زهرا کمالی نسب؛ شیرین کوشکی؛ شکوه السادات بنیجمالی؛ محمد اورکی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان بیخوابی مبتنی بر ذهنآگاهی و شناختی-رفتاری بر کیفیت خواب و تواناییهای شناختی زنان مبتلا به بیخوابی انجام شد. این پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل و پیگیری سهماهه بود. جامعه آماری پژوهش زنان با اختلال بیخوابی بودند که در سال 1399 به مرکز مشاوره یکی از دانشگاههای ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان بیخوابی مبتنی بر ذهنآگاهی و شناختی-رفتاری بر کیفیت خواب و تواناییهای شناختی زنان مبتلا به بیخوابی انجام شد. این پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل و پیگیری سهماهه بود. جامعه آماری پژوهش زنان با اختلال بیخوابی بودند که در سال 1399 به مرکز مشاوره یکی از دانشگاههای تهران مراجعه کرده بودند و از میان آنها تعداد 63 نفر به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 21نفر) جای داده شدند. هر دو گروه آزمایش به طور جداگانه در طی 8 جلسه، هفتهای یک جلسهی 45 تا 60 دقیقهای و به صورت انفرادی، تحت درمان قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. پرسشنامه کیفیت خواب و تواناییهای شناختی پیش از آغاز درمان، پایان جلسات درمان و 3ماه بعد به صورت انفرادی اجرا شد. دادهها با روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد هر دو درمان بیخوابی مبتنی بر ذهنآگاهی و شناختی-رفتاری بر کیفیت خواب و تواناییهای شناختی زنان مبتلا به بیخوابی تأثیرگذار بود. بین دو گروه در اثرگذاری تفاوت معناداری وجود نداشت. همچنین تفاوت بین پسآزمون و پیگیری معنادار نبود. نتیجهگیری: درمان بیخوابی مبتنی بر ذهنآگاهی و شناختی-رفتاری با کاهش برانگیختگی فیزیولوژیکی و نشخوار فکری، افزایش توجه و تمرکز میتوانند کیفیت خواب و تواناییهای شناختی را بهبود بخشند. بنابراین کاربرد دو روش درمان برای کاهش مشکلات زنان مبتلا به بیخوابی پیشنهاد میشود.