نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.

2 دانشیار، گروه روانشناسی بالینی دانشگاه سمنان،‌ سمنان، ایران.

3 استادیار، گروه روانشناسی تربیتی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.

4 دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.

چکیده

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی به روش قصه گویی بر کاهش میزان کمرویی کودکان دبستانی پایه پنجم ابتدایی بود. تعداد 39 نفر از کودکان دبستانی پایه پنجم ابتدایی یکی از دبستان‌های شهر تهران به شیوه داوطلب انتخاب و بصورت تصادفی به گروه‌های آزمایش و کنترل گمارده شدند. با بهره‌گیری از یک طرح آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل ابتدا مقیاس کمرویی استنفورد بر روی هر دو گروه اجرا شد و سپس کاربندی آزمایشی آموزش مهارتهای زندگی به شیوه قصه گویی در طی 13 جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد و دو هفته پس از اتمام جلسات پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا گردید. تحلیل کوواریانس تفاوت معناداری را میان میانگین های دو گروه نشان داد )05/0(p

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Effectiveness of Life Skills Training Applying Storytelling on Shyness of Elementary School Student

نویسندگان [English]

  • Nasrin Goodarzy 1
  • Shahroukh Makvand hosseini 2
  • Ali Rezaei 3
  • Afzal Akbari balootbangan 4

1 Master of general Psychology, Semnan University

2 Professor associate of clinical psychology department, Semnan University

3 Professor assistant of educational psychology department, SemnanUniversity

4 M.A of student, Educational Psychology, Semnan University

چکیده [English]

The purpose of the present study was to investigate the effectiveness of life skills training applying storytelling on the shyness of 5th grade elementary school children. An experimental pretest, posttest with control group paradigm was administered. The study sample consisted 39 children (experimental= 20, control= 19) who were chosen in one school in Tehran city in a volunteer basis and randomly assigned to experimental and control groups. A measure of shyness was collected using Stanford Shyness Scale in pretest stage of the study. Consequently, subjects in the experimental group received 13 sessions of life skills training by storytelling method, whereas no intervention was made in control group. After two weeks all subjects again were filled Stanford Shyness Scale and data were extracted from scales. The dataset was then analyzed by analysis of covariance (ANCOVA). Result reveled a significant difference between 2 groups. The life skills training decreased mean of shyness (p

کلیدواژه‌ها [English]

  • story telling
  • Life skills
  • Shyness
آزادی، شهدخت؛ درویزه، زهرا و حسینی، سیده مونس. (1389). تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر کاهش کمرویی دانش آموزان، اولین همایش ملی بهداشت خانواده و اصلاح شیوه زندگی.
افروز، غلامعلی. (1385). روان شناسی کمرویی و روش های درمان، چاپ دهم، تهران: انتشارات دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
اخلاقی نیا، کبری. (1389). رابطه جهت‌گیری هدف پیشرفت و کمرویی با رفتار اجتناب از کمک طلبی، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه سمنان.
ابوالقاسمی، شهنام؛ مرادی دوست، هاجر و کیخای فرزانه، محمد مجتبی. (1389). اثربخشی مهارت حل مسئله و مهارت‌های ارتباطی بر شادکامی و عزت نفس دانش‌آموزان. مجموعه مقالات سومین کنگره انجمن روانشناسی، 25-27.
امیری برمکوهی، علی. (1389). آموزش مهارتهای زندگی برای کاهش افسردگی. کارشناس ارشد روان شناسی کودکان استثنایی. مجموعه مقالات سومین کنگره انجمن روانشناسی ایران. دانشگاه شهید بهشتی.
جعفری، علیرضا و کریمی، ناهید. (1390). تأثیر آموزش مهارتهای زندگی به روش قصه گویی بر غلبه بر خشم کودکان 11- 9 ساله، کنگره روانپزشکی کودک و نوجوان، ‌دانشگاه علوم پزشکی تبریز.
جهان تیغ، سکینه؛ احمدی، فرید؛ پور ابراهیم، تقی و خدا بخشی کولایی، آناهیتا. (1390). اثر بخشی آموزش مهارتهای جرأت ورزی بر ابراز وجود دختران نوجوان مورد سوء استفاده جنسی، پایان نامه کارشناسی ارشد مشاوره، تهران.
حاج امینی، زهرا؛ اجلی، امین؛ فتحی آشتیانی، علی؛ عبادی، عباس؛ دیبایی، مارال و دلخوش، مرجان. (1387). بررسی آموزش مهارتهای زندگی بر واکنش های هیجانی نوجوانان، مجله علوم رفتاری، دوره 2، شماره 3، 269- 263.
حیدرپور، سوزان؛ دوکانه‌ای فرد، فریده و بهاری، سیف الله. (1387). تأثیر آموزش مهارت های برقراری ارتباط مؤثر بر افزایش عزت نفس و کاهش کمرویی معلولان جسمی - حرکتی استان تهران، فصلنامه اندیشه های تازه در علوم تربیتی، سال سوم، شماره چهارم، 50- 42.
‌درخشانی، صفورا؛ حسینیان، سیمین و یزدی، سیده منور. (1385). بررسی تأثیر آموزش مهارتهای اجتماعی به شیوه گروهی بر کاهش کمرویی نوجوانان دختر مقطع متوسطه شهر تهران، تازه ها و پژوهش های مشاوره، جلد 5، شماره 19، 34- 23.
دوکانه‌ای فرد، فریده. (1386). تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر افزایش عزت نفس و کاهش کمرویی دانشجویان، فصلنامه اندیشه های تازه در علوم تربیتی، سال دوم،‌ شماره سوم، 56- 43.
رحماندوست، مصطفی. (1381). قصه گویی، اهمیت و راه و رسم آن. تهران، انتشارات رشد.
زیمباردو، فیلیپ. جی (1376). کمرویی چیست؟ چه باید کرد. مترجم نسرین پارسا. چاپ اول. تهران: انتشارات پرنیان.
سلیمانی، تقی. (1385). زیباترین قصه جهان، ویژه نامه دهمین جشنواره قصه گویی کشوری، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان تهران.
سید عزیزاله طهرانی، مهرناز. (1389). اثر بخشی قصه گویی بر آموزش مهارت های اجتماعی در دانش آموزان. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طاطبایی.
فراهینی، ندا؛ افروز، غلامعلی و رسول زاده طباطبایی، سید کاظم. (1389). رابطه کمرویی با میزان خلاقیت و ابعاد آن در تیز هوشان. پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس، 57.
قزل ایاغ، ثریا (1389). ادبیات کودکان و نوجوانان و ترویج خواندن. تهران: سمت
کردنوقابی، رسول و پاشاشریفی، حسن. (1384). تهیه و تدوین برنامه درسی مهارتهای زندگی برای دانش آموزان دوره تحصیلی متوسطه. فصلنامه نوآوری آموزشی. شماره4(12)، 34- 11.
گاطع زاده، عبدالامیر. (1390). تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر سلامت روان دانشجویان دختر، فصلنامه علمی پژوهی زن و فرهنگ، سال سوم،‌ شماره نهم، 119- 111.
مجدی، زهرا و پریرخ، مهری. (1388). داستانها ابزاری برای کاهش مشکلات روانشناختی کودکان. تهران: نشر کتابدار.
مهروز یدک، طاهره و حاتمی، حمید رضا. (1389). تأثیر آموزش مهارت زندگی از بعد خودآگاهی بر کاهش کمرویی و کنترل خشم در دانش آموزان. مجموعه مقالات سومین کنگره انجمن روانشناسی،746-744.
نصیرزاده، راضیه و روشن، رسول. (1389). تأثیر قصه گویی در کاهش پرخاشگری پسران شش تا هشت ساله. مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران، سال شانزدهم، شماره 2، 126- 118.
نیک منش، زهرا و کاظمی، یحیی. (1389). تأثیر الگوی آموزش خوش بینی به روش قصه گویی بر کاهش افسردگی کودکان. مجله روانشناسی معاصر. شماره 9، 12-20.
همایی، رضا؛ کجباف، محمد باقر و سیادت، سید علی. (1388). تأثیر قصه گویی بر سازگاری کودکان. مطالعات روانشناختی دانشگاه الزهرا، دوره 5، شماره 2، 119- 100.
یحیی محمودی، ندا؛ ناصح، اشکان؛ صالحی،‌ سیروس و تیزدست، طاهر. (1392). اثربخشی آموزش گروهی مهارتهای اجتماعی مبتنی بر قصه گویی بر مشکلات رفتاری برون سازی شده کودکان، روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی، سال نهم، شماره 35، 257- 249.
یوسفی لویه، معصومه؛ دلاور، علی و یوسفی لویه، مجید. (1387). تأثیر قصه درمانی بر کاهش اختلال اضطرابی دانش آموزان مضطرب پایه چهارم ابتدایی. پژوهش در حیطه کودکان استثنایی، تعلیم و تربیت استثنایی.
Amico, K. R., Bruch, M. A., Haase, R. F & Sturmer, P. J. (2004). Trait shyness, actual-ought self-discrepancy and discomfort in social interaction. Personality and Individual Differences, 36, 1597–1610.
Asendorpf, J. (1993). Abnormal shyness in children. Journal of Child Psychology andPsychiatry, 34, 1069-1081.
Banks, J. (2011). Storytelling to access social context and advance health equity research. Preventive Medicine. Journal homepage: www.elsevier.com/locate/ ypmed. YPMED-03194; No. of pages: 4; 4C.
Crozier, W. R & Birdsey, N. (2003). Shyness, sensation seeking and birth-order position. Personality and Individual Differences, 35, 127–134.
D'Souza, A & D'Souza, L. (2012). Effectiveness of Individual and Group Life Skills Training on Shyness among Adolescents, Journal of Psychosocial Research, 7, 2, 249-259.
Henderson, L & Zimbardo, p. (2005). Encyclopedia of mental health. 45, 107- 127.
Heiser, N.A., Turner, S.M & Beidel, D.C. (2003). Shyness: Relationship to social phobia and other psychiatric disorders. Behavior Research and Therapy, 41, 209-221.
Kagan, Jerom; Reznick, J. Steven; Snidman, Nancy. (1998). Biological Bses of childhood shyness. 240, 4849, 167-171.
Lizgic, F., Akyuz, G., Dogan, O & kugu, N. (2004). Social phobia among university students and its relation to self esteem and body image. Canadian Journal of psychiatry, 49(9), 630-634.
Marcos Gabriel Frank. (2012). Erasing Synapses in Sleep: Is It Time to Be SHY? Department of Neuroscience, Perelman School of Medicine, University of Pennsylvania, Philadelphia, PA 19104-6074, USA, Article ID 264378, 15 pages.
 Markus, H. R & Kitayama, S. (2003). Culture, self, and the reality of the social. Psychological Inquiry, 14, 277-283.
Nelso, J. R. (1991). Life skills: A Handbook. London: Cassel. Storytelling is an indirect method for introduction framework for education, improving self concept and efficiency, and unifying separate experience in children and young adults.
Roozenberg (2009). The effect of communicational skills training opessimism (positive psychology) 27-32.
Rapee, R. M. (1998). Overcoming shyness and social phobia: A step-by-stepguide. Northvale, NJ: Aronson.
Saunders, P. L., Chester, A. (2008). Shyness and the internet: Social problem or panacea? Computers in Human Behavior, 24, 2649–2658. Contents lists available at Science Direct.
Turner, S. M., Beidel, D & Townsley, R. (1990). Social phobia: Relationship to shyness. Behavior Research and Therapy, 28, 487-505.