نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• محمدحسین سلطانی ¹
• مهدی ایمانی ²
• محمدعلی گودرزی ³

¹ کارشناسی ارشد روان‌شناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.

² دانشیار گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.

³ استاد گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.

چکیده

زمینه و هدف: اختلال افسرده‌خویی به‌عنوان نوعی افسردگی مزمن و با شیوع بیشتر در بین زنان، با پیامدهای منفی بهداشتی همراه است و در نتیجه شناسایی مداخلات بهینه در این زمینه ضروری است. در این راستا هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی خودافشایی هیجانی براساس مدل پذیرش و تعهد درمانی درکاهش علائم افسردگی زنان خانه‌دار مبتلا به اختلال افسرده‌خویی بود.
روش‌شناسی پژوهش: این پژوهش، به شیوه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با لیست انتظار و پی‌گیری یک ماهه صورت گرفت. 40 نفر از زنان خانه‌دار مبتلا به اختلال افسرده‌خویی با توجه به ملاک‌های ورود به پژوهش به‌صورت در دسترس انتخاب گردیدند و سپس به‌طور تصادفی به دو گروه 20 نفره آزمایش و لیست انتظار گمارده شدند. جهت ارزیابی متغیرها از پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد. زنان خانه‌دار گروه آزمایش به‌مدت 8 جلسه 120 -90 دقیقه‌ای تحت درمان خودافشایی هیجانی براساس مدل پذیرش و تعهد درمانی قرار گرفتند.
یافته‌ها: یافته‌های حاصل از تحلیل کوواریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که درمان خودافشایی هیجانی بر اساس مدل پذیرش و تعهد بر کاهش علائم افسردگی زنان خانه‌دار مبتلا به افسرده‌خویی تأثیر معنی‌داری داشت. همچنین، این اثربخشی در دوره پیگیری ماندگار بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، به‌کارگیری درمان خودافشایی هیجانی بر اساس مدل پذیرش و تعهد جهت کاهش علائم افسردگی زنان خانه‌دار مبتلا به افسرده‌خویی به روان‌شناسان، روان‌پزشکان و مشاوران مراکز درمانی خصوصی و دولتی توصیه می‌شود.

کلیدواژه‌ها

• افسرده‌خویی
• افسردگی مداوم
• خودافشایی هیجانِی
• درمان پذیرش و تعهد

عنوان مقاله [English]

Effectiveness of Emotional Self Disclosure Based on Acceptance and Commitment Model in Reducing Depression Symptoms of Dysthymic Disorder Housewife Women

نویسندگان [English]

• Mohammad Hossein Soltani ¹
• Mehdi Imani ²
• Mohammad Ali Goudarzi ³

¹ MSc in Clinical Psychology, Department of Psychology, Shiraz University, Shiraz, Iran.

² Associate Professor, Department of Psychology, Shiraz University, Shiraz, Iran.

³ Professor, Department of Psychology, Shiraz University, Shiraz, Iran.

چکیده [English]

Objective: Dysthymic Disorder as a type of chronic depression and more prevalent among women, is associated with negative health consequences and therefore it is necessary to identify optimal interventions in this field. In this way the aim of this study was to investigate the effectiveness of Emotional Self-Disclosure (ESD) based on Acceptance and Commitment Therapy (ACT) in reducing depressive symptoms in housewives with dysthymia.
Research Methodology: The research employed a quasi-experimental design with pretest-posttest and a waiting list control group, including a one-month follow-up. A total of 40 housewives meeting the diagnostic criteria for dysthymia were selected via convenience sampling and randomly assigned to an experimental group (n = 20) or a waiting list control group (n = 20). The Beck Depression Inventory-II (BDI-II) was used as the primary outcome measure. The intervention consisted of eight weekly sessions (90–120 minutes each) of ESD based on ACT delivered to the experimental group. Data were analyzed using ANCOVA with repeated measures.
Findings: Findings demonstrated that ESD based on ACT significantly reduced depressive symptoms in the experimental group compared to the control group. This effect remained stable during the follow-up period.
Conclusion: The results suggest that emotional self-disclosure based on ACT is an effective and sustainable intervention for reducing depressive symptoms in housewives with dysthymia. Therefore, its implementation is recommended in both private and public mental health settings by psychologists, psychiatrists, and counselors.

کلیدواژه‌ها [English]

• Dysthymia
• Persist Depression
• Emotional Self-Disclosure
• Acceptance and Commitment Therapy