فرناز رادمهر؛ خدامراد مومنی؛ جهانگیر کرمی؛ عمران داوری نژاد
چکیده
هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین طرحوارههای ناسازگار اولیه و اختلال وسواسی- جبری: نقش واسطهای خودتنظیمگری صورت گرفت.روششناسی پژوهش: روش پژهش توصیفی- همبستگی مبتنی برمعادلات ساختاری بود. جامعة آماری پژوهش کلیه بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- جبری مراجعهکننده به کلینیکهای عمومی و خصوصی روانپزشکی در سطح شهر کرمانشاه ...
بیشتر
هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین طرحوارههای ناسازگار اولیه و اختلال وسواسی- جبری: نقش واسطهای خودتنظیمگری صورت گرفت.روششناسی پژوهش: روش پژهش توصیفی- همبستگی مبتنی برمعادلات ساختاری بود. جامعة آماری پژوهش کلیه بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- جبری مراجعهکننده به کلینیکهای عمومی و خصوصی روانپزشکی در سطح شهر کرمانشاه در سال 1400 بود که با توجه به معیارهای ورود و خروج و دریافت تشخیص اختلال وسواسی-جبری توسط روانپزشک و بر اساس مصاحبه بالینی ساختاریافته (DSM-5) به شیوه دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامههای اختلال وسواسی- جبری فوا و همکاران (2002)، خودتنظیمگری ایبانز و همکاران (2005) و طرحوارههای یانگ (2005) بود. برای تحلیل دادهها از شاخصهای توصیفی و تحلیل معادلات ساختاری در نرمافزار SPSS-21 و PLS-3 استفاده شد.یافتهها: نتایج نشان داد مدل مطرح شده از برازش خوبی برخوردار است (90/0= NFI و 079/0= SRMR). نتایج تحلیلها نشان داد طرحوارههای ناسازگار اولیه با اختلال وسواسی- جبری رابطه مثبت و معنادار و خودتنظیمگری با اختلال وسواسی- جبری رابطه منفی ومعنادار دارند. همچنین طرحوارههای ناسازگار اولیه ازطریق خودتنظیمگری بر اختلال وسواسی- جبری اثرگذار است.بحث و نتیجهگیری: یافتههای این پژوهش پیشنهاد میکند که درطراحی مداخلات روانشناختی برای بیماران مبتلا به اختلال وسواسی-جبری، به نقش طرحوارههای ناسازگار اولیه و خودتنظیمگری توجه شود.
خدامراد مومنی؛ فرناز رادمهر
چکیده
اختلال اضطراب فراگیر، شایعترین اختلال اضطرابی است که نگرانی شدید، معیار تشخیصی اصلی برای این اختلال است. هدف پژوهش حاضر بررسی ارزیابی کارایی طرحواره درمانی هیجانی بر سوگیری تفسیر(تفسیر مربوط به خود، تفسیر مربوط به دیگران) مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر بود. روش پژوهش حاضر آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه گواه ...
بیشتر
اختلال اضطراب فراگیر، شایعترین اختلال اضطرابی است که نگرانی شدید، معیار تشخیصی اصلی برای این اختلال است. هدف پژوهش حاضر بررسی ارزیابی کارایی طرحواره درمانی هیجانی بر سوگیری تفسیر(تفسیر مربوط به خود، تفسیر مربوط به دیگران) مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر بود. روش پژوهش حاضر آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دختر مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر دانشگاه رازی در سال تحصیلی 97-1396 بود. به منظور اجرای اجرای پژوهش آزمون غربالگری انجام شد، ابتدا دانشجویان دختر، پرسشنامه نگرانی پنسیلوانیا را تکمیل نمودند، سپس بین آنهایی که نمره بالاتر از 47 را در این پرسشنامه کسب کرده بودند، مصاحبه بالینی ساختار یافته بر اساس DSM-IV-TR به عمل آمد که 30 دانشجو تشخیص اختلال اضطراب فراگیر را دریافت کردند. سپس 26 دانشجو که ملاکهای لازم برای ورود به پژوهش را داشتند، به طور تصادفی انتخاب و دو گروه 13 نفره آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامههای اضطراب فراگیر اسپیتز و همکاران (2006)، نگرانی ایالت پنسیلوانیا(PSWQ) می و همکاران(1990) و سوگیری تعبیر باتلر و متیوز(1983) بود. گروه آزمایش طی 9 جلسه، یک و نیم ساعته(هفتهای یک جلسه) به صورت گروهی تحت مداخله طرحواره درمانی هیجانی قرار گرفت. در پایان مداخله، پسآزمون و سه ماه بعد از مداخله، پیگیری بر روی دو گروه آزمایش و کنترل انجام شد. تحلیل دادههای خام با استفاده از spss29 و اجرای آزمونهای توصیفی و استنباطی از جمله تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره صورت گرفت. در گروه آزمایش کاهش معنیداری در سوگیری تفسیر مربوط به خود و دیگران بعد از مداخله مشاهده شد(001/0>P). این نتایج در مرحله پیگیری حفظ شد. باتوجه به نتایج حاصله، مداخله طرحواره درمانی هیجانی برای کاهش میزان سوگیری تفسیر در مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر توصیه میشود.