نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دکتری پژوهش هنر دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر.hasanpour.f@gmail.com
2 استادیار گروه روانشناسی دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین، دانشکده علوم اجتماعی (نویسنده مسئول).jalali@ikiu.ac.ir
3 دانشیار گروه روان شناسی دانشگاه شاهد، دانشکده علوم انسانی. shairi@shahed.ac.ir
4 دانشیار گروه گرافیک دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر.khazaiem@modares.ac.ir
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر گِلدرمانی بر پرخاشگری کودکان دبستانی 7-12 ساله بوده است. به این منظور در مرحله نخست 35 کودک مبتلا به پرخاشگری از بین مدارس ابتدایی منطقه 4 آموزش و پرورش شهر تهران با توجه به معیارهای خرده مقیاس پرخاشگری CBCL انتخاب شدند. سپس آنها به تصادف، در دو گروه کنترل و آزمایش (14 و 21 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش در جلسه های کار با گِلشرکت کردند وگروه کنترل در انتظار ماندند. ارزیابیهای مربوط به دو گروه بلافاصله بعد از جلسههای درمانی و دوباره حدود 2 ماه بعد از آن انجام شد. در نهایت دادهها براساس تحلیل واریانس تکرار اندازهها ( طرح آمیخته بین × درون گروهی) مورد تحلیل قرار گرفتند.F مشاهده شده ناشی از تحلیل نتایج به دست آمده نشان داد کار با گِل توانسته است پرخاشگری کودکان گروه آزمایش را نسبت به گروه کنترل کاهش دهد. این امر در پیگیری نیز ثبات مناسبی را دارا بوده است.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Effectiveness of Work with Clay in Reducing Primary School Children’s Aggression
نویسندگان [English]
- Fatemeh Hassanpour 1
- Muhammad Reza Jalali 2
- Muhammad Reza Sha’iri 3
- Muhammad Khaza’i 4
1 PhD Holder, Art Research, Tarbiat Modares University; e-mail: hasanpour.f@gmail.com
2 Assistant Professor, Department of Psychology, Imam Khomeini International University; e-mail: jalali@ikiu.ac.ir
3 Associate Professor, Department of Psychology, Shahed University; e-mail: shairi@shahed.ac.ir
4 Associate Professor, Department of Graphics, Tarbiat Modares University; e-mail: khazaiem@modares.ac.ir
چکیده [English]
This study seeks to determine the effect of clay therapy on the aggression of 7-12 years-old school children. For this purpose, 35 aggressive elementary school children of Tehran were selected according to the aggression scale of CBCL test. Then, they were randomly divided into control (n=14) and experimental groups (n=21). The experimental group went under clay therapy while control group received no treatment. The two groups were evaluated immediately after the treatment session and two months later. Data were analyzed based on the repeated analysis of variance (between-within the mixed group). The F parameter showed that clay therapy is able to reduce the aggression of the experimental group in comparison to the control group. These results were also observed during follow-up period.
کلیدواژهها [English]
- Keywords: work with clay
- Aggression
- art therapy
- primary school children