مطالعات روان‌شناسی بالینی

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پیوندهای مفید

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

اخبار و اعلانات

داوران 1399

داوران 1400

تاثیر واقعیت‌درمانی بر کاهش سهل‌انگاری تحصیلی دانش‌آموزان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار رشته مشاوره دانشگاه خوارزمی،دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی

2 دانشجوی دکتری مشاوره دانشگاه علامه طباطبائی

3 استادیار مرکز تحقیقات علوم رفتاری،دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج)،تهران،ایران

چکیده

سهل‌انگاری تحصیلی یکی از مشکلات شایع و از موانع مهم پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان  به شمار می‌رود، به طوری که در مطالعات مختلف نشان داده شده است که 50 تا 95 درصد افراد در انجام تکالیف درسی سهل‌انگاری می‌کنند. علیرغم مشکلات و پیامدهای منفی که سهل‌انگاری تحصیلی دربردارد، تلاش‌های مداخله‌ای اندکی در جهت مقابله با آن به انجام رسیده است و دامنة گزینه‌های مداخله‌ای در دسترس متخصصان مشاوره بسیار محدود می‌باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک گزینه مداخله‌ای، یعنی واقعیت‌درمانی بر کاهش سهل‌انگاری تحصیلی بوده است. برای تحقق  این هدف، از بین دانش‌آموزان پسر پایه اول دبیرستان با میزان بالای سهل‌انگاری تحصیلی که در مطالعة مقدماتی شناسائی شده بودند60 نفر به طور تصادفی انتخاب ،و در گروه‌های کنترل و آزمایش گمارده شدند. گروه آزمایش در معرض مداخله واقعیت‌درمانی که بر اساس رویه WDEP انجام شد قرار گرفت، اما گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. نتایج:تجزیه و تحلیل داده‌ها و مقایسه میانگین اختلاف نمرات پیش آزمون و پس آزمون دو گروه با استفاده از آزمون t گروه‌های مستقل نشان داد که نمرات سهل‌انگاری تحصیلی گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از نمرات گروه کنترل کاهش یافته است. این یافته حاکی از این است که واقعیت‌درمانی را می‌توان به عنوان یک گزینه جدی مداخله‌ای برای کاهش سهل‌انگاری تحصیلی به کار بست. نهایتاً، تلویحات یافته‌ها برای معلمان و والدین مورد بحث قرار گرفته است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effect of Reality Therapy on Students' Academic Procrastination

نویسندگان [English]

  • Farshad Mohsenzadeh 1
  • Zahra Jahanbakhshi 2
  • Hossein Keshavarz Afshar 3

1 Assistant Professor and Member of Faculty of Psychology and Educational Science, Kharazmi University

2 PhD candidate of Counseling at Allameh Tabataba'i University

3 Assistant of Professor of Behavioral Sciences Research Center, Baqiyatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran

چکیده [English]

Academic procrastination is a common problem and hindrance to students' academic achievement, such that diverse studies have suggested that 50 to 95% of people have procrastinated in doing their assignments. Despite the negative problems and consequences it brings about, few interventional efforts have been made to tackle it, and counseling specialists have few interventional options.
This study seeks to examine the impact of an interventional option, namely reality therapy, on reduced academic procrastination.
To this end, 60 individuals were randomly selected from among the male high school freshmen with high levels of academic procrastination identified in the initial study and divided into two experiment and control groups. The former was exposed to reality therapy provided by means of WDEP, while the latter underwent no intervention.
An analysis of the data and comparison of difference in means of pretest and posttest scores achieved by the both groups using a t-test on each group separately indicated that academic procrastination scores in the experiment group have significantly reduced to the extent more than the control group.
The research finding shows that reality therapy could be adopted as a serious interventional option for the purpose of decreasing academic procrastination. Finally, implications for teachers and parents were discussed. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Academic Procrastination
  • Reality Therapy
  • students
مراجع
سیمیاریان. ک,سیمیاریان.ق,ابراهیمی قوام آبادی.ص. (1390)بررسی اثربخشی آموزش خودکنترلی بر کاهش سهل انگاری نوجوانان دختر پایه دوم متوسطه شهر تهران،فصلنامه پژوهش های روان شناسی اجتماعی ; 1(3):19-35.
 شمس الاحراری.م،  صفاری نیا.م،  زارع.ح.(1389). تاثیر آموزش مهارت های غلبه بر سهل انگاری بر سهل انگاری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی، فصلنامه روان شناسی تربیتی; 6(17):107-117.
شیرافکن.ع,زائریان.س. (1389).مقایسه اثربخشی آموزش شناختی رفتاری و مهارتهای مدیریت زمان بر میزان سهل انگاری و کمال گرایی دانشجویان، فصلنامه فرهنگ مشاوره ; 1(2):99-126.
شیرافکن.ع,نورانی پور.ر,کریمی.ی,اسماعیلی.م. (1387).اثربخشی آموزش مهارت های مدیریت زمان بر سهل انگاری (تعلل) و کمال گرایی دانشجویان،فصلنامه پژوهش های مشاوره (تازه ها و پژوهش های مشاوره); 7(27):27-50.
Beswick, G., Rothblum, E. D., & Mann, L. (1988). Psychological antecedents of student procrastination.Australian Psychologist, 23, 207–217.
Day, V., Mensink, D., & O’Sullivan, M. (2000). Patterns of academic procrastination. Journal of College Reading and Learning, 30, 120–134.
De Vore W. A. (1985) paradoxical intervention: effects in a short-term counseling situation (therapy, procrastination). Dissertation abstracts international, 46(8), 2802B.
Ferrari, J. R. (1991a). Self-handicapping by procrastinators: protecting self-esteem, social-esteem, or both? Journal of Research in Personality, 25, 245–261.
Ferrari, J. R. (1991b). A preference for a favorable public impression by procrastinator: selecting among cognitive and social tasks. Personal and Individual Differences, 12, 1233–1237.
Ferrari, J. R. (1998). Procrastination. Encyclopedia of Mental Health, 5–1.
Ferrari, J. R. (2001). Getting things done on time: Conquering procrastination. In C. R. Snyder (Ed.), Coping with stress: Effective people and processes (pp. 30–46). Oxford, UK: Oxford University Press.
Ferrari, J. R., & Tice, D. M. (2000). Procrastination as a self-handicap for men and women: A task-avoidance strategy in a laboratory setting. Journal of Research in Personality, 34, 73–83.
Ferrari, J. R., Johnson, J. J., & McCown, W. C. (1995). Procrastination and tasks avoidance.Theory, research, and treatment. New York: Plenum.
Ferrari, J. R., O’Callaghan, J., & Newbegin, I. (2005). Prevalence of procrastination in the United States, United Kingdom, and Australia: Arousal and avoidance delays among adults. North American Journal of Psychology, 7, 1–6.
Flett, G. L., Hewitt, P. L., & Martin, T. R. (1995). Dimensions of perfectionism and procrastination. In J. R.Ferrari, J. A. Johnson, & W. G. McCown (Eds.), Procrastination and task avoidance: Theory, research, and treatment (pp. 113–136). New York: Plenum Publications.
Knaus, W. (2000). Procrastination, blame, and change. Journal of Social Behavior and Personality, 15, 153–166.
Lay, C. H. (1995). Trait procrastination, agitation, dejection, and self-discrepancy. In J. R. Ferrari, J. A. Johnson, & W. G. McCown (Eds.), Procrastination and task avoidance: Theory, research, and treatment (pp. 97–112). New York: Plenum Publications.
Milgram, N. A., & Toubiana, Y. (1999). Academic anxiety, academic procrastination, and parental involvement in students and their parents. British Journal of Educational Psychology, 69(3), 345–361.
Milgram, N. A., Mey-Tal, G., & Levison, Y. (1998). Procrastination, generalized or specific, in college students and their parents. Personality and Individual Differences, 25, 297–316.
Rothblum, E. D., Solomon, L. J., & Murakami, J. (1986). Affective, cognitive, and behavioral differences between high and low procrastinators. Journal of Counseling Psychology, 33(4), 387–394.
Sadler, C. D., & Buley, J. (1999). Predictors of academic procrastination in college students. Psychological Reports, 84, 686–688.
Sadler, C. D., & Sacks. (1993). Multidimensional perfectionism and academic procrastination: relationships with depression in university students. Psychological Reports, 73, 863–871.
Schouwenburg, H. C., & Lay, C. H. (1995). Trait procrastination and the Big-Five factors of personality. Personality and Individual Differences, 18(4), 481–490.
Sirois, F. M. (2004). Procrastination and intentions to perform health behaviors:The role of self-efficacy and the consideration of future consequences. Personality and Individual Differences, 37, 115–128.
Solomon, L. J., & Rothblum, E. D. (1984). Academic procrastination:Frequency and cognitive-behavioral correlates. Journal of Counseling Psychology, 31, 503–509.
Steel, P. (2007). The nature of procrastination: A meta-analytic and theoretical review of quintessential self-regulatory failure. Psychological Bulletin, 133, 65–94.
Tice, D. M., & Baumeister, R. F. (1997). Longitudinal study of procrastination, performance, stress, and health: The costs and benefits of dawdling. Psychological Science, 8, 454–458.
Owens, S. G., Bowman, C. G., & Dill, C. A.(2008). Overcoming procrastination: the effects of implementation intentions. Journal of applied social psychology, 38,366- 384.
مطالعات روان‌شناسی بالینی
دوره 6، شماره 19
تیر 1394
صفحه 203-220
فایل ها
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار