for DSM-IV (SCID).
Gumus F., Buzlu S & Cakir S. (2015). Effectiveness of individual psychoeducation on recurrence in bipolar disorder; a controlled study, Archives of psychiatric nursing, 29, 174-9.
Hamilton, M. (1960). A rating scale for depression. Journal of Neurology. Neurosurgery & Psychiatry , 23, 56-62.
Hashimoto K.(2010). Brain-derived neurotrophic factor as a biomarker for mood disorders: An historical overview and future directions. Psychiatry and Clinical Neurosciences, 64, 341-57.
Hunt, N. (2009). Psychoeducation Manual for Bipolar Disorder. Cambridge University Press: Cambridge. Psychological Medicine, 39, 875.
Johnson, S., & Fulford, D. (2008). Development of the treatment attitudes questionnaire in bipolar disorder. Journal of clinical psychology, 64, 466-81.
Keck, P., McElroy, S., & Nemeroff, C. (1992). Anti convulsants in the treatment of bipolar disorder. The Journal of neuropsychiatry and clinical eurosciences, 4, 395-405.
Kim , H., Rapoport, S., & Rao, J. (2013). Altered expressions of apoptotic factors and synaptic markers in postmortem brain from bipolar disorder patients. Neurobiology of disease, 37, 596-603.
Miklowitz, D. (2008). Adjunctive psychotherapy for bipolar disorder: state of the evidence. American Journal of Psychiatry, 165,1408-19.
Miklowitz , D. (2010). Bipolar disorder: A family-focused treatment approach. Guilford Press; 2010.
Murray, S., & Holmes, J. (1993).Seeing virtues in faults: Negativity and the transformation of interpersonal narratives in close relationships. Journal of personality and social psychology, 65, 707.
Nakigudde, J., Ehnvall, A., & Mirembe, F.(2013). An exploratory study on the feasibility and appropriateness of family psychoeducation for postpartum women with psychosis in Uganda.BMC Psychiatry, 13, 131-137.
Perlick , D., Miklowitz, D., Lopez, N., Chou, J., Kalvin, C., & Adzhiashvili, V. (2010). Family-focused treatment for caregivers of patients with bipolar disorder, Bipolar Disord, 12, 627-37.
Perlis, R., Ostacher,  J., Patel, J., Marangell, L., Zhang, H ., & Wisniewski, S.(2006). Predictors of recurrence in bipolar disorder: primary outcomes from the Systematic Treatment Enhancement Program for Bipolar Disorder (STEP-BD).The American journal of psychiatry,163,217-24.
Perry, A., Tarrier, N., Morriss, R., McCarthy, E .,& Limb, K. (1999).Randomised controlled trial of efficacy of teaching patients with bipolar disorder to identify early symptoms of relapse and obtain treatment. Bmj, 318, 149-53.
Reinares, M., Colom, F., Sánchez-Moreno, J., Torrent, C., Martínez-Arán, A ., & Comes, M .(2008). Impact of caregiver group psychoeducation on the course and outcome of bipolar patients in remission: a randomized controlled trial. Bipolar Disorder, 10, 511-19.
Sharma, N. (2014). The relationship of gender and burden among caregivers of patients with chronic mental illnesses. MD Psychiatry thesis. Department of Psychiatry, Postgraduate Institute of Medical Education and Research, Chandigarh, India.
Tanaka, E. (1999). Clinically significant pharmacokinetic drug interactions between antiepileptic drugs. Journal of clinical pharmacy and therapeutics, 24, 87-92.
مطالعات روان‌شناسی بالینی
دوره 8، شماره 27
تیر 1396
صفحه 179-201
فایل ها
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار