نویسندگان

• محمد عسگری ¹
• فاطمه ترکاشوند ²

¹ عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی

² کارشناس ارشد روانشناسی

چکیده

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش فنون مثبت‌نگری تلفیقی بر رضایت زناشویی زنان متأهل دارای نارضایتی زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز درمانی شهر ملایر در سال 1395 بود. روش پژوهش از نوع نیمه­آزمایشی با طرح گروه کنترل نامعادل بود. از بین زنان متأهل دارای نارضایتی زناشویی، به روش نمونه‌گیری در دسترس، نمونه­ای به حجم 36 نفر (18نفر گروه آزمایش، 18 نفرگروه کنترل) انتخاب شد. دو گروه از لحاظ سن، جنسیت، مدت زمان ازدواج، وضعیت اقتصادی و میزان تحصیلات همگن شد. گروه آزمایش 9 جلسه 90 دقیقه‌ای آموزش فنون مثبت نگری تلفیقی سلیگمن و الیس دریافت کرد. اما گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. برای اندازه‌گیری رضایت زناشویی در پیش­آزمون و پس‌آزمون از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ فرم بلند (1989) استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) برای نمرات افتراقی نشان داد که آموزش فنون مثبت نگری تلفیقی بر رضایت زناشویی، رابطه جنسی، تحریف آرمانی، مسائل شخصی، ارتباط، حل تعارض و خانواده و دوستان مؤثر بود و آن‌ها را بهبود بخشید (05/0p<)؛ اما بر مدیریت مالی، فعالیت‌های اوقات فراغت، فرزند و فرزند پروری، مساوات‌طلبی نقش‌ها و جهت‌گیری مذهبی تأثیر معنای داری نداشت.(05/0p>). پس می­توان نتیجه‌گیری کرد که آموزش فنون مثبت نگری تلفیقی بر رضایت زناشویی زنان متأهل دارای نارضایتی زناشویی مؤثر بوده و از آن  می‌توان برای افزایش رضایت زناشویی استفاده کرد.

کلیدواژه‌ها

• آموزش فنون مثبت نگری تلفیقی
• تعارض خانواده
• رضایت زناشویی
• رابطه جنسی
• رضایت جنسی

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Combined Positive Techniques Training on Marital Satisfaction of Women Referred to Medical Centers

نویسندگان [English]

• Mohammad Asgari ¹
• fatemeh torkashvand ²

¹ psychology @ education, Allameh tabatabaee university

² psycologist

چکیده [English]

The purpose of this study was to determine the effectiveness of combined positive techniques training on marital satisfaction of women referred to Malayer medical centers. The research method was quasi-experimental with   non - equivalent groups. The statistical   population consisted of all married women of Malayer city who had marital dissatisfaction. The statically sample comprised of 36 people (18 people in test group and 18 people in control group) which selected through available sampling method from counseling centers. Both groups were matched for age, sex, length of marriage, economic status and level of education. The test group were trained by Seligman and Ellis positive techniques in nine 90-minute sessions.  The scale used in this research was long form of Enrich marital satisfaction questionnaire to measure marital satisfaction in the pretest and post-test methods. The results showed that the combined positive techniques training was effective on the marital satisfaction of women, sexual relationship, ideal distortion, personal issues, communication, conflict resolution and family and friends and improved them, (p>05); But on economic management, leisure time activities, children and parenting, equalitarian roles, religious orientation had no significant effect (p> 0.05). It is suggested that the positive techniques training be applied in order to increase marital satisfaction and reduce the tendency of divorce in society.

کلیدواژه‌ها [English]

• Combined Positive Techniques Training
• Family conflict
• Marital satisfaction
• Sex relationship