سهیلا سادات رسول؛ سوسن علیزاده فرد
چکیده
هدف این پژوهش، مقایسه تداعی های ضمنی و آشکار مربوط به پرخاشگری و اضطراب در نوجوانان پسر دارای رفتار قلدری و بدون رفتار قلدری بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری آن شامل دانش آموزان پسر ۱۲ تا ۱۹ ساله شهر تهران در مقطع متوسطه اول و دوم بود که تعداد 113 دانشآموز از چهار دبیرستان پسرانه به روش نمونه گیری خوشه ...
بیشتر
هدف این پژوهش، مقایسه تداعی های ضمنی و آشکار مربوط به پرخاشگری و اضطراب در نوجوانان پسر دارای رفتار قلدری و بدون رفتار قلدری بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری آن شامل دانش آموزان پسر ۱۲ تا ۱۹ ساله شهر تهران در مقطع متوسطه اول و دوم بود که تعداد 113 دانشآموز از چهار دبیرستان پسرانه به روش نمونه گیری خوشه ای در سال تحصیلی 1398-99 انتخاب شدند. به منظور شناسایی دانشآموزان با و بدون قلدری، از فرم نامگذاری قلدری همسالان (پکاریک و همکاران، ۱۹۷۶) استفاده شد. برای جمع آوری داده های پژوهش نیز با استفاده از پرسشنامه قلدری ایلینویز (اسپلیج و هالت، ۲۰۰۱)، چک لیست علاِئم بالینی Scl-90 (دراگوتیس، لیپمن و کوی، ۱۹۷۳) و آزمون تداعی ضمنی ( (IATبر اساس مدل گرینوالد و همکاران (۱۹۹۸) جمع آوری شدند. داده ها با استفاده از آزمون مقایسه میانگین، و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دادند که تفاوت نمرات تداعی ضمنی پرخاشگری و اضطراب در دو گروه با و بدون قلدری معنادار است؛ اما تنها نمرات تداعی آشکار پرخاشگری دو گروه معنادار بود و تداعی اشکار اضطراب در دو گروه تفاوتی نداشت. یافته ها همچنین نشان داد که تداعی آشکار و ضمنی پرخاشگری، و تداعی ضمنی اضطراب میتوانند رفتار قلدری را با اطمینان پیش بینی نمایند (0001/0p≥ ). این نتایج تایید کنندة نقش تداعیهای ضمنی و آشکار در عرصه بالینی است؛ و در شناخت بهتر رفتار قلدری کمک مینماید، تا در تدوین برنامه های آموزشی و مداخله های روانشناختی مورد ملاحظه قرار گیرد.
امیر هاشمی؛ یاسر رضاپور میرصالح؛ فاطمه بهجتی اردکانی
چکیده
هدف این پژوهش تعیین اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر آرامسازی حالت بر کاهش پرخاشگری نوجوانان پسر تحت پوشش سازمان بهزیستی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی، پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری سه ماهه با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری پژوهش 38 نوجوان پسر 12 تا 18 ساله تحت پوشش مجتمع فرهنگی-تربیتی آشیانه رحمت الهی در منطقه 11 اصفهان در سال 1398 بود. ...
بیشتر
هدف این پژوهش تعیین اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر آرامسازی حالت بر کاهش پرخاشگری نوجوانان پسر تحت پوشش سازمان بهزیستی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی، پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری سه ماهه با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری پژوهش 38 نوجوان پسر 12 تا 18 ساله تحت پوشش مجتمع فرهنگی-تربیتی آشیانه رحمت الهی در منطقه 11 اصفهان در سال 1398 بود. با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند، 24 نفر از نوجوانان که نمره بالا در پرسشنامه پرخاشگری کسب کرده بودند، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 12 نفره آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگری باس و پری(1992) بود که در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری توسط هر دو گروه تکمیل شد. برنامه درمان مبتنی بر آرامسازی حالت آپشه و دیمئو(2012) در 9 جلسه هفتگی 75 دقیقهای برای گروه آزمایش اجرا شد. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط با اندازهگیری مکرر تحلیل شد. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر آرامسازی حالت در کاهش نمره کلی پرخاشگری(23/23F=، 0001/0P=) و خرده مقیاسهای آن شامل پرخاشگری فیزیکی(98/5F=، 005/0P=)، پرخاشگری کلامی(75/3F=، 043/0P=)، خشم(45/8F=، 002/0P=) و خصومت(97/9F=، 0001/0P=) تاثیر داشته و این تاثیر تا مرحلهی پیگیری نیز پایدار مانده است. از آنجا که درمان مبتنی بر آرامسازی حالت مهارتهایی شامل تنفس ذهن آگاهانه، گسلش هیجانی، گسلش شناختی، پذیرش و متعادل کردن باور به سمت باورهای جایگزین کاربردی را به نوجوانان پرخاشگر آموزش میدهد، میتواند در کاهش پرخاشگری و ابعاد آن موثر باشد.
جنان نوین؛ هادی بهرامی احسان
چکیده
این پژوهش، بهمنظور اعتبار بسته آموزشی طراحیشده مبتنی بر آموزههای دینی –روانشناختی بر کنترل پرخاشگری و مهارتهای ارتباطی طراحی و اجرا گردید. روش، نیمه تجربی با طرح پیشآزمون - پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه تحقیق شامل تمام زنان متأهل ساکن منطقه یازده و دوازده تهران که حداقل یک سال و حداکثر پانزده سال از زندگی زناشویی ...
بیشتر
این پژوهش، بهمنظور اعتبار بسته آموزشی طراحیشده مبتنی بر آموزههای دینی –روانشناختی بر کنترل پرخاشگری و مهارتهای ارتباطی طراحی و اجرا گردید. روش، نیمه تجربی با طرح پیشآزمون - پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه تحقیق شامل تمام زنان متأهل ساکن منطقه یازده و دوازده تهران که حداقل یک سال و حداکثر پانزده سال از زندگی زناشویی آنها گذشته باشد و پایینترین نمره را در مهارتهای ارتباطی و بالاترین نمره را در پرخاشگری گرفته بودند، است. نمونه شامل 36 زن متأهل در منطقه 11 و 12 تهران است که با استفاده از روش نمونهگیری داوطلبانه انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. بعد از گرفتن پیشآزمون از هر دو گروه، گروه آزمایش طی هفت جلسه دوساعته تحت آموزش بسته آموزشی قرار گرفت. پس از پایان آموزش، مجدداً از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد. مقیاسهای مهارتهای ارتباطی بین فردی، پرخاشگری (آرنولد اچ باس و پری، 1992) قبل و بعد از مداخله در دو گروه اجرا گردید. بهمنظور مقایسه نتایج از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش بسته آموزشی تدوین شده باعث ارتقا مهارتهای ارتباطی و کاهش پرخاشگری میشود. بر اساس شواهد این پژوهش میتوان از این بسته آموزشی برای بهبود مهارتهای ارتباطی و کاهش پرخاشگری، استفاده کرد.
خدیجه زال پور؛ شهریار شهیدی؛ فریبا زرانی؛ محمدعلی مظاهری؛ محمود حیدری
چکیده
شواهد موجود حاکی از وجود دو نوع مجزا از خودشیفتگی به شکل خودشیفتگی خودبزرگبین و آسیبپذیر میباشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه میزان پرخاشگری و مشکلات بینفردی در این دو نوع از خودشیفتگی و نیز مقایسه آنها با افراد فاقد ویژگیهای خودشیفتهوار بود. تعداد 90 نفر آزمودنی از بین دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاهها تهران که بر ...
بیشتر
شواهد موجود حاکی از وجود دو نوع مجزا از خودشیفتگی به شکل خودشیفتگی خودبزرگبین و آسیبپذیر میباشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه میزان پرخاشگری و مشکلات بینفردی در این دو نوع از خودشیفتگی و نیز مقایسه آنها با افراد فاقد ویژگیهای خودشیفتهوار بود. تعداد 90 نفر آزمودنی از بین دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاهها تهران که بر اساس غربالگری به وسیله پرسشنامه خودشیفتگی مرضی، در سه گروه 30 نفره دارای رگههای خودشیفتگی خودبزرگبین، آسیبپذیر و فاقد رگههای خودشیفتگی قرار میگرفتند، توسط پرسشنامه پرخاشگری باس و پری و سیاهه مشکلات بینفردی مورد ارزیابی قرار گرفتند. دادهها به وسیله روش آماری تحلیل واریانس چندراهه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از تفاوت معنادار بین گروههای دارای رگه های خودشیفتگی و فاقد رگهها در مقیاسهای پرخاشگری بدنی، خشم و خصومت و نیز همه خرده مقیاسهای سیاهه مشکلات بینفردی بهجز مقیاس فقدان جامعه پذیری بود. در خردهمقیاس اخیر تفاوت تنها بین گروه آسیبپذیر با گروه فاقد رگهها معنادار بود. نتایج از یک سو تأیید کننده پرخاشگری و نقص در حوزه بینفردی در افراد دارای رگههای خودشیفتگی و از سوی دیگر حاکی از شباهت دو نوع خودشیفتگی میباشد.
فاطمه حسن پور؛ محمدرضا جلالی؛ ، محمدرضا شعیری؛ محمد خزایی
دوره 4، شماره 10 ، فروردین 1392، ، صفحه 140-153
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر گِلدرمانی بر پرخاشگری کودکان دبستانی 7-12 ساله بوده است. به این منظور در مرحله نخست 35 کودک مبتلا به پرخاشگری از بین مدارس ابتدایی منطقه 4 آموزش و پرورش شهر تهران با توجه به معیارهای خرده مقیاس پرخاشگری CBCL انتخاب شدند. سپس آنها به تصادف، در دو گروه کنترل و آزمایش (14 و 21 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش در جلسه ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر گِلدرمانی بر پرخاشگری کودکان دبستانی 7-12 ساله بوده است. به این منظور در مرحله نخست 35 کودک مبتلا به پرخاشگری از بین مدارس ابتدایی منطقه 4 آموزش و پرورش شهر تهران با توجه به معیارهای خرده مقیاس پرخاشگری CBCL انتخاب شدند. سپس آنها به تصادف، در دو گروه کنترل و آزمایش (14 و 21 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش در جلسه های کار با گِلشرکت کردند وگروه کنترل در انتظار ماندند. ارزیابیهای مربوط به دو گروه بلافاصله بعد از جلسههای درمانی و دوباره حدود 2 ماه بعد از آن انجام شد. در نهایت دادهها براساس تحلیل واریانس تکرار اندازهها ( طرح آمیخته بین × درون گروهی) مورد تحلیل قرار گرفتند.F مشاهده شده ناشی از تحلیل نتایج به دست آمده نشان داد کار با گِل توانسته است پرخاشگری کودکان گروه آزمایش را نسبت به گروه کنترل کاهش دهد. این امر در پیگیری نیز ثبات مناسبی را دارا بوده است.
یونس پرواز؛ سهیلا پرواز؛ خوبانه جهانبازنژاد
دوره 2، شماره 3 ، تیر 1390، ، صفحه 60-80
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین حملههای میگرن و بیماریهای روانی بود. منظور از بیماریهای روانی آن دسته از اختلالاتی است که به وسیله آزمون MMPI اندازهگیری میشود و میگرن به سردردهای ضرباندار دورهای و یک طرفه اطلاق شود. فرضیه مورد پژوهش عبارت بود از اینکه: اختلالات روانی که به وسیله آزمون MMPI اندازه گیری میشود در افراد ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین حملههای میگرن و بیماریهای روانی بود. منظور از بیماریهای روانی آن دسته از اختلالاتی است که به وسیله آزمون MMPI اندازهگیری میشود و میگرن به سردردهای ضرباندار دورهای و یک طرفه اطلاق شود. فرضیه مورد پژوهش عبارت بود از اینکه: اختلالات روانی که به وسیله آزمون MMPI اندازه گیری میشود در افراد مبتلا به میگرن نسبت به جمعیت عادی بیشتر است. به منظور بررسی فرضیه تحقیق، نمونهای به حجم 66 نفر از افرادی که در کلینیکها و مراکز مغز و اعصاب تهران توسط متخصصان مغز و اعصاب به عنوان افراد مبتلا به میگرن تشخیص داده شده بودند به طور نمونهگیری دردسترس از روی پروندههای پزشکی آنان انتخاب شدند و با 66 نفر از افراد غیر میگرنی مورد مقایسه قرار گرفت. ابزار سنجش عبارت بود از آزمون MMPI و یک پرسشنامه محقق ساخته، دیگر، مربوط به تاریخچه سردرد میگرن برای افراد مبتلا به میگرن. تجزیه و تحلیل دادهها بوسیلۀ آزمون MANOVA)) انجام گرفت. نتایج نشان داد که فرضیه تحقیق مورد تایید است و افراد مبتلا به میگرن در مقایسه با افراد عادی به اختلالاتی که به وسیله آزمون MMPI اندازهگیری میشود، گرایش بیشتری دارند. این اختلالات عبارت بودند از: افسردگی (D)، هیستری (HY)، انحراف روانی اجتماعی (Pd)، پارانویا (Pa) ، پسیکاستنی (Pt)، اسکیزوفرنی (Sc)، هیپومانی (Ma) و هیستری (Hs). بدین معنی که بین گروههای مورد مقایسه در ابتلاء به این اختلالات تفاوتهای معناداری نشان دادند. در کل نتایج همسو با پژوهشهای پیشین از تفاوتهای معنادار بین دو گروه حمایت میکند.