مقاله پژوهشی
Ahmad Borjali؛ Hasan Taheri
چکیده
Introduction and Objective: Loneliness, a subjective feeling of social isolation and disconnection, has emerged as a significant public health concern with wide-ranging implications. This review aims to comprehensively examine loneliness as a public health issue, exploring its associated health risks, underlying mechanisms, and potential interventions.Research Methodology: A systematic literature review was conducted using various databases, including PubMed, PsycINFO, and Scopus. Studies investigating the health implications of loneliness, its underlying mechanisms, and potential interventions ...
بیشتر
Introduction and Objective: Loneliness, a subjective feeling of social isolation and disconnection, has emerged as a significant public health concern with wide-ranging implications. This review aims to comprehensively examine loneliness as a public health issue, exploring its associated health risks, underlying mechanisms, and potential interventions.Research Methodology: A systematic literature review was conducted using various databases, including PubMed, PsycINFO, and Scopus. Studies investigating the health implications of loneliness, its underlying mechanisms, and potential interventions were included.Findings: The review highlights a strong association between loneliness and increased mortality risk, comparable to that of smoking and obesity. Loneliness is also linked to a heightened risk of various physical and mental health problems, including cardiovascular disease, dementia, depression, and anxiety. The underlying mechanisms linking loneliness to poor health outcomes involve dysregulation of the stress response system, impaired immune function, and unhealthy lifestyle behaviors. Interventions targeting social connection and support have shown promise in reducing loneliness and improving health outcomes.Discussion and Conclusion: Loneliness represents a significant public health challenge with serious consequences for individuals and society. Addressing loneliness requires a multi-faceted approach encompassing public awareness campaigns, community-based interventions, and healthcare provider training. Future research should focus on identifying effective interventions and tailoring them to diverse populations. It is imperative to recognize loneliness as a public health priority and implement comprehensive strategies to promote social connection and well-being.
مقاله پژوهشی
راضیه اعتصامی پور؛ فرشته پورمحسنی کلوری؛ مریم ذوالفقارنیا
چکیده
هدف: اختلال دوقطبی، یک اختلال خلقی مزمن و پیش رونده است که به مشکلات شدیدی در عملکرد اجتماعی و شغلی شخص منجر می‌شود. پژوهش حاضر با هدف ﺍﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﮔﺮﻭه‌دﺭﻣﺎﻧﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ-ﺭﻓﺘﺎﺭی ﺑﺮ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻫﯿﺠﺎﻥ و کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال دوﻗﻄﺒﯽ ﻧﻮﻉ ﯾﮏ انجام شد.روش شناسی پژوهش: طرح پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع ...
بیشتر
هدف: اختلال دوقطبی، یک اختلال خلقی مزمن و پیش رونده است که به مشکلات شدیدی در عملکرد اجتماعی و شغلی شخص منجر می‌شود. پژوهش حاضر با هدف ﺍﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﮔﺮﻭه‌دﺭﻣﺎﻧﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ-ﺭﻓﺘﺎﺭی ﺑﺮ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻫﯿﺠﺎﻥ و کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال دوﻗﻄﺒﯽ ﻧﻮﻉ ﯾﮏ انجام شد.روش شناسی پژوهش: طرح پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل نامعادل بود. جامعه آماری شامل زنان مبتلا به اختلال دو قطبی نوع یک بود که از میان آنان، 30 نفر از بیمارانی که ملاک‌های ورود به نمونه را داشتند به روش نمونه‌گیری گیری هدفمند انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه‌های تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی(2006) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی(1989) را تکمیل کردند. گروه آزمایش 8 جلسه گروه‌درمانی شناختی-رفتاری را دریافت کرد. دو گروه پرسشنامه ها را در دو مرحله قبل و بعد از مداخله تکمیل کردند. به منظور تحلیل داده های پژوهش از تحلیل کوواریانس تک‌متغیری استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروه‌درمانی شناختی-رفتاری بر بهبود راهبردهای سازگارانه تنظیم شناختی هیجان و کاهش راهبردهای ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان زنان مبتلا به اختلال دوقطبی نوع 1 تاثیر معناداری داشت (01/0>p) همچنین کیفیت زندگی آزمودنی‌های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بهبود معناداری نشان داد (05/0>p) .بحث و نتیجه‌گیری: نتیجه این مطالعه نشان داد که آموزش گروه درمانی شناختی رفتاری از حیث تنظیم شناختی هیجان وکیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلال دو قطبی نوع یک مؤثر بوده و می توان از این روش درمانی در جهت بهبود تنظیم هیجان و افزایش کیفیت زندگی بیماران دو قطبی استفاده کرد.
