سعید اعظمی؛ علیرضا مقدس؛ فاطمه همتی؛ آمنه احمدی
دوره 4، شماره 10 ، فروردین 1392، ، صفحه 1-17
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین و مقایسهی تاثیر توانبخشی شناختی رایانهیار با داروی روان محرک در بهبود توانایی برنامهریزی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی انجام شد. طرح پژوهش آینده نگر از نوع پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با دو گروه آزمایشی است. 23 کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی به شیوه نمونهگیری در دسترس ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین و مقایسهی تاثیر توانبخشی شناختی رایانهیار با داروی روان محرک در بهبود توانایی برنامهریزی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی انجام شد. طرح پژوهش آینده نگر از نوع پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با دو گروه آزمایشی است. 23 کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی به شیوه نمونهگیری در دسترس و بر طبق ملاکهای ورود و خروج انتخاب و بر اساس شدت اختلال همتا شده و به طور تصادفی در دو گروه داروی روان محرک (11 نفر) و توانبخشی شناختی رایانهیار (12 نفر) گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل آزمون برج لندن، پرسشنامه (SNAP-IV)، فرم کوتاه آزمون هوش تجدید نظر شده کودکان وکسلر و پرسشنامه علائم مرضی کودکان (CSI-4) بود. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل ورایانس چند متغیری اندازهگیری مکرر، تحلیل واریانس آمیخته و آزمونهای متعاقب آن استفاده شد. توانبخشی شناختی رایانهیار منجر به تغییرات موثر و ماندگاری در عملکرد آزمودنیها در متغیر توانایی برنامهریزی شد. بعلاوه، با وجود بیشتر و ماندگارتر بودن تغییرات حاصل شده در گروه توانبخشی شناختی رایانهیار نسبت به گروه داروی روان محرک، این تغییرات به لحاظ آماری معنادار نشد. به طور کلی، هر دو درمان در بهبود کارکرد اجرایی توانایی برنامهریزی موثر بودند، بنابراین توانبخشی شناختی رایانهیار را میتوان به عنوان جایگزین داروی روان محرک بکار برد.
